Bad influence: a happily ever after

Telefoon

Het zonlicht schijnt in mijn ogen en langzaam word ik wakker. Mijn gesprek met Hannah heeft mij goed gedaan gisteren. Ik heb haar niet verteld wat er precies gebeurd is maar ik vertelde een beetje globaal dat het hele gedoe met mason mij nog steeds niet lekker zit.

Hannah kennende had ze alle begrip voor mij en daarom is ze mijn beste vriendin. Ze luistert altijd eerst mijn verhaal af voordat ze oordeelt of er wat op heeft aan te merken. Om een uur of 1 ben ik weer naar huis gegaan en Kane zat op bed op mij te wachten.

Na niet meer dan tien woorden gewisseld te hebben zijn we gaan slapen. Tenminste hij is gaan slapen ik heb nog uren zitten malen over mij en de baby. Alles komt nu zo dichtbij en ik word steeds banger.

Het voelt gewoon alsof ik voor de eerste keer moeder word en niet weet hoe alles in zijn werk gaat. Dat ik 10 keer mijzelf druk maak over een klein dingetje wat ik voor mezelf zo groot maak maar eigenlijk nog geen eens het druk maken waard is.

Misschien ben ik wel gewoon op na al die jaren. Ooit heeft een mens genoeg last op de schouders er moet wel een limiet zijn. Misschien heb ik dat limiet bereikt en gaat het niet meer goed komen met mij. Dan ben ik een oplosbaar geval en kan ik afgeschreven worden in deze samenleving. Het is raar als ik er zo over denk maar hoe meer ik eraan denk. Hoe meer het als de waarheid gaat voelen.

Al die jaren met Kane braken mij op. Er kwamen steeds meer scheurtjes in mijn ziel en na mason... is het gebroken, kapot en niet meer te maken. Voor goed zal ik deze littekens in mijn ziel dragen en zij zullen nooit meer verdwijnen hoe hard ik er ook voor werk het is een onmogelijke strijd. Een strijd die ik voordat het begonnen is al van mezelf heb verloren. In een woord ik heb gefaald.

Ik schrik op wanneer er op de deur word geklopt. Het is Kane.. 'Hey Eef ik dacht misschien kunnen wij even praten... na gisteravond' zijn stem klinkt zacht en het lijkt bijna alsof hij fluistert.

Ik schud mijn hoofd 'alsjeblieft even niet Kane. Ik ben echt te uitgeput hiervoor' Smeek ik hem en draai mij weer om terug het bed in. Ik voel het matras naast mij in deuken en al snel aait hij over mijn hoofd. 'Ik wil gewoon weten wat er allemaal in jouw hoofd omgaat Eef dat is alles' zucht hij.

Ik voel de tranen prikken in mijn ogen omdat ik zelf nog geen eens weet wat er in mijn eigen hoofd omgaat. 'Hoe kan ik dat aan jou vertellen als ik het antwoord zelf nog geen een weet' snik ik en staar naar de muur voor mij. Kane beweegt op het matras en gaat achter mij liggen om vervolgens zijn armen om mij heen te kunnen slaan. 'Misschien moet je met een professioneel iemand praten Eef? Die kan jou misschien wel verder helpen' stelt Kane voor.

Ook al ben ik er fel op tegen weet ik dat, dat waarschijnlijk de enige optie ik. 'Oke, ik ga met iemand praten' zucht ik. Achter mij hoor ik Kane weer rustig ademen. 'Echt?' Vraagt hij ongelovig. 'Alleen als jij voor mij een afspraak maakt' zeg ik en Kane stemt in.

'Ik uh moet even wat doen ben zo terug' zegt Kane plotseling en verlaat de slaapkamer. Ik blijf verbijsterd achter.

P.O.V Kane

Ik kan mijn blijdschap niet meer op dat ze eindelijk heeft ingestemd en erkend dat ze hulp nodig heeft. Die hele interventie is nu niet meer nodig en dat gaat heel wat gezeik besparen.

Snel pak ik mijn telefoon en stuur in de app groep die ik met Hannah en Bas heb dat onze afspraak van vanmiddag niet meer nodig is. Al snel krijg ik duimpjes omhoog terug.

Ik wil mijn telefoon wegleggen maar opeens licht mijn scherm weer op. Het is Alesia die mij belt. Ze zou mij na alles nooit bellen voor iets wat niet belangrijk is dus ik besluit op te nemen.

'Kane?' Hijgt Alesia in de telefoon.ik weet gelijk dat er wat ergs aan de hand is en voel mijn hard sneller kloppen. 'Wat is er Ales?' Vraag ik gespannen. 'De, de kinderen.. we hebben een ongeluk gehad met de auto en nu liggen ze allebei in het ziekenhuis op de intensive care' huilt ze en ik voel steken door mijn hard gaan.

'Waar ben je nu? Ik pak de eerste en beste vlucht' zeg ik in paniek en open mijn laptop. 'In het ziekenhuis in Milaan mijn vader is bij me' zegt ze snikkend en ik voel haar pijn. 'Ik kan vanavond vliegen dus dan ben ik er morgen middag. Ik hou je op de hoogte ja?' Na het gesprek afgesloten te hebben boek ik snel mijn ticket.

Een traan loopt over mijn wang gevolgd door meerdere. Het blijven toch mijn kinderen. 'Waarom kom je niet meer naar boven' zeg Eva wanneer ze de woonkamer binnenloopt.

Ik draai mij om en wanneer ze mijn betraande ogen ziet zie ik de angst in haar ogen. 'Alesia heeft een ongeluk gehad met de tweeling. De kinderen liggen op de intensive care' vertel ik met een schorre stem. Eva kijkt mij met grote ogen aan 'wat?' Vraagt ze geschrokken.

'Ik ga vanavond naar Italië vliegen. Sorry Eef maar ik moet naar ze toe' zeg ik en zie de teleurstelling in haar gezicht. Net nu we stappen in de goede richting aan het maken waren gebeurd dit. Ze loopt naar me toe en veegt de tranen van mijn wangen. 'Ik snap het Kane, tuurlijk moet je naar ze toe. Je moet je echt niet bezwaard voelen om mij' fluistert ze en drukt een kus op mijn neus.

'Maar ik heb net beloofd er voor je te zijn en deze belofte verbreek ik nu al' zeg ik. 'Weet je wat zal ik anders Hannah vragen of ze de dagen dat jij weg bent hier wilt blijven slapen? Dan weet je dat er iemand bij me is en ga jij met een geruster hart weg' stelt Eva voor. 'Als jij dat graag wilt Eef vind ik dat een goed idee' zucht ik en kijk naar de vrouw van wie ik zo tering veel hou. De vrouw die binnenkort mijn achternaam zal gaan dragen.

A/N

Heyy Heyy daar ben ik weer terug van weggeweest. Ik heb het een beetje druk deze vakantie met allemaal leuke dingen waardoor ik soms vergeet up te loaden, maar ik ga zeker niet stoppen met dit boek als je dat dacht. stay tuned voor meer aankomende hoofdstukken deze week.

Love jullie xx