Bad influence: a happily ever after

Interventie

'Maar ze deed het niet' zegt Gerard de vader van Kane en iedereen moet lachen. Het is weer net als vroeger toen we bij elkaar in de straat woonden en ik elke vrijdag bij hen kwam eten. Samen met zijn ouders erbij komen weer de oude herinneringen naar boven die ik koester. Wij waren twee onschuldige tieners die nog een heel leven voor zich hadden en zie waar we nu zijn.

Na een tijdje merk ik dat Karen, Kanes moeder onafgebroken aan het staren is naar ons. Ook kane merkt het en trekt zijn wenkbrauwen op. 'Het is zo leuk om jullie weer naast elkaar te zien' glimlacht Karen en ik voel dat ik begin te blozen.

Kane pakt mijn hand onder de tafel en staat op met zijn glas in zijn hand. 'Pap, mam, Eva en ik willen jullie wat vertellen' begint hij en ik glimlach naar hem. 'We zijn verloofd!' Zegt hij enthousiast en zijn moeder begint te gillen van blijdschap en springt op om ons vervolgens te omhelzen.

'Ah jongens wat vind ik dit leuk. Ik hoopte er eigenlijk al stiekem op maar ja wilde niks pushen-' ratelt ze door en ik moet ervan lachen. 'Mam, rustig aan he. Eerst moet Eva bevallen en dan zien we wel wanneer het plaats gaat vinden' zegt Kane terwijl ik ondertussen fijn geknuffeld wordt.

'Ja dat wilde ik ook nog zeggen Eva, omdat de baby niet van Kane is betekend dat niet dat wij niet gaan oppassen. Hij of zijn natuurlijk is hartstikke welkom en ik beschouw mezelf gewoon als oma' verteld Karen en dat doet me goed. Iedereen lijkt er zo makkelijk mee om te kunnen gaan behalve ik...

Rond een uur of 11 gaan zijn ouders weg en zwaait Kane hen uit terwijl ik de keuken opruim. Ik heb zoveel zin in wijn maar moet mezelf beheersen voor de baby denk ik bij mezelf en zet de half overgebleven wijnfles weg.

Na een aantal borden te hebben opgeruimd gaan mijn gedachte weer naar de wijn uit. Één heel klein slokje kan toch geen kwaad. Ik pak een schoon glas en schenk een beetje wijn erin. Wanneer ik de geur ruik ben ik overgehaald en zet het glas aan mijn lippen. Een wijntje heeft nog nooit zo goed gesmaakt.

'Eva wat doe je?!' Hoor ik de boze stem van Kane zeggen. Van schrik laat ik het glas op de grond vallen in duizend stukjes. Verstijft blijf ik staan en als blikken konden doden was is al 100 keer dood geweest. 'Waarom Eva? Waarom de fuck zou je alcohol gaan drinken als je een kind bij je draagt!' Schreeuwt Kane. Ik blijf stil, ik had zo een boze reactie niet verwacht.

'Ik had gewoon zin in een wijntje. Één slokje kan echt niet zoveel kwaad hoor' zeg ik en schuif wat glas weg met mijn voeten. Kane zet zijn handen in zijn haren en kijkt mij hopeloos aan. 'Ik snap echt niet wat er mis is met je! Hoor jezelf nou dit zou je bij de vorige zwangerschappen nooit gezegd hebben. Wil je soms expres van het kindje af is dat het?!'

Ik blijf stil. Waarom voelt dit als de waarheid. Wil ik dat echt? Weer een miskraam? Terwijl ik weet hoe er de vorige keer mijn leven heeft beïnvloed en hoe erg het mij toen raakte.

Ik voel de tranen over mijn wangen rollen. 'Ik weet het niet Kane! Ik weet het echt niet!' Schreeuw ik en loop via de achterdeur het huis uit. Ik wil nu even weg hier, voordat ik dingen zeg waarvan ik spijt ga krijgen.

'Eva wacht!' Roept Kane en rent naar mij toe. 'Ik ben even naar Hannah toe' zeg ik kill en loop naar mijn auto toe. 'Je kan niet rijden in deze toestand Eef' zegt hij en legt zijn hand op mijn schouder. 'Laat me nou even Kane alsjeblieft' huil ik en stap in de auto zonder dat hij nog wat zegt rij ik weg onderweg naar Hannah die mij hopelijk wijze raad weet te geven.

P.O.V Kane

Zodra Eva de straat uit is gereden loop ik naar binnen om een joint te pakken. Ik weet dat ik dit nu niet hoor te doen maar ik zie geen uitweg. Ik weet echt niet meer hoe ik haar kan helpen.

Ik heb nog maar een optie en dat ik Bas inschakelen. Ik heb Bas nooit gemogen en andersom ook niet maar 1 ding hebben we gemeen en dat is onze liefde voor Eva.

Ik stuur hem een appje of hij langs wilt komen met erbij dat het belangrijk is. Binnen tien minuten staat hij voor de deur en is het wat ongemakkelijk. 'Je zei dat er wat ergs aan de hand was met Eva?' Vraagt hij en rent bijna naar binnen. 'Ze is er niet op dit moment' zeg ik kalm en sluit de deur.

'Ga even zitten ik wil het over Eva hebben het gaat niet zo goed met haar' zeg ik en Bas doet godzijdank wat ik zeg. 'Ze beweert niet van de baby te kunnen houden omdat het van mason is en ik ben bang dat ze pogingen gaat doen om van de baby af te zijn. Ik betrap haar net met een glas wijn en het maakte haar niks uit het liefste zou ze de hele fles leeg drinken'

Bas kijkt mij geschrokken aan 'dat is toch helemaal niks voor eva' zucht hij. 'Nee dat dacht ik dus ook al daarom moeten we ingrijpen voor het te laat is' zeg ik en Bas knikt. 'Maar haar laten opnemen is denk ik geen goede optie dat zal haar niet veel goeds doen ze moet in haar eigen omgeving blijven' zegt Bas en hij heeft gelijk.

'En een interventie? Ik, jij en Hannah die haar vertellen dat het niet zo langer kan en we haar gaan helpen' stel ik voor. 'Ja dat is wel een goed idee de mensen om wie ze geeft daarvan zal ze sneller dingen aannemen. Wanneer wil je dat doen dan?' Vraagt Bas. 'Zo snel mogelijk, voordat er nog meer dingen gebeuren' antwoord ik en voel de zenuwen al opkomen.

Eva is zo onvoorspelbaar je weet nooit hoe ze hierop gaat reageren. 'Morgen middag 3 uur? Dan zorg ik dat fee weg is en komen jij en Hannah hierheen' stel ik voor en Bas knikt goedkeurend. 'Ik hoop echt dat het gaat helpen' zegt hij. Hij moet eens weten anders ik wel.