Bad influence: a happily ever after

De naam

Meerdere stemmen vullen de kamer en ik open rustig mijn ogen. 'Eva, je zoon is er kijk' zegt Hannah enthousiast en wijst naar Kane die met een baby in zijn handen loopt. Huh? Hoe kan dit? Droom ik? Spookt er door mijn hoofd.

'Kijk Eef dit is je zoontje' zegt Kane en legt een kind op mijn borst. Ik krijg het gevoel alsof ik geen adem meer kan krijgen. Ik voel mij verstikt. 'Haal het weg' zeg ik. Kane kijkt mij met opgetrokken wenkbrauwen aan 'dit is jouw kind schat'. Ik schud mijn hoofd 'weghalen nu!' Snauw ik en hij doet snel wat ik zeg.

Ik snap het allemaal niet meer hoe kan de baby opeens geboren zijn. Waar ben ik geweest tijdens de bevalling? Hoe kan het kind geboren zijn zonder dat ik er zelf bij was. Het voelt alsof ik gek geworden ben.

'Goedendag mevrouw, ik ben dokter Gerritsen' zegt een vrouw die op de een of andere manier opeens naast mij staat. 'Misschien overvalt dit alles u daarom kom ik even het een en ander vertellen' zegt de vrouw en gaat naast mij zitten. Ik kijk naar Kane die knikt dat het goed is. Ben ik dan echt gek geworden?

'De bevalling was zwaarder dan verwacht en daardoor stond er een last minute keizersnee gepland. Weet u dat nog?' Ik knik en de vrouw vervolgd haar verhaal 'toen wij u het nieuws vertelde was u erg onrustig en weigerde de ruggenprik. Doordat een keizersnee ongepland was hebben wij u onder narcose moeten brengen en zonder dat u bij bewustzijn was de baby ter wereld moeten brengen. Het goede nieuws is, is dat hij kern gezond is en de operatie goed is verlopen'

De woorden razen door mijn hoofd. Ik ben bevallen zonder dat ik het weet? Ja ik voel de pijn wel in mijn buik. Over mijn buik gesproken.. ik leg mijn hand erop en voel dat hij al wat minder bol is. 'Een keizersnee is niet zomaar iets. U moet hier goed van herstellen, daarom moet u sowieso nog 2 dagen in het ziekenhuis blijven en daarna kunt u nog een aantal weken thuis niks zwaars doen'

Al deze informatie, het is te veel, veel te veel. Ik draai mij om en blijkbaar is de vrouw al vertrokken. 'Mooi toch Eef dat het allemaal goed is gegaan' zegt Kane en aait over mijn hoofd. Ik voel mezelf misselijk worden en pak het bakje wat naar mijn bed staat om vervolgens mijn hele maag inhoud eruit te gooien. De baby, Kane, alle informatie, het is te veel.

...

Het is inmiddels drie uur later en alleen Kane is nog in het ziekenhuis. De afgelopen uren zijn mij als een waas voorbij gegaan. Er werd veel tegen mij gepraat maar geen van alle woorden kwamen binnen.

Ik voel me moedeloos, zwak en wil het liefst mogelijk alleen zijn. Ik dacht dat het hebben van een tweede kind mij blijdschap zou brengen, maar niks is waar. Wanneer de baby huilt irriteer ik mij er mateloos aan en wil ik het liefst een kussen op zijn gezicht drukken zodat het gejank stopt.

Ik herken mezelf haast niet meer met dit soort gedachtes, want dit ben ik niet. Steeds wanneer ik de baby zie, zie ik ook tegelijkertijd het gezicht van Mason. Het gezicht wat ik ben gaan haten...

'Eef eet wat' pusht Kane wanneer ik voor de zoveelste keer mijn eten van mij afschuif. 'Ik heb geen honger' mijn stem klinkt uitgeput zoals ik me ook voel. 'Heb je al een naam voor de baby?' Vraagt Kane. Ik schud mijn hoofd 'om eerlijk te zijn boeit het mij niet zo' antwoord ik en sluit mijn ogen.

'Eva doe normaal het is je eigen kind die je 9 maanden bij je hebt gedragen!' Schreeuwt Kane door de kamer en staat op. 'JA EN WAT VOOR 9 MAANDEN WAREN DAT KANE?!?' Schreeuw ik terug en voel de tranen al over mijn wangen lopen.

'Het spijt me, en ik vind het heel erg maar ik voel geen band met de baby' snik ik en Kane trekt mij in zijn armen. Wanneer hij mij vast houd is het enige moment dat ik mij veilig voel.

'Sorry Eef, ik had je moeten begrijpen. Het zag er misschien ook wel aan te komen door alle spanning en gebeurtenissen. Daarom denk ik dat je hulp nodig hebt, echte hulp' fluistert Kane en ik knik. Hij heeft gelijk, ik moet hier wat aan gaan doen voor het te laat is.

'Ik wil dat jij de baby zijn naam geeft' zeg ik en Kane kijkt mij met een veraste blik aan. 'Ik meen het, ondanks dat je niet zijn biologische vader bent zal jij de vader zijn in zijn leven dus ik wil dat jij de naam bedenkt' zeg ik en Kane blijft stil. 'Als je dat natuurlijk wilt' voeg ik eraan toe.

'Je wilt niet weten wat dat voor mij betekend Eef' zegt Kane en geeft mij een kus. 'Ik denk dat ik al een naam heb' zegt Kane trots en ik knik. 'Mees, Fee en mees' zegt Kane en ik zie hem stralen wat mij goed doet. 'Mees' herhaal ik zacht en begin al te wennen aan de naam. 'Vind je het wat?' Vraagt Kane onzeker. 'Schat ik vind prachtig' zeg ik en druk weer een kus op zijn lippen.

Zodra de baby, of ik bedoel mees begint te huilen slaat mijn humeur weer om. Op dit moment is dat gehuil mij iets te veel. 'Kane, het spijt me maar wil je misschien even met hem de gang op lopen? Ik kan het gejank even niet handelen' vraag ik en hij doet vervolgens wat ik zeg.

Ik laat mij terug vallen in bed, eindelijk de stilte die ik al uren wens.  

A/n

Heyy bij deze weer een nieuw hoofdstuk! Nog een fijn weekend iedereen!

Wat denken jullie wordt Eva beter of gaat het helemaal de verkeerde kant op met haar?

Wat vinden jullie trouwens van de naam? Vond Fee en Mees wel een leuke combinatie ;)

Xx