Bad influence: a happily ever after

De klap

'Nee geen alcohol voor mij' zeg ik voor de zoveelste keer wanneer Hannah een fles wijn erbij pakt. 'Kom op Eef het is weekend' zeurt ze en trekt de kurk van de fles af. Ik zucht 'een klein glaasje dan maar' zeg ik en schud mijn hoofd. Het is inmiddels drie maanden geleden dat Kane en ik bezig zijn met zwanger te raken en het wilt maar niet lukken. Elke keer dat ik ongesteld wordt is een grote teleurstelling. Misschien is het mij gewoon niet gegund en moet ik nu boeten voor alles wat afgelopen tijd is gebeurd.

'Ben je zwanger?' Vraagt Hannah opeens en ik schrik op uit mijn gedachte. Alleen het woord zwanger geeft al een steek in mijn hart. 'Nee han ik ben niet zwanger' antwoord ik en sla mijn ogen neer. 'Wat is er dan Eef ik zie dat je wat dwars zit' zegt Hannah en gaat naast mij op de bank zitten. 'Kane en ik proberen het, om zwanger te raken maar waarbij het elke keer in een keer raak was hiervoor ben ik nu al 3 maanden bezig. Misschien hoort het gewoon niet zo te zijn en moet ik blij zijn met wat ik heb' ik kijk naar Hannah. Ze is stil omdat dit onderwerp haar raakt aangezien ze zelf niet zwanger kan raken.

'Toen ik hoorde dat ik zelf geen kinderen kon krijgen op de natuurlijke manier dacht ik dat mijn wereld instortte. Ik zou nooit een gezin hebben, nooit kinderen die ik kan opvoeden en nooit een mini me. Ik las een boek over mensen die nooit ouders zijn geworden en toen besefte ik mij dat ik het niet gelijk erbij moet laten maar opties moest blijven zoeken. Jammer genoeg hebben al die opties geen zin gehad voor mij, maar jij bent anders Eef. Misschien werkt ivf wel bij jou of wat anders. Geef niet gelijk op als het even tegenzit' de tranen schieten in mijn ogen. 'Han wat je zojuist zei, zulke mooie woorden'

...

Zodra ik thuis ben zoek ik Kane op. Hij is beneden nergens te vinden en de kinderen ook niet. Wanneer ik de trap op loop hoor ik hem voorlezen en Fee lachen. In de deuropening van haar kamer zie ik hem op haar bed rand zitten. 'Mama!' Roept Fee zodra ze mij ziet. Kane schrikt op uit zijn verhaal en een glimlach verschijnt op zijn gezicht zodra hij mij ziet. 'Ik ben bij Mees' zeg ik en loop naar het kamertje waar Mees ligt. Hij ligt vredig te slapen en maakt zachte geluidjes. Ik kan mijn tranen niet inhouden en voor ik het weet rollen ze over mijn wangen heen.

Waarom ik huil? Geen idee, maar het lucht op. 'Hey, babe' fluistert Kane en legt zijn hand op mijn rug. Ik veeg gauw mijn tranen weg, maar hij kent mij te goed. 'Wat is er?' Vraagt hij en zoekt oog contact. Ik hou mijn schouders op 'ik weet het niet. Misschien moeten wij ons erbij neerleggen dat een derde kind niet voor ons bestemd is en blij zijn met wat we hebben'

Het blijft stil. 'Hoezo dat opeens?' Vraagt Kane en slaat zijn armen om mijn middel. 'Ik heb met Hannah gepraat en toen besefte ik dat we eigenlijk alles al hebben wat we mogen wensen' ik leg mijn hoofd op zijn schouder en neem zijn geur in mij op. 'Oké.... als jij dat zo wilt' fluistert Kane. Ik hoor de teleurstelling in zijn stem. 'We zijn nog zo jong. Misschien lukt het over een paar jaar wel' zeg ik en wrijf over zijn hand heen. 'Ja je hebt gelijk. Ik hou van jou' zegt hij en drukt een kus op mijn wang.

Ik loop naar onze slaapkamer en ga op bed zitten. 'Heb ik je teleurgesteld?' Vraag ik zachtjes. 'Hm?' Vraagt Kane wanneer hij binnen komt gelopen. 'Ben je teleurgesteld in mij, om wat ik net zei' zeg ik en kijk hem aan. Hij hangt tegen de kast aan en trekt zijn wenkbrauwen op. 'Nee tuurlijk niet babe, waarom zou ik dat zijn?' Zegt hij en sluit zijn ogen. 'Ik weet niet, ik kreeg dat gevoel denk ik' zeg ik. Het blijft stil en zijn ogen zijn nog gesloten.

Ik voel de tranen in mijn ogen prikken. 'Waarom zeg je niks?' Vraag ik wanhopig. 'Ik moet even nadenken' zegt Kane wanneer hij zijn keel schraapt. 'Nadenken waarover?' Vraag ik en probeer mijn tranen in te houden. Hij zegt niks en begint zich uit te kleden. 'Kane! Nadenken waarover!' Ik verhef mijn stem en sta op. Kane wilt de kamer uitlopen maar ik grijp zijn arm beet. 'Praat tegen mij!' Schreeuw ik en hij schrikt even van mijn reactie maar herstelt zich al gauw. 'Weet je wat het probleem is met jou, dat obsessieve gedoe steeds ik word er helemaal gestoord van!' Roept hij en trekt zich met een ruk los uit mijn greep.

'Waar heb je het over' zeg ik met een wat rustigere stem. Ik wil niet dat de kinderen wakker worden. 'Het draait de laatste maanden alleen maar ik kinderen krijgen, je bent met niks anders bezig. We hebben alleen seks om een kind te maken en verder mag ik je met geen vinger aanraken! Het hoeft van mij echt niet zo, ik ben er anders echt klaar mee!' Schreeuwt hij en ik doe een paar stappen achteruit. Ik ben geschrokken van deze reactie en ik val stil.

'De laatste weken ben je alleen maar met jezelf bezig en dat zit mij echt tot hier!' Kane doet een paar stappen vooruit en ik loop naar achter tot ik met mijn benen tegen het bed aan sta en ik niet verder kan. 'Kane alsjeblieft' huil ik en sla mijn handen voor mijn ogen. 'Godverdomme Eef reageer dan hé! Trek je bek eens open joh!' Schreeuwt hij en trekt aan mijn arm om mij aan te kunnen kijken. 'Doe alsjeblieft normaal Kane' huil ik en kijk hem met bange ogen aan. 'Ben je onder invloed? Heb je drugs genomen ik herken je niet' jank ik en ik voel ondertussen mijn arm branden. 'Je doet me pijn Kane, laat me los' snauw ik en hij laat mij los maar dat wordt gevolgd door een klap in mijn gezicht.

Ik blijf versteend staan het enige wat mijn lichaam doet is huilen. Mijn wang begint te branden en Kane zijn blik veranderd onmiddellijk in bezorgd. Het is alsof hij opeens ontwaakt uit zijn trans. 'Fuck Eef sorry' roept hij en wilt mij beet pakken maar ik sla hem van mij af. 'Maak dat je weg komt of ik bel de politie. Ik meen het!' Snauw ik terwijl de tranen maar blijven komen. 'Mama!' Hoor ik fee roepen en ik sla mijn ogen neer. 'Ik denk dat ik even weg moet' stottert Kane en verdwijnt uit de kamer. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Ik laat mijn hand langs mijn kloppende wang glijden en ik laat mij zakken op de grond. Ik heb echt geen idee hoe we het dit keer moeten gaan oplossen.