Status: In a Relationship with a Ghost

Chapter 22

*Xavier's POV*

"Xavier, hand ana ang mga ipinamili kong pasalubong mo sa mga magulang at mga kapatid ni Yumi. Nakapaghanda ka na ba para sap ag-alis niyo ngayon?" tanong ni tita Aubrey nang salubongin niya ako sa salas.

"How do you do it?" tanong ko.

"Do what?" nakangiting tanong ni tita Aubrey.

"Kept your cool despite discovering the truth last night," muli kong tanong.

Nakita ko ang pagbuntong hininga ni tita habang inayos ang mga pinamili niya na ngayon ay nakapatong sa sofa.

"Huwag mong sabihing pag-ibig ang dahilan kaya nakayanan mong lunukin ang ginawang panloloko ni Daddy. When will you continue to let everyone step on you?" hindi ko maiwasang mainis.

"Hindi ako manhid para hindi makaramdam nang sakit. I just had to stay strong," mahinang sagot ni tita Aubrey.

"Hanggang kailan ka magpakatatag? Hanggang kailan mo lulunokin ang bawat pasakit na ibinibigay ni dad sa'yo? And worst is, wala kang kakampi dito dahil pati si lolo, ayaw niya sa'yo," inis kong tanong.

"Nandito ka na, may kakampi na ako," sagot ni tita Aubrey.

"Tita, I am on your side but I do not have the power to ease the pain that they cause you," mahinahon kong saad saka nagpatuloy, "Kahit hindi ikaw ang tunay kong ina, mas nararamdaman ko ang pagmamahal at malasakit mo kaysa tunay kong ina. But I don't want to be selfish dahil ayokong tiisin mo ang lahat na pasakit nila para sa akin."

"I have no where to go, Xavier," bagsak balikat na saad ni tita Aubrey saka siya nagpatuloy, "I spent more than two decades taking care of you, your dad, your lolo, and this house. Pagkalabas ni Wayde sa kulungan, agad siyang tumungo sa Canada, kung saan naghihintay ang kanyang fiance. He is still starting a new life at ayokong maging pabigat sa kanya. I have no choice but to stay here."

"Tita, I am here to help," alok ko.

"Aaminin kong natatakot ako na sa oras na umalis ako dito ay mas magiging masaya si Hector sa piling ng ibang babae," saad ni tita Aubrey.

"He is obviously enjoying his time with his women kahit nandito ka. Hindi ba sapat 'yung nakita mo kagabi? Tell me, are you still hoping that dad will love you the way he used to?" tanong ko.

Umiling si tita Aubrey saka sinabing, "mula noong nalaman naming hindi na ako magkakaanak, I knew this marriage is doom to fail."

"That's the point! Hindi mo ginusto ang nangyari and you don't deserve to be treated this way," may halong inis ulit ang pagkasabi ko.

Hinawakan ni tita Aubrey ang aking kamay saka niya sinabing, "balang araw, magkakaroon din ako ng lakas na loob na talikuran ang lahat na ito. Sa ngayon, isipin muna natin kung paano mo haharapin ang mga magulang ni Yumi. Sa narinig ko mula sa tiyahin niya, batid kong galit na mga magulang ang sasalubong sa'yo."

Bahagya akong natahimik sa sinabi ni tita Aubrey dahil sa totoo lang, wala akong balak na magpa-impress sa mga magulang ni Yumi. Just as tita Aubrey said, gagamitin ko lang ang oras na ito upang malayo sa pangungulit ni lolo tungkol sa kasal, habang hinihintay ko namin ang resulta ng DNA test namin ng batang dal ani Garnet.

If that boy is really my son, then I am free to live my life and won't be obliged to get married. Pero kung sakaling mapatunayang hindi ko anak ang batang dala ni Garnet, then meeting Yumi's parents would be an advantage.

I've thought about and had it all planned. Buo pa rin ang desisyon kong hindi magpapakasal. If Garnet's child is not mine, I will only need a woman who will bear my child while I am still free to enjoy flings with other women. Yumi is first on the list because of two reasons. First, she signed a contract where she agreed to bear my child. Second, humingi siya nang pabor kagabi. She did say, gagawin niya ang lahat pumayag lang akong magpanggap sa harap ng kanyang mga magulang. Dalawa ang alas ko para hindi makatanggi si Yumi sa balak kong gawin.