𝐻𝑀𝑆2: ℳ𝒶𝓍𝒾𝓂ℴ ℳℴ𝓃𝓉ℯ𝓋ℯ𝓇𝒹ℯ♡

CHAPTER 14

FEELIN' A bit dizzy, she opened her eyes and scanned an unfamiliar room. The walls and ceilings are painted in white and their are baby blue curtains in the windows. Ramdam niya ang pagbalatay ng sakit sa kanyang buong katawan ng mga sandaling iyon at ang biglaang pagkirot ng kanyang sentido, kaya naman ipinikit niya ulit ang kanyang mga mata.

"Ano ka ba naman, Max? Dinahan-dahan mo ba talaga 'tong asawa mo?" She heard a woman's voice talking to her husband.

"Oh shut it Calia! Of course, I was so gentle— well, I think so?" Her husband muttered.

"You think so? Oh my gosh. Makakapanganak ako ng di oras nito eh. Alam mo naman na hindi alam ni Philip na nandito ako sa clinic ko." She can hear frustration in her voice.

"Hays. Eh anong magagawa ko? Ayoko naman na kung sinong doktor lang ang titingin sa asawa ko. Syempre, asawa ko 'yan eh. Tsaka, di ako madaling magtiwala, alam mo 'yan. Pero dapat kasi sinabi mo sa asawa mo na on duty ko ngayon," Maximo said.

Hindi niya narinig ang sagot ng kausap nito kaya naman dahan-dahan niyang idinilat muli ang kanyang mga mata at nilingon ang gawi ng kinaroroonan ng kanyang asawa. Saktong paglingon niya rito ay kaagad na naghinang ang kanilang mga mata. Weariness is visible on his handsome face and she can also see bags under his set of deep green eyes.

"Max..." she whispered his name.

Kaagad itong lumapit sa kanya at umupo sa gilid ng kama. "Babe... Kumusta ang pakiramdam mo? May masakit ba sa'yo? Nagugutom ka ba? Ano babe?" tarantang tanong nito.

Gusto niyang matawa ng mga sandaling iyon ngunit hindi niya ginawa dahil nahabag siyang bigla sa itsura ng kanyang asawa. Para kasing pasan-pasan nito ang daigdig, ngunit hindi naman iyon nakabawas sa gwapong tabas ng mukha nito. Kahit mukhang pagod at puyat ang asawa ko, sobrang pogi pa rin. Anang isipan niya.

She cleared her throat and spoke to him, "masakit ang buong katawan ko..."

Mas lalong nabalot ng pag-aalala ang mukha ng kanyang asawa dahil sa mga sinabi niya. At mukhang alam na rin niya kung bakit ganoon na lang katindi ang pananakit ng buong katawan niya— higit sa lahat ay ang kanyang pagkababae. Bigla tuloy siyang pinamulahan ng mukha nang sumagi sa isipan niya ang mga naganap sa pagitan nilang dalawa ng kanyang asawa, at kung paano siya nagmakaawang angkinin nito nang paulit-ulit.

"Ahh, ohh! Sige pa Max... sige pa. Ahh!"  Paulit-ulit niyang ungol at sigaw sa pangalan nito.

Sa ikapitong beses ay muli siyang inangkin ng asawa at nakakapagtaka lang na parang wala itong nararamdamang pagod. Tila mas nagiging malakas ito sa bawat pag-angkin na ginagawa nito sa kanya.

Parang kanina lang, nawala ang pagkabirhen niya ngunit ngayon ay parang eksperto siyang nagmamakaawa rito na angkinin nito nang paulit-ulit. And now, he was claiming and thrusting his length from her behind so strongly, so hardly and so deeply. She can really felt his whole manhood as he delved into her tight cunt thrusting in and out, and all she did was moaning, groaning, and shout so loud whenever he's pushing it so hard and he's hitting something from her inside.

Mas hinigpitan niya pa ang kapit sa unan na parang doon siya kumukuha ng lakas sa bawat matinding pagbayo ng kanyang asawa. Gone was the gay from him, and she can see him now as a wild beast who's hungry, and she's the prey.

"Ahh, so tight. You're so tight babe. Ugh!" Tila nahihirapang saad nito sa pagitan nang pagbayo sa kanya. "I'm coming, babe. Oh fuck!"

Ramdam na rin niya ang pamumuo ng orgasmo sa kaloob-looban niya, "ahh, ahh!" mas lalo siyang napahiyaw nang mas bumilis pa ang kilos nang pagsulong nito sa likuran niya at mas isinagad pa nito ang kahabaan sa loob ng kanyang pagkababae.