𝐻𝑀𝑆2: ℳ𝒶𝓍𝒾𝓂ℴ ℳℴ𝓃𝓉ℯ𝓋ℯ𝓇𝒹ℯ♡

CHAPTER 17

SHE OPENED the door with a heavy heart. And there, she saw Felix's triumphant smile that made her face crumpled.

"What's with that face, Sana? Aren't you happy that I'll live here for two weeks?" nakaismid na tanong nito.

Matamis niya itong nginitian, "gusto mo ng totoong sagot dyan sa tanong mo?" Hindi!

Tinaasan naman siya nito ng kilay, "I think I know the answer to that. Well, welcome home to me." Saka ito deri-deritsong humakbang papasok ng condo unit ng walang lingon-lingon.

Siya naman ay isinarado ang pintuan at napagpasyahan niyang manatili na lang sa kanilang silid ng kanyang asawa. Nang akmang iipihit niya na ang pintuan sa kanilang kwarto ay sakto namang tinawag siya ni Felix, ngunit bahagya niya lang itong nilingon.

"Where's Max by the way?"

Gusto niya itong tarayan pero syempre, hindi niya ginawa kahit na nga nakakaramdam siya nang panggigigil ng mga sandaling iyon. "May pinuntahan lang."

"Saan?"

And that's the cue. She faced him with a frown on her face. "Saan? Kailangan ko pala sabihin sa iyo kung nasaan ang asawa ko? Bakit? Ano ka ba niya?" Hindi niya mapigilang pagtataray.

Felix rolled his eyes and laughed. "Are you somehow... threatened?" he mocked. Sasagot na sana siya nang muli na naman itong nagsalita. "Well, if I were you, you should. Kabahan kana dahil baka isang araw, magising kana lang na wala na sa'yo ang asawa mo." After saying that words, he exited and went to his room just beside the kitchen.

She wants to shout in frustrations right now but choose not to. Kahit na lampas na ng condominium building na tinitirhan nila ang kanyang inis sa dating kasintahan.

Pumasok siya sa kanilang kwarto na puno ng inis kay Felix. At dahil sa nadamang iyon ay mas ninais niya na lang na matulog dahil ayaw niyang gambalain pa siya ng nakaka-imbyernang mukha ng dating kasintahan.

Who would've expect that he'll be a rival between her marriage.

"Hindi. Hindi kita hahayaang masira ang kung anumang meron ako ngayon. Tama nang nasira mo ako noon. Hindi ko na hahayaan pa'ng mangyari ulit 'yon," she muttered with diction as she close her eyes to get some rest. She doesn't want to stress herself anymore.

HINDI niya alam kung ilang oras siyang nakatulog. Naalimpungatan lang siya dahil sa nakikiliti siya sa mga mumunting halik na iginagawad sa kanya ng kanyang asawa.

"Babe... I don't have the heart to wake you up, but it's dinner time," her husband uttered those words while still showering her with sweet little kisses.

Di niya tuloy mapigilang humagikhik dahil sa kiliting hatid niyon sa kanyang katawan. At nang akmang tatayo na ang kanyang asawa ay hinila niya ito upang mapadagan ito sa kanya.

"Uhm..." they both moaned and in one swift move, her husband banged his lips to her like a hungry animal.

Nakipagpalitan siya nang mapupusok na halik sa kanyang asawa at habang ginagawa nila iyong dalawa ay abala naman ang mga kamay nilang mahubaran ang isa't-isa.

"Oh wife... I miss you a lot," he managed to uttered those words as he still kissing her.

She can't help but smiled at it. Para namang isang taon silang hindi nagkita kung makapagsalita ito ng gano'n. But yeah, she felt the same way to her husband.

Ipinulupot niya ang kanyang mga paa't binti sa bewang nito at mas idiniin ang kanyang kaselanan sa ngayon ay matigas ng kahabaan nito.

She tilted her head as her husband's sweet lips started kissing and licking her neck. "Ohhh..." She moaned as she can feel the intensity of his touch and kisses. "Max—"