Dear...Maung~ (Completed)

Part-5

(Unicode)

Taehyung မျက်ရည်တွေနဲ့ပြေးထွက်လာပြီး
Jimin ကိုအတင်းပြန်မယ်ပြောနေသည်။

ဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲ။သူတို့နှစ်ယောက်အေးဆေးစကားပြောလို့ရအောင် အတူတူလိုက်မဝင်ပေးသွားတာ။

လက်ကိုဆွဲ ပြီးအတင်းပြန်မယ်လုပ်နေသည်။
Jungkook ကလည်း လိုက်မလာဘူး။
ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ။တကယ်စဉ်းစားလို့မရတော့ဘူး။

ပြန်ဖို့ပြောနေတာကိုလည်း ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ချေ။
Jungkook ရုံးခန်းထဲကိုသွားကြည့်မိသည်။
တံခါးကအနည်းငယ်ဟနေတာကြောင့် ဝင်မသွားတော့ဘဲ အပြင်ကနေသာချောင်းကြည့်လိုက်သည်။

ထင်တဲ့အတိုင်း မိန်းမရှုပ်နေတာပဲ။
သူ့အလုပ်စားပွဲပေါ်မှာ လည်ဟိုက်အင်္ကျီနဲ့
ပေါင်တိုစကပ်ဝတ်ကာ ခြေချိတ်ထိုင်နေတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်။ ဂျောင်ဂု ကတော့ ခုံပေါ်မှာထိုင်ပြီး
ထိုမိန်းမကိုသေချာစိုက်ကြည့်နေသည်။

ဝင်သွားပြီး ဆွဲထိုးချင်ပေမဲ့စိတ်ကိုထိန်းထားလိုက်သည်။

အဲ့လိုလုပ်လိုက်ရင်ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း ထယ်ယောင်းလေး စိတ်ပိုညစ်သွားမှာကိုစိုးရိမ်မိသည်။

Jimin လှည့်လာကာ...

" Taehyung..."

အခန်းရှေ့ကနေလှည့်ထွက်လာပြီး Taehyung
ကိုကြည့်မိတော့ မရှိ။

ကုမ္ပဏီ အပြင်ကိုထွက်လာပြီဘေးဘီကိုတစ်ချက်ရှာကြည့်မိသည်။
တစ်ယောက်တည်း ဘယ်ကိုထွက်သွားလိုက်တာလဲ သူ့ကားလည်းပါလာတာမဟုတ်ဘူး။

-
-
-

Taehyung ငိုရင်းနဲ့သာလမ်းမလေးထက်အသက်မဲ့စွာ လမ်းလျှောက်နေလေသည်။

Jimin ကိုလည်းမစောင့်နိုင်တော့ဘူး။
မောင်ရှိတဲ့နေရာကသာအမြန်ဆုံးထွက်လာလိုက်ခဲ့သည်။

ဘာလို့အခုလိုလုပ်ရက်တာလဲမောင်ရယ်။
ထယ့် မှာဘာတွေများလိုအပ်ချက်ရှိခဲ့လို့လဲ။အဆုံးမရှိသောချစ်ခြင်းတွေနဲ့သာ ထယ် မောင့်ကိုချစ်ခဲ့တာပါ။ထယ်ရိပ်မိနေပေမဲ့ မဟုတ်ပါစေနဲ့လို့ဆုတောင်းနေခဲ့တာ။
အခု ထယ့်ဆုတောင်းတွေပြည့်မလာခဲ့ဘူး။ထယ့်ရင်ဘတ်ကြီးတစ်ခုလုံးစူးနှင့်နေအောင်နာကျင်ရတယ်မောင်။မောင့်အပေါ် ထယ့်အချစ်တွေကလျော့သွားခဲ့လို့လား။
ဂရုစိုက်မှုတွေရောပေါ့သွားခဲ့လို့လား။ဘာကြောင့်များထယ့်ကို အခုလို့လုပ်ရက်ရတာလဲမောင်ရယ်။