(Unicode)
" ထယ်..."
ထယ့်အနောက်ကို လိုက်သွားခဲ့မိတယ်။
ကားအတွင်းသို့ဝင်ရန်ပြုနေသည့် ထယ်။
ကျနော်ထယ့်ကို စကားပြောချင်တယ်။ပြောမှလည်း ဖြစ်မည်။
Jungkook Taehyung လက်ကောက်ဝတ်လေးကိုဖမ်းဆွဲလေသည်။
" လွှတ်..."
" ခနလေးပါ...တကယ်ကို ခနလေးပါ..."
ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ကာ အတင်းဖက်ထားမိသည်။
" ငါ့ကို လွှတ်စမ်း!...မင်းလို လူက ငါ့အသားထိဖို့ မတန်ဘူး..."
" မောင်ရဲ့အသက်ကလေးကို လွမ်းနေခဲ့တာ..."
" Jeon Jungkook!!! "
ကျနော့်ကို တွန်းထုတ်လိုက်သည်။
ထယ့်ရဲ့ အကြည့်တွေက ကျနော့်အပေါ် ခံစားချက်တွေမရှိတော့သည့်အတိုင်းပင်။
" မောင့်ကိုထပ်ထားမသွားပါနဲ့နော်...ဒီတစ်ခါထယ်သာထားသွားရင် မောင်အသက်မရှင်နိုင်ဘူး
သေလိမ့်မယ်..."
" အဲ့တာဆိုလည်းသေလိုက်လေ...ငါနဲ့မင်းက ဘာပတ်သတ်မှုမှမရှိတော့ဘူး...စကားအပြောအဆို ဆင်ခြင်ပေးပါ Jeon Jungkook..."
" ထယ်ရယ်... မောင် နောင်တတွေရနေပါပြီ...အဲ့လိုမျိုး ပစ်ပစ်ခါခါတော့မလုပ်ပါနဲ့လား..."
" နောင်တရတာ မင်းအပိုင်းလေ...အခုချိန်မှာ ငါပျော်ရွှင်နေတယ်... မင်းလည်း ငါ့နည်းတူ ပျော်ရွှင်နေမယ်လို့ ထင်တယ်..."
နောင်တရတယ်လို့ သူပြောပိုင်ခွင့်မရှိဘူး။
သူသာ နောင်တရမှာကို သိရင် အစကတည်းက မရှုပ်သင့်ဘူး။
" လူကြီးလူကောင်းဆန်ပေးပါ...ငါနဲ့မင်းအခုတွေ့နေတယ်ဆိုတာကလည်း အလုပ်ကိစ္စကြောင့်ပဲ...
ပြီးခဲ့တာတွေကို ပြန်အစဖော်နေလို့ ဘာမှထူးမလာဘူး..."
ထယ့်ရဲ့စကားလုံးတွေက ကျနော်ကို အထိနာစေတယ်။
နှလုံးသားကို နာကျင်စေတယ်ဆို ပိုမှန်လိမ့်မည်။
ကျနော် နှုတ်ကနေ စကားတစ်လုံးမှ ထွက်မလာခဲ့တော့ပေ။
DU LIEST GERADE
Dear...Maung~ (Completed)
Fanfictionမောင်.... အရမ်းချစ်ရပါသောမောင်... မောင့်ကိုထားသွားရလို့ ..မမုန်းလိုက်ပါနဲ့..... ________ ေမာင္.... အရမ္းခ်စ္ရပါေသာေမာင္... ေမာင့္ကိုထားသြားရလို႔ ..မမုန္းလိုက္ပါနဲ႕.....
