"ဂျီဂျီ ဒီနေ့မင်းမွေးနေ့ဆို"
ဂျီမင်းတို့အခန်းထဲထိ သွားကာ မေးမြန်းနေခြင်းပင်.....
"အင်း ဟုတ်တယ်လေ ငါ့အသက် ၂၀ပြည့်ပြီ ဟီးးး"
"ဝါးး မင်းငါ့ထက်နဲနဲဘဲကြီးတာပေါ့ ခစ်ခစ်"
အရှေ့က ထယ်ထယ်က အံ့သြနေဟန် ချစ်စရာလေး....
"ဂျီဂျီ ငါတို့ အပြင်သွားကြမလား"
"အေးသွားမယ်လေ ငါလဲမြို့ထဲက ဆန်မုန့်စားချင်နေတာကြာပြီ"
သူတို့ဒီမာဟန်းဆိုတဲ့ မြို့လေးမှာ သောင်တင်နေတာ ၁ပတ်ပြည့်တော့မည် .......။ထယ်ယောင်းက သူ့လက်ကိုဆွဲကာ အပြင်ကိုခေါ်ထုတ်သွားသည်....။အကိုတော်တို့ကို အသိမပေးဘဲထွက်လာတာမို့ ဂျီမင်းလေး ခေါင်းမီးတောက်နေလေပြီ.......
"ထယ်ထယ် အကိုတော်တို့ သိရင် မလွယ်ဘူးနော်"
"မသိပါဘူး ခဏဘဲထွက်လာတာကို လာလာအဲ့တာတွေမတွေးနဲ့တော့ ငါတို့ဂျီဂယ်သောက်ကြမလား"
"အွန်း"
ထယ်ယောင်းခေါ်တဲ့ ဆိုင်လေးက လမ်းဘေးအမိုးအကာလေးဘဲရှိတဲ့ဆိုင်လေး......လူလတ်တန်းစားနဲ့ လူဆင်းရဲတွေ ၀င်ထွက်စားသောက်နေသော ဆိုင်ထဲဝင်ပြီးကာမှ ထယ်ယောင်းမျက်နှာသည် မအီမလည်နှင့်
"ထယ်ထယ် ငါတို့ ပြန်ထွက်ကြမလား"
"ရောက်လာမှတော့ မထွက်တော့ဘူး"
"ဒီက သခင်လေးတို့ ဘာသုံးဆောင်မလဲဗျ"
သူတို့ပုံစံက အိမ်တော်တစ်ခုရဲ့ သခင်လေးပုံစံတွေဖြစ်နေတာကြောင့် ကောင်ငယ်လေးကထို့သို့ခေါ်ခြင်းဖြစ်မည်။
"ဆန်မုန့် ၄ခုနဲ့ ဂျီဂယ် ၂ခွက်ပေးပါ"
လက်လေးတစ်ထောင်ထောင်နဲ့ ပြောနေသော ထယ်ယောင်းလေးကို ဘေးကလူတွေကဝါးစားမတတ်ကြည့်နေကြသည်ကို သူတို့သတိမထားမိကြ......
"ငါနန်းတော်ထဲမှာနေတုန်းကလေ ဒီလိုမစားရဘူး"
"မင်းပျင်းနေမှာဘဲ"
YOU ARE READING
More Than Love::TK::{Completed}
Werewolfယောင်း တိုတို့ရဲ့ လည်ပင်းလေး စားလို့ရမလားဟင် ဟင် ကိုကို့လည်ပင်းကိုစားရင် သေသွားမှာပေါ့ ယောင်းရဲ့ သေဝူးလေ သေးသေးလေးဘဲ စားမှာ Unicode ::::Zawgyi ေယာင္း တိုတို႔ရဲ႕ လည္ပင္းေလး စားလို႔ရမလားဟင္ ဟင္ ကိုကို႔လည္ပင္းကိုစားရင္ ေသသြားမွာေပါ့ ေယာင္...
