Maladaptive Daydreaming, yani Uyumsuz Hayal Kurma 'bozukluğu' hakkında araştırmalarımla elde ettiğim bilgileri, deneyimlerimi ve fikirlerimi paylaşıyorum.
Kitabın yazılma amacı: Maladaptive Daydreaming konusunda yeteri kadar farkındalık oluşmasının...
Yine uzun diyebileceğimiz bir aradan sonra hepinize merhaba.
Bu kitabın yorumlarında geçirdiğim zaman boyunca bazı Maladaptive Daydreamerlar'ın rahatsızlıklarında belirli yükselme-alçalma dönemleri olduğunu öğrenmiştim, bu artma ve azalma çizgisinin tam olarak nelere bağlı olduğundan emin olmasam da kendimi de gözlemlediğimde uyumsuz hayal kuran insanların bir kısmının bu problemi çalkantılı şekilde yaşayabileceğini tam olarak anlamış oldum diyebilirim. Aslında bundan önceden de bahsetmiş olabilirim ama hatırlamayalar için kısaca bu dönemi örnekleme yöntemiyle açıklayayım; Diyelim ki bir Uyumsuz hayalperest günde yedi saat kadar hayal kuruyor, onun genel ortalaması bu. Ama birkaç aylık (ya da biraz daha fazla, bu bireyden bireye değişiklik gösterir) yoğun düşlere odaklanma döneminden sonra tahminen birkaç hafta boyunca bir duraksama sürecine giriyor ve birkaç saatlik hayal kurmaya yetinebiliyor. Bu tahminen kısa bir zaman dilimi ve ardından yeniden eskisine dönüyor, tekrar aşırı düş kurma aktivitesi gösteriyor. (Tabii buradaki örnekte hayal kurmayı durdurmaya yönelik herhangi bir çaba olmadığını varsayıyoruz, birey durumu akışına bırakıyor.)
Dikkat çekmeliyim ki bu konuda henüz bir araştırmaya veya yazıya denk gelmedim, yalnızca MD ile ilgilendiğim dönem boyunca karşılaştığım insanlardan yola çıkarak yorumda bulunuyorum. Sizin böyle dönemleriniz var mı ve konu hakkında ne düşünüyorsunuz, belirtebilirsiniz.
Bir de bahsetmek istediğim bir başka konu var, Maladaptive Daydreaming'in özellikle Türkiye'nin yeni jenerasyonu üzerinde oldukça etkili olduğunu fark ettim. Sanal platformlarda yorum yapan herkes bu problemi doğru yorumlayamamış olabilir ama MD'nin birçok olumsuz etkisini taşıdığını anlatan bir sürü yeni birey de gördüm. Zaten ülkemiz araştırmalara göre risk grubunda diyebiliriz, (eğer bilmiyorsanız daha önceki bölümleri inceleyebilirsiniz) yani buna göre genetik olarak bu rahatsızlığa yatkın insanların olmamız gerekiyor. Tabii yalnızca genetik etkenlerden söz edemeyiz, fanteziye yüksek oranda yatkınlığın yanında MD'nin genel olarak çevresel sorunlar tarafından da desteklenmesi gerekiyor. Bence bu durumda yetkili konumlarda bulunan insanların genç nesilin çeşitli yaşam problemlerini incelemesi ve bunları düzeltmeye yönelik çalışma yapması önemli. (Böyle bir talebe karşılık olumlu bir dönüt almanın ne kadar gerçekçi olduğu noktasını tartışmaya açık olarak nitelendiriyorum.)
Ayrıca, nasılsınız?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
