Hayat mücadelesi içinde herkes gibi yaşam savaşı veren Neva Aktan'ın , işi gereği cezaevine aşıya gitmesiyle başlayan , Savaş Kayademir'in ilk gördüğü anda tutulduğu kızımızın başına gelenleri konu alan bu hikayeye gelin hep birlikte konuk olalım...
Dakikalar sonunda çalan zille birlikte hızla kapıya koşarak açmıştım. Savaş nihayetinde gelmişti.
Beni görür görmez koca kolları arasına aldığında karşılık verdim. Bir süre sarılıp geri çekildikten sonra ateş çıkan gözleriyle Atakan'a bakmaya başlamıştı.
" Tam bir saat önce , karımı sana emanet ettim!! Nereye giderseniz gidin. Bana haber vereceksin. Güvende olduğunuzu bileceğim dedim! "
Atakan Savaş'ın son derece korkutucu sinirli sesiyle dediklerine bir şey dememiş sadece ' haklısın abi ' demişti. Asıl konuya gelinmesi için hemen ortaya atlayıp konuyu değiştirmiştim.
" Savaş! Akasya... O yaşıyor olabilir. Bak kolunun altında bir beni var tamam mı ? Kolay kolay farkedilmeyecek bir yerde. Ceset Akasya'nın değil... Şimdi her şeyi bir kenara bırakıp hemen gidelim ve kardeşimi bulalım olur mu ? Hadi..."
Cümlem bittiğinde Savaş'ın şefkat barındıran gözleri benden çekilmiş ve çatık kaşlı haliyle Atakan'a çevrilmişti. Sanırım asla ve asla benden başka kimseye bana baktığı gibi nazik ve şefkatli bakamayacak ve kibar olamayacaktı...
" Adamlara haber ver. 2 saat içinde bulunacak o kız! "
Temsili :
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Atakan Savaş'ın dediğiyle birlikte evden çıkıp gitmişti. Savaş hızla elimden tutup doktor Murat'a hitaben son kez konuşmuşmaya başladığında bende dinlemeye başlamıştım.
" Cesetin kim olduğunu bulmaya bak. Anladın mı?"
" Anladım abi. "
Murat Savaş'a cevap verirken biz çoktan evden çıkmış ve asansöre ilerlemiştik bile...
" Bunu yapan tek bir kişi olabilir... Şerefsiz Behçet'in dayısı ya da amcası her neyse işte... "
Dediğimle birlikte dikkati bana yönelen koca adam kafasını olumlu anlamda sallayıp öyle cevap vermişti.
" Ortalıklarda yok. Ama bugün bulunacak güzelim sen merak etme. "
Savaş'a bir şey demeyip onunla birlikte asansörden çıkmış ve ilerlemeye başlamıştım. İnsallah dediği gibi olur ve bulunurdu. Çiçeğim o hayvanın yanında daha fazla kalsın istemiyordum çünkü...
▪▪▪▪▪
Ortamın sessizliğini , çalan telefon sesi doldurduğunda Savaş direksiyondan çektiği bir eliyle cebindeki telefonu alıp açmıştı. Biz de neredeyse eve gelmiştik zaten.
" Söyle! "
Karşı taraf ne dedi bilmiyorum ama arabanın ani fren yapmasıyla birlikte korkuyla emniyet kemerime tutunmuştum.
" İçeri girin!! Evdeyse onu hemen oradan çıkartın! Geliyorum. O iti de elinizde tutun!! "
Telefonu kapatıp cebine geri koyduktan sonra dikkatini bana veren Savaş korktuğumu anlamış bir şekilde hafifçe tebessüm etmiş ve öyle konuşmuştu.
