Sadece Arkadaş

-5-

Bölüm 5: "İyi Haber ve Kötü Haber"

Tüm akşam boyunca Barkın ve Pamirleydik. Onlarla konuşmayı , eğlenmeyi bu kadar özlediğimi hiç fark edememiştim. Zaten Pamir'le hep beraberdik, eğlenirdik ama Barkın benim için hep ayrı olmuştu, bunu bu gün, bu akşam anlamıştım. Neden bilmiyorum. Genelde insanlar kuzenleriyle daha yakın olur sanırım, ben Barkın ile hep daha iyi anlaştım. Sanırım aramızda yaş farkı olmadığındandı.

Bu akşam ile ilgili aklıma takılan tek nokta Barkın'ın bu kadar yakışıklı ve eğlenceli olmasına rağmen yurt dışında sadece bir tane kız ile birlikte olmuş olması. Yani nasıl olabilir? Kim istemez zeki , başarılı , yakışıklı , eğlenceli bir sevgili? Barkın'ın anlatmadığı şeyler olduğunu hissettim ama sormadım. Henüz değil.

Gece 1 gibi gittiler ve benimde çok uykum vardı. Hemen okul çantamı hazırladım, yüzümü yıkadım,pijamalarımı giydim ve ışığı kapatıp yatağa uzandım.

Yatağımın yanında duran beyaz masamın üstünden telefonumu aldım ve alarmı kurmak için ekran kilidini açtım. Açmamla birlikte üstte gelen mesajların bildirimleri çıktı. Her zamanki gibi kızlar ve sınıf grubundan oldukça çok mesaj vardı. Birde bilinmeyen bir numaradan bir mesaj vardı fakat mesaj uzundu ve tamamı görünmüyordu. Bu yüzden merak ettim ve mesaja tıkladım.

Numara bir yerden tanıdıktı ama hatırlayamıyordum.

Mesaji açtım ve okumaya başladım, "Eva biliyorum bana kızgınsın, bunda haklısın. Fakat benim seni çok sevdiğimi ve hep sevdiğimi bilmeni istiyorum. Şevval sadece , sadece gerçek olmayan bir şeydi. Aklımı çeldi. Seninle aramızı bozmak için yaptı bunu, bizi kıskandığı için yaptı. Onunla seni aldattım evet bunun affı olmaz biliyorum fakat dinle beni. Bunu buradan konuşamayız. Sadece konuşmak istiyorum Eva, lütfen. O kadar zamanın, uzun geçmişimizin hatrına beni dinler misin?"

Ah , evet tabii ki Enis'ti. Bu numaranın nereden tanıdık olduğunu şimdi hatırlamıştım işte. Olayı öğrenir öğrenmez tüm sosyal hesaplardan onu takip etmeyi bırakmıştım ve numarasını silmiştim. Belki biraz ergence ve ya çocukça bir hareket olabilir fakat yapmam gerekiyordu. Onunla ilgili şeyleri her an görerek onu unutamazdım ne de olsa değil mi?

Yine benim 'Enis'in kendini savunacak bir şey bulamadığı zaman yaptığı hareketler' ismini verdigim hareketlerini sergiliyordu. Artık bunları yemezdim, artık değil. Yaptığı şey kolay affedilecek bir şey değildi, affedilmeyecektide. Buluşup konuşursak benim yufka yürekliliğimden ve saflığımdan yararlanacaktı. Bundan emindim. Yalandan bahaneler uyduracak, beni seviyorum diyerek kandıracaktı. Ama bu hatanın bahanesi olamaz.

Enis'in sadece uçkurusuna düşkün , sevmenin ve aşkın ne demek olduğunu bilmeyen bir erkek olduğunu anlamam uzun sürdü ama anladım. Biz Enis ile yolun sonundaydık. Artık ayrı ayrı yollarımıza devam edecektik.

Cevap yazmamaya karar verdim ve onun sohbet penceresini numarayı kaydetmeden sildim. Kızlarla ve sınıf grubuyla olan sohbetleri okudum ,cevap yazdım ve interneti kapattım. Alarmımı sabah 07:00'a kurup yastığa kafamı koydum. Her zamanki gibi gözlerimi kapattım ve düşünmeye başladım.

Neden Enis bu kadar büyük bir hata yaptığı halde çok ağlamıyordum? Eskiden , çok daha küçük hatalar yaptığı zamanlar daha çok ağlardım. Sabahlara kadar ağladığım , kafama taktığım bile olmuştu. Neden şimdi bu kadar umursamazdım?

Aslında ağlardım fakat Barkın ve Pamir bana Enis'i unutturmuştu. Daha çok Barkın çünkü Pamir bey telefonuna bakmaktan benimle pek konuşmamıştı. Ah şu Pamir'in yeni sevgilileri.. Hep kuzenimi benden çalıyorlardı!

Sonunda beynim daha fazla dayanamadı ve uykuya daldım.

***

Sabah uyanabilmek için en sinir olduğum zil sesini koyduğum alarmım çalmaya başladı. Göz kapaklarım o kadar ağır geliyordu ki açmak imkansiz gibiydi. Zorladım ve sonunda açabildim.