Sadece Arkadaş

-15-

Bölüm 15: "Bir İşler Karıştırmak"

"Eva! Eva, kalk artık. Kahvaltıyı kaçıracağız."

Beni omzumdan tutup sarsarak uyandırmaya çalışan Ada'ya gözlerimi kısıkça açarak baktım, "Saat kaç ya?"

Gözlerini devirerek bana baktı, "Saat on oldu uykucu, kahvaltı bitmiş bile olabilir. Aç kalmak istemiyorum!"

"Tamam, tamam sakin ol. Kalkıyorum."

Kalktım ve banyoya doğru ilerledim. O anda aklıma Ada'nın dün gece sızmış bir halde yatakta yatarken yaşanan hiç bir olaydan haberi olmadığı aklıma geldi. "Ada?"

"Efendim uykucu?"

"Dün gece yaşananlar, bir şey hatırlıyor musun?"

Hızlı adımlarla yanıma geldi, "Kızım sen ne diyorsun, yoksa.. Yoksa ben.. Olamaz!"

Her zamanki gibi Ada fesat düşünmüştü, "Hayır, hayır! Öyle değil. Ya sen hatırlıyor musun hatırlamıyor musun onu söyle?"

"Hatırlamıyorum.. En son sen lavaboya gitmek için masadan kalktın o kadar. Eva? Ne oldu?"

Sinsice sırıttım, "Bu anlatacaklarımdan sonra bir daha asla içmek istemeyeceksin."

***

"Oha kızım sen ne diyorsun! Büyük olayı kaçırmışım desene ya."

Pişmanlıkla ve şaşkınlıkla bana bakan Ada'ya baktım, "O kadar olay oldu ve sen sadece uyudun Ada, çok komikti!" kahkaha atmaya başladım.

"Tamam, tamam gülme. Şanssızlığımı daha fazla yüzüme vurma."

"Sen bilirsin canım." sinsice sırıttım ve plaj çantama havlumu koydum.

"Vay be, Barkın'a bak sen. Kızım haksız falan ama yazık çocuğa be."

Gözlerimi devirdim, "En yakın arkadaşımın benim arkamda olması gerekmez mi?"

Oturduğu yatağa yattı ve tavana baktı, "Zaten sonuna kadar senin arkandayım ve bu olaya tarafsız yaklaşan birisi olsam yine senin arkanda olurdum. Sen haklısın."

Güneş kremini yanağıma sürdüm ve Ada'ya döndüm, "Ee o zaman?"

Tavana bakmaya devam ederek konuştu, "Sadece yazık işte. Herkes hata yapar, hatasız kul olmaz değil mi?"

Tekrar aynaya dönüp güneş kremini yüzüme yedirmeye devam ettim. Haklıydı herkes hata yapardı. Ben hiç hata yapmamış mıydım sanki? Yapmıştım.. Mesela Enis. Bu en yakın zamanlarda yaptığım en büyük hataydı.

Yanağıma kremi yedirmeye devam ederken aynadan yatağın üstüne uzanıp boş boş tavanı izleyen Ada'ya baktım, "Ne oldu? Benden habersiz Barkın'la felan mı konuştun sen yoksa?" sırıttım, "Şimdi anladım! Kesin limiti dolmuş kredi kartına para falan yükledi değil mi?"

Ada yatakta doğruldu ve aynadan bana baktı, "Ha ha ha! Gerçekten bu gün tam formdasınız uykucu hanım."

Oturduğu yataktan kalktı ve yanıma gelip tekrar aynadan bana baktı, "Sadece herkes ikinci bir şansı hak eder diyorum. Bu kadar acımasız olma."

İyi de ben acımasız değildim ki, sadece kolay affedemiyordum. Bir insan bana karşı büyük hatalar yapmamalıydı. Özellikle bu kişi çok değer verdiğim birisiyse.. Affetmem seneleri bile alabilirdi.

"Hey! Ben acımasız değilim." yanımda duran Ada'ya döndüm, "Nereden çıktı şimdi bu?"

Bana döndü, "Bak gerçek bir arkadaş olarak sana söylüyorum, Barkın'la küs kalmayı fazla uzatma. Hem bak, sende mutsuzsun."