Sadece Arkadaş

-9-

Bölüm 9: "Yalan"

Okuldan AVM'ye kadar geçen yolculukta Barkın'la tek kelime etmemiştik. Sadece annemi arayıp Barkın'la tatil alış-verişine çıkacağımızı haber vermiştim ve annemi aradığımdan beri ikimizin arasında gürültülü bir sessizlik vardı. Okul ile şu an gitmek üzere olduğumuz AVM yakın olduğu için yürümeyi tercih etmiştik. Hava ılıktı ve biz kaldırımdaki ağaç gölgelerinden yürüyorduk. Barkın'ın bir anda Erkan'la sarılmama bu kadar sinirlenmiş olmasını anlamıyordum. Tamam yakın arkadaşını kıskanmak oldukça doğal fakat Barkın başka bir kızla sadece arkadaşça sarılsa bu kadar kıskanacağımı düşünmüyorum. Ben düşüncelere dalmış dik dik karşıma bakarken ayağım ne olduğunu bilmediğim bir şeye takıldı ve öne doğru süzülmeye başladım. Tam burun üstü yere çakılacaktım ki birisi beni tam zamanında kolumdan sertçe tutup kendine doğru çekti.

Kafamı kaldırdım ve kolumu tutmuş , bana hafifçe tebessüm etmiş Barkın'ı gördüm. Şu an o benden uzun olduğu için ona bakmak için kafamı kaldırıyordum ve oldukça yakın duruyorduk. Benim burnum çenesine değecek kadar yakındı, eğer kafasını milim oynatsa burun buruna olurduk. Ki bu görüntü dışardan öpüşmek üzere olan iki sevgili gibi görünürdü, eminim. Kafamı kaldırdığımda karşılaştığım Barkın'ın gözlerinde takılı kaldım. Ne zamandır bu kadar yoğun bakan gözleri vardı? Sanki oracıkta eriyecekmişim gibi hissediyordum.
Barkın'ın sesiyle kendime geldim,

"Boşuna sakar demiyorum ben, bir bildiğimiz varda söylüyoruz,"

Bir adım geriye attım ve dik dik suratına baktım. Ne söyleyebilirdim ki? Haklı sayılırdı, ben sakardım. Söyleyecek bir şey bulamadığımdan arkamı döndüm ve AVM'ye doğru yürümeye devam ettim.

Kısa bir süre sonra adımlarını arkamda hissettim , saniyeler sonrada yanıma ulaştı,

"Bu sessizliğin haklı olduğumu onaylıyor,"

Ne ara sinirli halinden kurtulmuştu bu çocuk? "Sessizliğim sinirimi bozuğunu onaylıyordu, sen çok yanlış anlamışsın." dedim ve sırıtıp Barkın'a baktım. Önce önüne döndü ve sonra tekrar bana döndü, sanki bir şey söyleyecekmişte sonradan vazgeçmiş gibiydi,

"Ne yani? Ben mi senin sinirini bozdum şimdi?"

"Yanımda sinirli sinirli yürüyen, bana laf atan sensin?" dedim soru sorarcasına,

"Benim sinirlenmemi sağlayanda sensin ama?" dedi aynı benim gibi,

"Ben nereden bilebilirdim Erkan'ın bana sarılmasına kızacağını?"

"Eva güzel bir kızsın, yani.." durdu geriye bir adım attı ve iki eliyle beni gösterdi, "şu haline bir bak. Her erkek senin gibi bir kızla çıkmak ister."

Ona tip tip baktım, "İlk olarak bu da nereden çıktı ve ikinci olarak bunu bir iltifat olarak mı kabul etmeliyim?"

"Ah, evet tabii ki iltifat Eva," duraksadı, "Sadece sana gerçekleri söylüyorum, erkekler seni gözleriyle yiyip bitiriyor. Sen dikkat etmiyorsun ama ben ediyorum, sana sarılmak onlar için ne demek bilemezsin."

"Neden bilemezmişim?"

"Çünkü erkek değilsin," tekrar beni süzdü ve, "erkeklerin şöyle bir vücuduna bakmasıyla aklından neler geçtiğini tahmin bile edemezsin."

"Yani senin yaptığın gibi mi?" dedim rahatsız olarak. Daha önce hiç kimseden bu şekilde , fiziğim, güzelliğim hakkında laflar duymamıştım. Yani bir erkekten bu kadar ciddi şekilde duymamıştım.

"Bak Eva , ben sana karşı öyle şeyler düşünmem. Bu adilik olur," kafasında cümleleri toparlamaya çalışıyordu, "fakat diğer erkeklerin neler düşünebileceğinden haberin dahi yok, bir erkeğin sana sarılmasıyla sen bir şey hissetmezsin fakat o erkeğin hormonları tavan yapar."