Sadece Arkadaş

-22-

Multide Eva'nın akşam giydiği kıyafet var.

-

Bölüm 22: "Ah be Erkan"

-

"Eva! Yine mi sen o*ospu çocuğu! Bekle lan geliyorum oraya!"

Gülümsedim, Barkın.

İşte kahramanım yine yetişmişti, bitmemiştim.

Barkın'ın havuza atlamasıyla çıkan sesi duymamla tüm vücudumda aynı zamanda beynimde de yüksek ölçüde rahatlama baş göstermişti. Ta ki Berk'in cümlesini duyana kadar.

"En yakın arkadaşım dediğin kişinin, seni belki üzebilecek, belkide yaralayabilecek ve hayatını çok etkileyecek kadar şaşırtıcı bir sırrı var."

Korkmaktan çok merak hissi tüm hücrelerimde yayılıyordu, elimde olmadan konuştum. "Ne?" sesim daha çok fısıltı gibi çıkmıştı.

Berk'in kulağıma yaklaştığını,yanağıma çarpan sıcak nefesten anlamıştım. "Ne sandın, sana fiziksel bir zarar vereceğimi mi?" güldüğünü hissedebiliyordum, "Bunu yapmak banada acı verirdi, seni sevdiğimi bilmen gerekir."

Kendimi bir anda Berk'e tıslarken buldum, "Bana çoktan zarar verdin, derin yaralar açtın. Yaralarımı kapatmama yardım eden insanlara öfkelenmeye hiç hakkın yok!"

Berk'in gerildiğini hissedebiliyordum, bunu hissetmek çok zor değildi. "Konuyu saptırmayalım," bu sefer sert bir şekilde belimden tutup beni kendisine çevirdi, "Sana ruhsal bir şeyler planlıyorum, benim hissetiklerime benzer.."

Kaşlarımı çattım, nasıl bu kadar iğrenç bir insana güvenebilmiştim? Ama salaklık bendeydi, duraktaki bir çocuğa güvenivermiştim.

"Pislik!"

Berk gülümsedi, acı bir gülümseme miydi yoksa dalga geçer gibi miydi bilemiyordum. "Biliyorum," ardından hızlıca duvarı tırmanıp havuzdan çıktı ve son kez bana döndü, "Gerçekleri öğrenene kadar kendine iyi bak." ve arkasını dönüp hızlı adımlarla uzaklaştı, yada Barkın'dan kaçtı.

Berk'in koşar adımlarla uzaklaşmasını, garip bir şekilde izlerken arkamda beni saran ellerle irkildim. Hızla arkamı döndüğümde ise aşırı sinirle kaynayan bir Barkın görmemle korktum, "Sakin ol."

Barkın çatık kaşlarıyla bana baktı, "Ne sakin olması, bu piç hiç akıllanmayacak mı?!"

Cevap vermemi beklemeden arkamdaki duvara yöneldiğinde Berk'i bulup mutlaka döveceğini anlamıştım. Fakat şu an Berk'in bana söyledikleri, Şevval'in yaptığı şeylerden mi bilmiyorum ama kafam karışıktı ve şoktaydım.

Bu yüzden Barkın'ın yanımda kalmasını istiyordum. Barkın'ın kolunu elimle sıkıca kavrayıp bana bakmasını sağladım. "Yanımda kalmana ihtiyacım var."

Bunu neden söylemiştim, kendim bile bilmiyordum. Zaten şoktaydım ve duygularımı, söylediklerimi, düşündüklerimi konrtol edemiyordum.

Sadece bir kaç saniye Barkın'ın gözlerindeki parıltıyı gördüm, şoktan dolayı benim bir uydurmam mıydı onu bile bilmiyordum. Daha sonra kararından vazgeçip bana döndü, "İyi misin? Ne yaptı sana?"

Arka arkaya sıraladığı soruları umursamadım ve ani bir şekilde kendimi Barkın'ın koruyucu kollarına attım. Her zaman güvende hissettiğimi düşündüğüm, küçüklüğümden beri hiç değişmeyen yere.

Ona sarılmamla omzuna başımı gömdüm, yanağıma havuz suyu dışında değen sıcak damlaları hissedebiliyordum. Berk bana bir şey yapmamıştı fakat yapacaktı, bundan emindim. O kadar gerçekçi konuşmuştu ki, beni kendisine inandırmıştı.