Sadece Arkadaş

-26- (III)

-

Bölüm 26 (Part 3): "Biz Sadece Arkadaş Değiliz"

-

Multimedya: Eva'nın elbisesi

-

Ada'yla yaklaşık yarım saattir Barkın'a onu sevdiğimi nasıl itiraf edeceğimden bahsediyorduk.

Böyle söylemek kulağa garip geliyordu, Barkın'ı sevdiğimi itiraf etmek. Seneler önce Barkın daha Türkiye'deyken, en yakınımken gelip "Barkın'a sonunda söyleyeceksin!" deseler inanmazdım. Fakat şu an kesinlikle gerçekti, sonunda söyleyecektim ve garip bir heyecan içerisindeydim.

Ada beni o kadar fazla gaza getirmişti ki, sanki Barkın anında kabul edecek, beni kollarının arasına alıp öpecekti. Bunun gerçek olmasını o kadar çok istiyordum ki kendimi buna inandırmayı başarmıştım.

"Bence boşver gitsin. Kollarına atla ve ona onu sevdiğini söyle. Neden bu kadar düşündük ki?" Ada sonunda pes etmiş gibiydi çünkü söylediği her planda bir şey buluyordum. Ya çok romantik oluyordu, ya çok duygusuz yada çok klasik.

Gözlerimi kapatıp nefesimi sesli bir şekilde üfledim. "Saçmalama Ada . Bu benim hayatımın olayı olabilir baştan savma olmasını istemiyorum."

Ada yüzünü ekşitti, "Cidden, İlan-ı Aşk yapmak bu kadar zor olmamalı."

Gülümsedim, "Demek ki zormuş, değil mi?"

Ada homurdanarak ayağa kalktı ve mini buzdolabının yanına gidip içinden su aldı. daha sonra onu içti ve tekrar yanıma döndü. "Belkide İlan-ı Aşk olaylarını erkekler yapmalı, ne dersin?"

Kafam karışmıştı, Barkın'dan bana beni sevdiğini söylemesini mi isteyecekti? "Nasıl yani?"

Kaşlarını çattı, sıkılmış gibi bir hali vardı, doğrusu ben bile sıkılmıştım. "Diyorum ki bence bu işleri kızlar yapmamalı Eva! Düşünmeyi bırak artık. Doğaçlama yap ve mutlu ol."

"Ama öyle olmasını istemiyorum, ya her şey daha berbat olursa?"

Ada derin bir nefes aldı, sabrını yeterince zorlamıştım. "Doğaçlama yapacaksın Eva. Bu kadar yeterli, tatile geldik ve beni yaklaşık bir saattir odaya hapsettin!" aynanın önündeki telefonunu aldı ve arkasına döndü, "Eğer şimdi benimle gelmezsen Barkına'a İlan-ı Aşk yapacağını ben söyleyeceğim." ve kapıya doğru ilerledi.

Bu Ada'ydı. Bir şeyi söylediyse yapmamak gibi bir lüksünüz yoktu çünkü tehdit ettiği şeyi illaki yapardı. "Eğer berbat olursa suç senin, ona göre." ayağa kalktım ve terliklerimi giyip Ada'nın peşine takıldım.

"Ben bir şey dediysem asla berbat değildir Eva. En yakın arkadaşına güven artık." sinir bozucu bir şekilde gülümsedi ve havuza doğru ilerlemeye başladık.

***

Havuz başına indiğimizden beri Barkın'la yan yana oturuyorduk fakat tek kelime etmemiştik. Tabii ki etmeyecektik, bana kırgın olduğunu biliyordum. Benden bir açıklama beklediğini de. Ona hak vermemek elde değildi. İstediği cevabı bu akşam alacaktı. Kızlar aralarında konuşurken bu akşam otelin gala tarzında bir eğlencesi olduğunu öğrenmiştim,tabii ki kaçırmayacaktım.

Bu olay benim için iyi olmuştu. Barkın beni mutlaka dansa kaldırırdı ve ya mutlaka yalnız kalırdık. Söyleyebileceğim çok zaman olabilirdi ve ben bunu değerlendirmeliydim. Değerlendirecektim.

Sonunda aradan bir saat kadar süre geçtiğinde cesaretimi toplayabilmiştim. Akşam Barkın'la konuşabilmem için aramızın iyi olması gerekiyordu. Yoksa asla söyleyebilecek cesareti kendimde bulamazdım. Hafifçe yan döndüm ve bacağımla Barkın'ın bacağını dürttüm. Hızlı bir şekilde başını bana çevirdi, bakışlarından benim nu atağımı beklemediği oldukça belli oluyordu. Gülümsedim, ben gülümseyince önce şaşırdı, biçimli kahverengi kaşları havaya kalktı. Daha sonra bakışları yumuşadı ve kaşları eski haline geri döndü. "Bir şey mi oldu?" Kadifemsi sesi beni rahatlatırken ne diyeceğimi unutmuştum, ah evet. Şu an onunla aramı düzeltmemin tek yolu numara yapmak ve şebeklikti.