Dr. Civanım <düzenleniyor> Yb Geldi!

Mektup

بِسْم الله الرحمن الرحيم
Esselamunaleykum ve Rahmetullah ve berakatuh. Ve aleykumselam ve Rahmetullah ve berakatuh. Okutma bahanesiyle zorla Selam aldıran yazarınız iz hiyır. Nasılsınız? Laf olsun diye sormuyorum. Iyisinizdir inşaAllah. Çok karakterli bir kitabımız, yazılmayı bekleyen bir Sürü olayımız var. Câbir'i tek cümleyle geçtim inanabiliyor musunuz? Ben, duacınızım. O duaları istiyorum. Dua istiyorum. En azından tüm müminlere ederken ben de aklınızdan geçeyim. Gerek yok isim vermenize. Müminin Mümine Duası makbuldur ve en kısa Sürede kabul olunan duadır Allah'ın izniyle. Hala soruları yanıtlamadığımı fark ettim. ( giriş notunu bölümü bitirdikten sonra yazıyorum) başka zamana inşAllah. Ben sizi bırakayım yeni bölümle. Medya Danyal'ın dinlediği ve benim Bu aralar çooook Sevdiğim şarkı. Ne isyan var ne kötülüğe sürüklüyor hem de sabrı tavsiye eden ahiret inançlı bir şarkı. Eskiler güzel ya. Neyse. Okuyun bakalım. Geçen Bölümün yorumu çok az. Bir el atın. ;) (gizem ortaya çık!)
huzurislamda da yeni kitap çıkardı haberiniz olsun ;)
%#%#%#%#%#%%%#%#%

-oğlum az kıs İkinizin de sesini, kitap okuyorum.
- abi dur en Sevdiğim Kısım geliyor. Heh geldi!

"...Bu sevda dünyaya yetmez
Bu sevda dünyaya yetmez
Gönül sabreyle sabreyle
Gönül sabreyle sabreyle
Gönül sabreyle...."

Gülümseyip kitaba geri döndüm. Şarkı bitti ama Danyal bitmedi:
- Bu sevda dünyaya yetmez
Bu sevda dünyaya yetmez
Gönül sabreyle sabreyle
Gönül sabreyle sabreyle
Gönül sabreyle...

Üstündeki tişörtü boynundan çıkarıp top yaparak duvarın dibindeki çikolata kolisinden yaptığı kirli kutusuna attı:
- basket!

Kitabı sertçe indirip komidinin üstündeki su bardağını aldığım gibi içindeki suyu yarı çıplak gövdesine fırlattım.
- susacak mısın?
- komik mi şimdi bu? Komik mi? Ha-ha!
- beence komik.

Cevap vermedi. Kuul olacak ya...
Islak atleti de çıkarıp tişörtün akıbetine uğrattı ve tekerlekli sandalyeyle dolaptan temiz kıyafetleri çıkarıp koydu kucağına.

Tekerlekli sandalyeye hiç yakışmıyorsun be oğlum...

Benim gibi düşünmüş olacak ki hafif dudağını büküp parmağını gezdirdi tekerleklerde:
- ben motorsikletimi özledim. Onu götürdün değil mi eve? Kafede kalmadı?

Başımı yukarı aşağı salladım:
- en çok da Ravza sevindi getirmeme.

Ravza adını duyunca dudağının Sağı usulca yukarı çıktı:
- çok mu sevindi?
- çok.
- öğrettin mi ona nasıl kullanıldığını?
- yok, ben de tam bilmiyorum ki. Hem emanet mal başına bir şey gelmesin.

" yok yok" derken elini sallayarak destek etti cümlesine:
- kullanabilirsiniz sorun değil ama... öğretmezsen sevinirim. Yani yabancı değilsiniz tabi de...
- sen öğreteceksin değil mi çakkaaaal!

Muzipçe sırıtıp saçlarını karıştırdı:
- yani şey... ııı... evet.

Gülmeye başladık. Ben de Fatma'ya araba kullanmasını öğretiyorum ki (daha doğrusu -dum, birkaç ay öncesine kadar.), n'olmuş yani? Çok da güzel iyi. Gülmesini yavaşlattı:
- tabi ben sürebilecek miyim Allah bilir.

Deli ediyor bu lafları deli!
- kaç kere diyeceğim sana? Hı?
- tamam tamam...
- Al-lah-tan ü-mit ke-sil-mez!
- tamam, inşaAllah ayağa kalkacağım ama ne zaman olduğunu bilmiyoruz. Oldu mu mutlu musun şimdi bunları söylediğim için?

Kapı tıklatıldı. "Gel" diyerek izin verdim. Içeri bayan hemşire girmesiyle Danyal çığlık atıp refleks olarak kollarıyla çaprazlama gövdesini örtmeye çalıştı. Hemşire de neye uğradığını şaşırıp tek eliyle gözlerini kapattı. Danyal hızla tişörtü üstüne geçirirken hemşire gözlerindeki parmağını hafif aralayıp konuştu:
- serumu kontrol edip hemen çıkıyorum.