Dr. Civanım <düzenleniyor> Yb Geldi!

Kaçak

Selamunaleykum kocaman ailem!
Bölüm geç geldi ama iyi ki geç geldi. Her işte varmış bir hayır. Sormayın ne olduğunu. Bu bölüm Apayrı bir ilgi istiyorum. Sonda önemli bir not var. Okumadan geçmeyin. Bol bol yorum ve oy lütfen. ;)

%#%#%#%#%#%#%#%#%#
Karşımda duran ve eşim olduğu konusunda tereddüte düştüğüm Fatma'nın karşısında kendi kendime bişey bişey gülüyorum şu an.
(Söylemiştim terbiyeli olduğunu Ali'nin asdfg)
Sekinetle yüzüme bakmadan geçmeye çalıştı:
- beyefendi birine benzettiniz herhalde bırakın da geçeyim.

Beyefendi diyor ya! Şizofren miyim yoksa ben? Aylardır bekarım hatta çocuğum da mı yok? Veya yeni şizofren oldum ama Cüneyd görmüştü ilk. Tamam tamam Cüneyd de ben de şizofreniz.

Eşim gibi davranmayan Fatma bizi geçip gittikten sonra Cüneyd şaşkınlıkla omzumu dürttü:
- biraz önce ne oldu? Kafam çorba şu anda. Ali, bu işte bir iş var.

Içimden gelen dürtüyle şizofrenliği bir kenara bırakıp arkama dönüp süratle yetiştim "bayan" ve erkek kardeşinin yanına, önlerini tekrar kestim. Benim olmayan ve feraceli kız la havle çekerken kardeşi çoktan elini kaldırdı bile:
- bela mısın kardeşim sen? Fatma matma değil benim ablam.

- kusura bakmayın. Sizden çok büyük bir şey rica edeceğim.

Dinlediğini belli etti. Ben teklif etmeden kardeşi karşı çıktı:
- işimiz gücümüz var artık rahatsız etmezsen sevinirim.

Ne ara bu kadar samimi olduk? Senli benli konuşmalar?

Feraceli, kardeşine bayık bayık baktı:
- önemli bir işimiz yok.

- sadece karımın yanına gelmenizi isteyeceğim o kadar. Yukarı katta. Gerisi çorap söküğü gibi gelir herhalde.

Kardeşine fırsat vermeden büyük ihtimal benden kurtulmak için kabul edince Cüneyd'i de peşimize takıp gittik asansöre. Sessizce sordum aklıma gelse de henüz rahatlamayıp yatmayan şeyi:
- ikiz kardeşiniz olma ihtimali yüzde kaç?

- üç günlükken öldü.

Ana! Varmış! Ben hala emin değilim. Ya pek sevgili eşim geçen gün buz konusunda hızını alamayıp intikam  için beni kekliyorsa? Kata varıp Fatma'yı ararken telefonum çaldı: Fatma. Güzel tevafuk. Yanımdaki kişinin eşim olmadığına inancım artmaya başladı. Sevinçle kulağıma götürmeme karşılık sinirle ve selamsız daldı mevzuya:
- Yanındaki kız kim?

Sinirini önemsemedim. Hem sen ne ara gördün?:
- neredesin? Sana bir sürprizim var.

Hem telefonda hem katın diğer ucunda aynı şekilde adım hitap edilince benim arkama dönmemle beraber yanımdakiler de döndü sürü psikolojisi ve Türk milletindeki şu hitaplara karşı olan zaafımızdan dolayı. (Bkz.: Zehra diye seslenilmesine rağmen erkeklerin bile dönüp bakması)

Yaklaştıkça mimikleri halden hale girmeye başladı. Kısıldı, çıktı, indi, gözlerini kırpıştırdı...

Yanımdaki Ex Fatma'ya elimle asıl Fatma'yı takdim ettim:
- kendisi eşim olur. Yanına geçer misiniz lütfen? Karşılaştırmak istiyorum.

Kendiliğinden gitti zaten, selamlaştılar önce. Gülümseyip tekrar tekrar baktılar birbirlerine. Sanki hologram olup olmadığını test etmek istermiş gibi yanağına dokundu Fatma'nın. Aynı anda ağızlarından döküldü şu kelimeler:
- sen benmişsin gibi...
******************