Victory Is My Second Name

2

Ik deed wat hij zei, en ging zitten op een stoel. Zo ver mogelijk van Beckett vandaan. Ik wist niet waarom hij hier was, hem kennende had hij iets bads uitgehaald. "Well, heel leuk." begon Rohnsen. "Binnen een kwartier heb ik alweer leerlingen voor mijn neus zitten." Hij stond op en liep door de kamer heen. Ik draaide me om, om hem te volgen met mijn ogen. Hij stond stil, en draaide zich om met zijn rechterhiel. "I have a dream." Begon hij. Ging hij nou Obama mimicen? Of nee, het was Martin Luther King. "Dat op een dag, ik met trots kan zeggen hoe geweldig mijn leerlingen zijn. Hoe geweldig ze het doen op mijn school en nooit voor de rector hoeven te verschijnen." Hij keek ons sceptisch aan, duidelijk. "Maar, met leerlingen zoals jullie zal het nooit lukken." Hij liep weer naar zijn bureau, en ging weer zitten. "Alsjeblieft, ik smeek je. Bespaar me de moeite, en kom om half 3 naar het nablijflokaal." Hij hield de bovenkant van zijn neus tussen twee vingers vast, en met zijn andere hand wees hij naar de deur. "Ga." zei hij. Dat liet ik me niet twee keer zeggen. Ik liep haastig naar de deur en verlaatte het lokaal. Natuurlijk kreeg ik een opmerking van Beckett naar me toe gesneerd. "Ik wist niet dat jìj voor de rector zou verschijnen." zei hij spottend. Ik verbaasde me dat hij me kende. Ik bedoel, ik kende hem. Iedereen kent hem. "Dat is ... ja ik weet eigenlijk niet wat ik daar van moet denken. Ik bedoel, het kan positief zijn. Want niet voor de rector verschijnen is iets goeds, toch?" Waarom praatte ik zoveel? Hij gaf me een rare blik. "Eh, I guess?" zei hij. In ieder geval deed hij niet arrogant. "Maar, ik kan nu net zo goed trainen. Selecties zijn binnenkort." zei ik. Ik wou het dit jaar echt goed doen, misschien dat ik eindelijk in de 1e klasse kwam. En beter nog, als ik captain zou worden. Op Madison High School is er nog nooit een meisje teamcaptain geweest, en al helemaal niet van de 1e klasse. Waar meestal alleen jongens in zitten. Hij trok zijn wenkbrauwen op. "Jij?" vroeg hij, en ik knikte. Ik weet niet of ik iets verkeerds zei, maar hij begon te lachen. "Oh ja? Hoezo wil jij meedoen met de selecties?"

"Ik wil in de 1e klasse komen, en als het kan teamcaptain worden." De woorden rolden zo makkelijk van mijn tong af, maar ik wist dat het moeilijk was. "Vergeet je shitty dreams . Ík word teamcaptain van de 1e klasse, voor de 4e keer." Hij klonk serieus, ik wist dat hij serieus was. Anyway, hij was goed in voetbal. Maar, dit jaar was het mijn beurt. "Gaat niet gebeuren. Ik ben hier op voorbereid." snauwde ik. "Wow, calm your tits." Hoe goed was hij in mensen irriteren? Want ik ben nu behoorlijk geïrriteerd.

De dag vloog voorbij, en voordat ik het wist zat ik al in het nablijflokaal. Waar, zoals ik al had verwacht, alleen Beckett in zat. Hij zat achterin, dus besloot ik voorin te zitten. "Welkom. Ik hoop dat jullie een beetje zullen leren dat je voortaan niet iets moet uithalen. Ik wil dat jullie nu het regelement lezen." zei een vrouw, met een soort van snor. Ze was erg behaard, echt heel erg. Ze gaf me een dik, stoffig boek. Dit werd nog een lange uur.

Niet te geloven, dat ik eigenlijk gelijk huiswerk had mee gekregen na dag één. Ik begon maar eerst met wiskunde, maar hield mijn aandacht er niet bij. De selecties waren over een paar dagen, en ik hoopte echt dat ik in de 1e klasse zou komen. Ik had geen zin om in het meisjes team te gaan, meestal leek het meer op een modeshow dan voetbal. Ik zou Beckett laten zien dat ik captain kon worden. Meisjes kunnen ook gewoon voetballen, zo niet, dan denk ik dat ik een jongen ben. Wauw, m'n ego groeide ook met de dag, net zoals mijn plant Brock. Hij was een jongen, denk ik. Ik had hem al een aantal maanden. Maar genoeg over Brock, ik moest mijn wiskunde huiswerk afmaken. Vijf x kwadraat + drie x keer vijf x - ......

Ik had hier dus echt geen zin in.

Op dat moment kwam mijn broer ook nog eens binnenstormen. "Jij." hij wees naar me. "Jij hebt mijn iPhone laten vallen."

Nou, ik was eigenlijk de hele dag op school en ben net thuis om mijn wiskunde huiswerk te maken. In plaats van dat zei ik iets anders. "Ja, leuk."

"Ik zweer het je, als je dit echt heb gedaan dan vermoord ik je plant." Mijn ogen werden groot. "Jij vermoord mijn plant dus echt niet! Ik heb het niet gedaan!"

"Ga cola drinken, Chase."

Hij wou nog wat zeggen, maar bedacht zich nog en liep weg. Ik mocht mijn broer dus echt niet! Soms wel. Soms niet. Meestal niet.

Ik was net klaar met mijn huiswerk, toen mijn moeder me weer riep. "Eten!"

Eindelijk, eten. Ik liep naar binnen en zag mijn vader, moeder en Chase al zitten. Ik schoof ook aan. Spaghetti met groenten.

"Ik ga even sporten!" riep ik. Er was hier dichtbij een sportveldje waar bijna nooit iemand kwam. In ieder geval had het twee goals. Ik trok mijn

Nike Mercurial Vapor X CR7 AG Metallic Silver voetbalschoenen aan. Voorderest trok ik nog een wit voetbalbroekje aan en mijn Ronaldo shirt. Ik nam mijn voetbal mee, en liep naar het sportveldje.

Even later aangekomen trapte ik mijn bal alvast in het goal, niet slecht maar het kan beter. Ik begon met een warming-up.

Rennen

Knieheffen

Zijwaards verplaatsen.

Als laatst stretchen.

Ik begon met hooghouden. Toen met trappen. Daarna dribbelen ...

Toen ik thuis kwam ging ik meteen douchen, en naar mijn bed.

Mijn droom bestond uit Chase die mijn Brock vermorzelde.

----

Zoals je ziet zijn er Engelse woorden/zinnen in terug gekomen, omdat ik van Engels hou. Daarom speelt dit verhaal zich af in Amerika :)

Kunnen jullie please commenten en voten! Dat vind ik leuk.

-niet nagekeken-