Victory Is My Second Name

15

Jessica was zijn fucking stiefzus. Ik wist niet of dit een probleem zou worden of niet, ik had geen idee. Maar als ik het ooit weer met Elliott had goed gemaakt dan kwam zij er achter, ging ze het vertellen aan Beckett en maakte hij me het leven nog zuurder. Hierdoor werd ik dan waarschijnlijk depressief en ging ik slecht presteren op school en-
Ugh ik moest stoppen met mijn fantasie, we wisten allemaal dat die laatste dingen - hopelijk - niet gingen gebeuren. Ik duimde maar. Snel liep ik terug naar mijn les, maar mijn concentratie was al naar nul procent gedaald.

Gelukkig was de lunchpauze er al en hierna had ik nog maar twee uur, ook geen training voor vandaag. Dat was een opluchting, ik moest nog een excuus verzinnen voor coach. Iets als ; sorry mijn kat was dood of de vriendin van de vriend van de vriend van de vriendin van mijn broer haar tante daarvan heeft een goudvis en die is op tragische wijze vermoord. Nee, ik hield het maar bij dat ik ziek was. Ik zag Dana al op onze vaste plek zitten en ze zwaaide uitbundig, ik glimlachte en liep naar de tafel. ,,Hey," zei ze. Ik groette haar terug en begon aan mijn lunch die ik zelf had meegenomen. Ook Ryan kwam bij ons zitten. ,,Gaat het al?" vroeg hij. Ik knikte snel, Dana hoefde hier niets van te weten dan zou ze zich weer zorgen maken om niks. Dana keek van mij naar Ryan, en van Ryan naar mij. Uiteindelijk liet ze het gelukkig zitten. ,,Dus," zei ze na een tijdje. ,,Jullie twee, huh?" Ze trok twee keer haar wenkbrauwen op. Ik verslikte me bijna in mijn broodje. ,,Wát bedoel je?" vroeg ik. ,,Jullie foto gaat zowat overal rond.''
Vervloek Beckett. ,,Er is niets," gaf ik haar als antwoord. Ik keek naar Ryan en hij knikte snel, terwijl hij rood aangelopen de andere kant op keek. Hij kuchte even en stond op. ,,Ik ehm moet gaan." En hij maakte zich snel uit de voeten. Dana keek me met samengeknepen ogen aan, terwijl ik ongemakkelijk mijn broodje verder op at. ,,Wat was dat?" vroeg ze uiteindelijk. ,,Wat was wat?"
,,Waarom werd hij rood en ging weg."
Eigenlijk wist ik dat ook niet. ,,Vraag het hem,'' zei ik simpel.

De laatste twee uren waren saai, maar dan ook echt saai. En ik kreeg ook al een toets, volgende week. Als er een ding is wat ik aan school haat zijn de toetsen.
Als ik voor een toets leer dan gaat dat gewoon niet.
Want ik bedoel ;
Toets
Toet
Toetje!
Dan heb je gewoon spontaan zin in een toetje. Ik sloeg mijn kluis met een klap dicht, wat een geïrriteerde blik opleverde van mijn kluisjes buurman. Ik liep de school uit met een niet volle tas, wat best opmerkelijk is. Waarschijnlijk was ik een paar boeken vergeten, maar ik had nu echt geen zin om terug te keren en mijn boeken in te proppen. Ik moest nu nog kunnen genieten van het mooie weer. Ik stopte abrupt toen ik zag dat het keihard zat te regenen. Dit meende je toch niet! Geërgerd liep ik terug naar mijn kluisjes om er boeken in te stoppen en ging naar de bibliotheek om alvast huiswerk te maken. Na iets meer dan een uur besloot ik dat het genoeg was, en toen ik op mijn klok keek was het ook al vijf uur geweest. De school ging bijna dicht. Ik stopte de vakken waar ik het huiswerk al van had gemaakt in mijn kluisje en liep uiteindelijk toch met een niet zware tas. God, het regende nog steeds. Wáárom weergoden, waarom! Het ergste was dat ik lopend was, freaking 15 minuten. Iedereen was weg, iedereen. Het was uitgestorven. Ik besloot om Chase te bellen, hij nam niet op. Fuck it, ik ging wel lopen. Vijftien minuten lang. In de regen. Lekker. Werd ik weer ziek. Ik liep de schooldeur uit en mijn hart stopte voor een seconde toen ik daar Elliott voor school zag, met een meisje. Het meisje had ik ooit wel op school gezien. Hoe ging ik onopgemerkt langs hem, niet dus. Er was geen andere route mogelijk, tenzij ik kon vliegen, want dan vloog ik gewoon over hem heen. Helaas bezat ik die gave niet. Oké, capuchon op en dan val je niet op. Ik deed mijn capuchon op en liep de school uit. Niet kijken. Niet kijken. Niet kijken. Ik keek toch, en trof Elliot en het meisje zoenend aan. Wend nu je blik af! Nu! Te laat, hij keek op, recht in mijn ogen. Verder lopen, je wordt nog natter! Verder verder verder, de regen gaat echt niet voor je stoppen. Maar ik kon het niet, het kon gewoon niet! Ik verlangde er naar om hem te zien, om met hem te praten. ,,Naar wie kijk je?" kirde het meisje. Ze keek ook om en keek me met samengeknepen ogen aan. ,,Is dat je ex ofso!" riep ze. Helaas zat ik hier te lijden in de regen, en stonden hun mooi onder een afdakje. ,,Nee dat is," hij stopte even. "Rose."
Ze kwam op me aflopen en stond gevaarlijk dichtbij. Ondertussen inspecteerde ze me helemaal en nam me helemaal in zich op. ,,Valt er wat te zien?" vroeg ik geïrriteerd. Ze trok één fake wenkbrauw op. ,,Dus jij bent Rose?"
,,Dat hoorde je toch net, en wie ben jij dan?"
,,Jessica."
Jessica. Beckett's stiefzusje. Qua gedrag kwamen ze gewoon overeen, daar was geen twijfel over. Qua uiterlijk natuurlijk niet, duh. ,,Oké, Jessica. Wat wil je van me?" zuchtte ik. Ondertussen was ik al kletsnat en ik hoopte maar niet dat ik verkouden werd of so. ,,Nog niets, ik moet nu naar binnen. Doei." Ze liep heupwiegend weg en het leek haast alsof haar kont eraf viel. Elliott stond er nog steeds maar ik liep straal voorbij hem. Toen ik een aantal minuten liep stopte er een auto. Elliott's auto om precies te zijn. Ik liep door, maar hij stopte weer langs de weg. ,,Stap in," zei hij. ,,Nee, hoeft niet." Ik liep snel door. ,,Doe niet zo dom Rose."
Ik zuchtte en stapte in. Hij stopte de auto aan de zijkant. ,,Waarom?" vroeg ik en keek vooruit. Ik durfde hem niet aan te kijken, ik wist niet of hij boos was of weet ik veel. ,,Waarom wat?"
,,Waarom breng je me naar huis?"
,,Ik ben niet gek om je in de regen te laten lopen."
Oké...
Ik dacht dat hij diegene was die geen contact meer met me wilde. ,,Maar je wilde me toch nooit meer zi-"
,,Dat doet er nu toch fucking niet toe!" riep hij en keek me kwaad aan. Geschrokken deinsde ik wat naar achter, voor zover het kon. Hij begon te rijden. En ik keek uit het raam. Ik zuchtte en sloot mijn ogen.

Na een tijdje stopte hij met rijden, we waren er. ,,Ehm, bedankt voor het brengen ofso," zei ik wat ongemakkelijk en keek hem aan. Hij kuchte even. ,,Ja ehm geen probleem."
Dit was echt awkward! ,,Oké, dan ga ik maar. Doei."
Het leek net een dramatische film waar iemand weg ging. Hij zuchtte. ,,Oké, ik kan dit niet aan. Het spijt me ja, het is niet jouw schuld. Ik overdreef," zei hij. Een glimlach verscheen op mijn gezicht en ik sprong op hem om hem een knuffel te geven. ,,Je bent echt dik, ga van me af."
,,Ik ben niet dik!" riep ik verontwaardigd.
,,Sorry, was een grapje."
En hij lachte.

--

Hay, hoe gaat het! Stel vragen voor een Q&A . Dit keer over mij ( op de een of ander manier klonk dit heel zelfdunk). En de volgende keer doe ik een Q&A over de personages. Als ik genoeg vragen heb dan zal ik ze beantwoorden. Daarmee bedoel ik minimaal 9-10 vragen.