Victory Is My Second Name

12

We liepen zwijgend naar het trainingsveld, eigenlijk wilde ik naar bed. Maar als ik niet kwam opdagen en Beckett wel, dan zou coach denken dat ik geen interesse heb. En dan werd Beckett teamcaptain. Dat wilde ik niet, absoluut niet. Echt niet. ,,Dus, wat doe je naast irritant zijn?" vroeg ik. Ik zag zijn 'meen je die nou' blik in het licht van de lantaarnpaal. ,,Je bedoelt naast geweldig zijn. Dan doe ik wiskunde."
Ik keek hem raar aan, wie gaat nou in zijn vrije tijd wiskunde doen? En dan nog, Beckett? Hij was wel de laatste waarbij ik het had verwacht. ,,Ja jij wel," zei ik sarcastisch. ,,Ik meen het, als ik geen topsporter wordt, dan wil ik wiskunde leraar worden."
Oké, dit was het toppunt, ik begon te lachen. Welke sukkel wilt nou wiskundeleraar worden? Ik zag dat hij niet meelachtte. Komop, dit meende je toch niet. Je kan zoveel dingen worden, en dan kies je ervoor om wiskundeleraar te worden. Niemand gaat je mogen als wiskundeleraar, geloof mij. ,,Dat is zó saai!"
Hij trok een wenkbrauw op. ,,Wat wil jij worden dan?" vroeg hij. ,,Weet niet, geen saaie banaan in ieder geval."
Hij rolde met zijn ogen. Gelukkig waren we er al. Ik zag de lichten schijnen en derest was er ook al.

,,Eindelijk! We kunnen beginnen. Alseerst wil ik jullie nog wat vertellen. Na deze eerste wedstrijd van in het weekend kies ik de teamcaptain, maar omdat we er tijdelijk een nodig hebben stel ik voor dat Beckett dat is." zei Steve. Ik keek hem chagrijnig aan, kon hij geen wiskundeleraar worden ofso?

De training was echt stom, we moesten Beckett's bevelen opvolgen en als je dat niet deed mocht je zaterdag op de bank zitten. Het leukste moment kwam nu, proef sarcasme. Hij ging de team indeling zeggen. Als hij me achterin of op de bank liet zitten ..

,,Oké, dat was de teamindeling. Derest zit op de bank," zei hij. Iedereen liep zuchtend van opluchting weg naar de kleedkamer. Maar, ik hoorde mijn naam niet. Zat ik op de bank? Ik liep naar hem toe. ,,Zit ik op de bank!" schreeuwde ik. ,,Heb ik je naam opgenoemd?" vroeg hij. ,,Nee."
,,Dan zit je op de bank."

,,Dit ga je niet menen?"
,,Ik meen het, een meisje in ons team willen we niet," zei hij bot. ,,Pech voor jou, ik zit er toch in."

,,Je zit op de bank, bedoel je."
Ik wilde hem echt wurgen, maar hij liep al weg. Bekijk het, ik was weg hier. Hun mochten lekker hun tactiek bespreken. En zaterdag kwam ik niet opdagen. Hoe kon John dit toestaan? Ik was beter dan de helft van de jongens die straks op het veld mochten staan! Ik kon net zo goed mijn huiswerk maken.

Ik liep naar huis, het was behoorlijk donker en stil. Heel erg eng dit. In de verte hoorde ik het geluid van motors, maar het geluid kwam steeds dichterbij. Ik negeerde het, totdat er twee tot stilstand voor mijn neus kwam. Er gaat niets gebeuren. Het zijn geen aliëns, dus het ergste wat er kan gebeuren is dat ze je verkrachten, ontvoeren of vermoorden. Dat klonk eigenlijk behoorlijk eng. De een deed zijn helm uit, tot mijn opluchting was het Elliott. Hij trok zijn wenkbrauw op. ,,Wat doe jij zo laat?" vroeg hij. De zoen van een paar dagen geleden speelde af in mijn hoofd. Ik moest afstand van hem nemen, zijn gevoelens moesten verdwijnen. De ander deed ook zijn helm af, het was ook een jongen. ,,Ik ben terug van een jongen," zei ik. Sinds wanneer ging ik langs bij jongens? Maar als ik liet blijken dat ik zogenaamd gevoelens had voor iemand anders gingen zijn gevoelens misschien weg. ,,In je voetbalkleren?"

Goede zet. ,,Oké, ik ben terug van training."
,,Oké... dit is Alex," zei hij. Ik gaf Alex een hand, ik wilde gewoon beleefd zijn. Hij gaf me een knipoog, ew. ,,Moet ik je naar huis brengen?" vroeg Elliott snel. Waarom deed hij zo vreemd. Ik knikte nee. ,,Dus jij zit op voetbal, huh?" vroeg hij. Alex had kastanje bruine ogen, een oorbel in zijn ene oor en zwart haar. ,,Ja," zei ik. Hij knikte. ,,Komt niet vaak voor," zei hij. ,,Heus wel."
,,Je bent wel mooi, de meeste meisjes die voetballen zijn echt lelijk."
Waar sloeg dat nou weer op? Iedereen was mooi op zijn eigen manier. Laat zijn gevoels verdwijnen. Kus Alex. Kus Alex.

Stomme gedachten. Ik ging Alex echt niet kussen.

Ik kuste Alex wel. Hij kuste terug.

In feite kusten wij nu. En in feite stond mijn beste vriend erbij. En in feite deed ik hem pijn. Ik duwde hem snel van me af. ,,Ik ehm moet naar huis, het is al laat," zei ik. ,,Moet ik je naar huis brengen?" vroeg hij. Voordat ik antwoord kon geven gaf Elliott al antwoordt. ,,Ik breng haar naar huis," antwoordde hij , met een scherp randje. Ik slikte en knikte snel. Alex boeide het niet zoveel en reed weg. ,,Kom je nog, of wat?" vroeg Elliott. Ik liep rustig richting zijn motor en stapte achterop. Hij scheurde weg. Hij stopte dichtbij mijn huis en stapte af. Ik wist niet wat ik moest doen, dus stapte ik af. Zodra ik af stapte drukte hij me hardhandig tegen een muur. ,,Wat is jouw probleem?" siste hij. Hij was boos, nee woedend. ,,Wiskunde?" gaf ik als antwoordt. God, ik had dat niet mogen zeggen. Domme zet. ,,Doe niet zo kinderachtig! Waarom ben je altijd zo kinderachtig? Wordt volwassen, je wordt dit jaar al 17!" schreeuwde hij. Vond hij me kinderachtig? Ik was echt niet kinderachtig. ,,Oké, bedankt," mompelde ik. ,,Waarom zoende je fucking Alex!"

,,Omdat ik hem wilde zoenen." Dat was niet waar, ik wilde hem echt niet zoenen. ,,Zoen met wie je wilt zoenen, maar niet met Alex. Als hij opmerkt dat je hem leuk vindt, dan-"

Ik onderbrak hem. ,,Ik vind hem helemaal niet leuk."
Zijn ogen stonden verward en boos. ,,Waarom zoende je hem dan?"
,,Omdat, gewoon .. ik wilde,"

,,Je wilde me jaloers maken." Gefrustreerd haalde hij een hand door zijn haren. ,,Zie je wat ik bedoel, kinderachtig dus."

,,Als je me zo kinderachtig vind, dan ga je toch lekker niet meer met me om." Ik kon er niet tegen, hij hoefde niet te herhalen dat hij me kinderachtig vond. Alsof ik het leuk vond om dat te horen. Als eerst had Beckett me al chagrijnig gemaakt, en nu moet ik van mijn beste vriend aanhoren dat hij me kinderachtig vond? ,,Huil je?" vroeg hij. Huilde ik? Sinds wanneer huilde ik, dit was echt voorschut. ,,Nee, mijn ogen zweten gewoon." Ik wendde mijn blik af. Ik hoorde hem zuchten. ,,Ik ga, je zoekt het maar uit," hoorde ik hem in zich zelf fluisteren. Ik hoorde hem lopen richting zijn motor. Ik keek achterom. Hij zette zijn helm op en reed weg. Dit keer liet hij me achter, hij kwam niet meer terug voor me. Ik had het echt verpest.

---

Er kunnen fouten inzitten, het is niet gecontroleerd.

Fijne vakantie! Ik ben over naar 4 vwo en jullie?

x