⸰ Amora Routledge właśnie skończyła pierwszą klasę liceum, ma brata bliźniaka i swoją paczkę przyjaciół, z którą trzyma, odkąd pamięta, w weekendy pracuje w lokalnej knajpie, nienawidzi bogatych dzieciaków i... przed chwilą odnalazła zaginioną łódź...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
––––––––––––––––––––––––––––
ROZDZIAŁ DWUNASTY anger issues !
–––––––––––––––––––––––––––– ( tw; przemoc )
CHYBA KAŻDY WIE, że w życiu dzieciaków jest taki moment, w którym myśli o tym, że wszystko jest możliwe przyćmiewają cała resztę. Jakby mieli jakieś nadnaturalne moce i mogli wspiąć się na El Capitan albo lecieć na marsa, czy wygrać wybory prezydenckie. Że cały świat leży u ich stóp tylko czekając aż odważą sie działać.
Amora podziwiała takie dzieciaki, trochę nostalgicznie patrząc na ich poczynania, bo przecież jeszcze niedawno była kimś takim. Najbardziej pozytywną osobą na świecie, może i w galaktyce, która uważała, że jeśli się chce, to wszystko jest możliwe.
W ostatnich miesiącach przekonała się jednak, że czasem dzieje się tak, że nie wszystko idzie do końca po naszej myśli. Nie ważne ile energii włożymy w „chcę", idące po tym „zrobię" równa się bardziej z „muszę" albo „potrzebuję".
Bo niespodziewanie pojawia się na naszej drodze do zwycięstwa jakiś snob, który zupełnie rujnuje całe to przekonanie, i cała ta gadka o wspinaniu, marsie i prezydencie to jeden wielki bullshit. Magia dostaje raka i umiera, a nadzieja razem z nią.
Więc nic dziwnego, że dla płotek wszystko stało się bullshitem. Każdy ich oddech, każda minuta życia to kolejny bullshit. To tak, jakby losy świata mogły ich kochać w jednym momencie, a kilka minut później nienawidzić.
To tak jakbyś w końcu odnalazł swoje szczęście, a potem ktoś umiera lub twój chłopak z tobą zrywa. Jakbyś wreszcie stała się na tyle odważna, by spełnić marzenie, którego pragnęłaś od dziecka, a potem wszystko wali się w jednej chwili.
Amora tak właśnie się czuła, gdy nie mogli znaleźć złota, powtarzając każdą myśl w swojej głowie. To było tak, jakby na chwilę słońce zaświeciło im nad głowami, a potem wszystko naraz zaszło ciemnymi chmurami, w cholerną burzę z piorunami - dosłownie. Czysty bullshit.
Wszystko poszło na marne - ich wysnute plany straciły na ważności, więc znów zostali z niczym.
Płotki - 0, Snoby - 1 .
Kiedy Amora wysiadła z łodzi z Johnem B u boku, znów poczuła się jak małe, łatwowierne dziecko. To, które wierzyło we wszystko, co mu mówiono, łącznie z tym, że jeśli uderzysz głową o biurko, stanie się magia. To było oczywiście kłamstwo, ale pięcioletnia Amora uznała, że to może być prawdą. Przetestowała to i jedyne, z czym została, to ból głowy. Dzieciaki w szkole wiedziały, że jest łatwowierna, więc dokuczały jej za każdym razem, zmuszały do robienia głupich rzeczy, ponieważ była naiwna i impulsywna - dopóki jej brat i JJ nie dowiedzieli się o tym i wściekli się, tak, że kilkukrotnie wylądowali u dyrektora. To był cykl dla Amory - myślenie, że robi się coś wspaniałego, tylko po to, by dowiedzieć się, że jedynym efektem będzie boląca głowa. Ciągła pętla.
