After You Dump Me (PDS#3)

B-14

Nagising naman ako sa tabi ni Papa nang biglang pumasok ang mga pulis at pinusasan siya dito sa kaniyang ward

Hinawakan naman nila ako para di ko sila mapigilan 

“Walang kasalanan ang Papa ko bitiwan mo siya” pagsusumamo ko habang pinupusasan nila si Papa

“Bitiwan niyo ang asawa ko!” pagsugod ni mama sa kanila ngunit agad nilang hinawakan si mama na ngayon ay umiiyak na

“Victor Alcantara you are arrested for vehicular manslaughter and homicide of the late Maria Athena Gibson. Sumama ka na po samin ng tahimik” nakawala naman ako sa pagkakahawak ng mga pulis at pinigilan sila

“Wala ba kayong awa. May bali sa buto ang tatay ko hindi niyo siya pwedeng isapilit” pagmamakaawa ko sa kanila

“Well then we will give him one week” natigilan naman ako ng magsalita si Klark sa may pinto kasama si Keifer

Wala kang makikitang ekspresyon sa kanyang mga mata at mukha. Parang dati lang nung una ko siyang nakita

”But for now prove to me that your father is innocent” nagtaka naman ako pero sumama ako sa kanila

Galit ang nararamdaman ko sa ngayon

Alam kong nasaktan siya lalo na at nawala ang kanyang ina pero di sapat iyon para kasuhan nila si Papa dahil lang sa siya ang kasama nito

Biktima din si papa pero desidido na silang lahat na isa siyang kriminal

Sa isang iglap nawala lahat sa kanya ang lahat ng ala-ala namin

Tahimik lang ako habang nakasunod sa kanila

Papakita ko sa kanila na walang kasalanan ang papa ko at biktima din siya sa nangyari 

Pero nanatili lang akong tulala habang pinaliliwanag sakin ng mga pulis ang nakalap nila

Tila umurong lahat ng mga salita na gusto ko ipamukha sa kanila

Nakatitig lang ako sa kutsilyo na nasa harapan ko ngayon. Eto ang ebidensya nila pati ang sketch ng pangyayari

Tumayo ding witness si Klark dahil gusto niyang mabigyan ng hustisya ang pagkamatay ng kanyang ina

Nakita ko ang nakataas na kilay ni Klark at nakangisi nitong labi sa akin

Tila lahat ng galit ko biglang natunaw at gusto ko nalang maglaho sa harapan nila

”I told you. You can’t prove anything to me” nakatungo lang ako at di alam ang gagawin

Ayoko maniwala dahil di ganong tao ang Papa ko pero may bahagi sakin na nasasaktan dahil sa mga paratang nilang parang totoo

Umalis ako sa prisinto at naglakad-lakad ng wala sa sarili. Panay buhos sa aking mukha ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan

Sobrang sakit sana panaginip nalang ang lahat at isang bangungot lang ito na mananatili lang sa akin dahil lahat kami ay nasaktan 

Di ko namalayan na nakarating na ako sa mansyon nila

Nagitla ako ng makita ang mga gamit namin sa labas na inaayos nila mama mula sa pinto ng mga Gibson 

Tumakbo ako sa kanya at tinulungan siya. Malungkot ang lahat dahil sa nangyari 

“Babalik na tayo sa Probinsya natin. May university naman dun anak, ako na bahala sa tuition fee mo at iba pang gastusin. Sa ngayon tulungan mo nako dito bago pa makabalik yung magkapatid’’ tumango naman ako at tinulungan na si Mama

Di ko napansin ang van sa may gate na susundo pala sa amin.

Tinulungan na din kami nila manang na mangiyak-iyak na habang tinitingnan kaming lumisan

“Alam mo na ba Ma ang nangyari kay Papa?” tumango naman siya sa tabi ko

Niyakap niya naman ako at sinabing magiging maayos din ang lahat

Dahil sa pagkagulat ko sa lahat nang nangyari di ko na naisip pa ang pasukan

Kaya malaki ang pasasalamat ko kay mama dahil nakakaya niya pa din ang lahat kahit na masakit ito para sa kanya

Si Mama na ang bahala pansamantala kay papa habang ipagpapatuloy ko ang aking pag-aaral sa probinsya

May kamag-anak kami sa Aurora kaya dun muna kami pansamantala maninirahan 

Alam kong mahina din si mama lalo na at may sakit siya ngunit kailangan niya magpakatagtag dahil kay papa at dahil din sakin 

Naisipan ko na mag abogado para ipaglaban si papa pero mas pinili ko na ang kursong pagiging doktor dahil isa na din si Papa sa dapat kong gamutin dahil sa aksidenteng nangyari sa kanya

Di ako nawawalan ng lakas na balang araw malalaman din ng lahat ang totoo sadyang di pa sa ngayon ito mangyayari dahil kailangan ko muna ng matibay na ebidensya at abogadong lalaban para sa ama ko 

Buti nalang may ipon kahit papaano si Papa kaya naman nabayaran na agad ni mama ang unang taon ko sa unibersidad

Dapat ipanggagamot namin ito kay Mama pero mas pinili niya ang kapakanan ko kaya naman di ko sila bibiguin na makakatapos ako ng pag-aaral 

“Kamusta pamangkin, ang laki mo na’’ pagbati sakin ni Tita Letty. Sinagot ko naman siya at niyakap

‘’Sabi ko sayo kapatid, wag na kayo makipagsapalaran sa mga mayayaman. Alam mo naman nagagawa ng mga pera nila kaya nila kayo tirisin ng isahan’’ bumuntong hininga nalang si mama at nagpatulong na magligpit ng gamit

Nakatatanda si tita Letty kay mama isa siyang guro ng sekondariyang baitang pero di siya nag-asawa dahil siya ang nag-alaga kila lola hanggang sa namatay ito tatlong taon na ang lumipas

Pinili niya nalang maging isa dahil siya ang takbuhan ng pamilya tuwing may problema

Kaya malaki ang pasasalamat namin sa kanya dahil may kamag-anak kaming matatakbuhan kahit papaano 

Nahihiya na din kami sa kanya minsan pero nananatili ang kabaitan niya at pagmamahal sa kanyang kapatid

‘’Bukas ka na bumyahe pa maynila Delia. Yung sarili mo isipin mo din lalo na may sakit ka” saad ni tita Letty habang nasa hapag kami. Sa lunes na ang pasok ko at sabado na ngayon 

Nag-aaalala ako sa kalagayan ni Papa pero ayos lang daw siya sabi ni mama

Nagpapagaling na siya gaya ng palugit ni Klark sa kanya

Naalala ko nanaman muli ang aming pinagsamahan kaya agad ako umiling

“Balita ko Cy naging nobyo mo ang anak ng amo niyo totoo ba?” napatingin naman ako kay tita at dahan-dahang tumango

Tumaas ang kilay niya at muling nagsalita 

“Kaya yan ang aral na dapat mong matutunan. Di lahat ng mayaman seryoso lalo na sa mga simpleng kagaya natin. Gamitin mo ang utak mo Cy hindi lagi puso” sinaway naman siya ni mama ngunit sumang-ayon din ako sa kanya

Siguro nga masyado akong nahulog kay Klark, di ko manlang naisip na balang-araw kagaya nito pwede niya akong talikuran ng ganon kadali 

Tulog na si mama sa tabi ko habang gising na gising pa din ang diwa ko

Sa dami ng iniisip ko di ko namalayan na madaling araw na pala

Makalipas ang mahabang oras na pag-iisip desidido nako na kalimutan siya at magsimula muli...