KANATLILAR (DÜZENLENECEK)

21. "SEN NASIL BİRİSİN?"

Gözlerimi ne kadar kapatsamda aynı acıyla geri açıyorum.

Acımlarımdan duramasamda denedim uyumaktan başka çarem yok.

Başımı ona yaslayarak gözlerimi tekrardan kapattım  uzaktan aldığım o kokuyu derin bir nefes alıp bütün benliğimle hissettim.

🪽

Gözlerimi derin bir acıyla açtım, bakışlarım ilk olarak buğrayı aradığında kimse yoktu.

Dışarda rüzgar aynı şiddette esmeye devam ediyor yanımda  ise o rüzgarın inadına her yeri ısıtmaya çalışan şömine vardı.

Artık sesleri rahatsız etmiyordu beni

Üstümde buğranın olduğunu düşündüğüm büyük bir kazak vardı.

Üzerime örtülmüş kalın bir battaniye şöminenin yanındaki bir minderdeydim.

Doğrulmaya çalışırken ellerimden destek aldım aniden avucumun içine giren bir acıyla kendimi yatağa geri bıraktım.

"Yavaş ol!" Dedi hızlı adımlarla yanıma gelerek

"Sana ne olduğunu hatılıyormusun?"

Bana ne olduğunu hatırlasamda neden olduğunu bilmiyorum  bence şuan sorgulacağımız şey ne olduğu değilde nasıl olduğuydu, yada belkide nasıl olduğumdu.

Aslında normal bir soruydu ama ona istemsizce çok kırgınım aynı zamandada kızgınım

Yada belkide duymak istediğim bu soru değildi bilmiyorum çok karışık duygular içerisindeyim.

Kendiliğinden dudaklarımdan dökülen cümlelere engel olamadım

"Bence şuan Ne olduğunu bilmem değilde nasıl olduğunu bilmemdi" dediğimde ses tonum yükselmişti.

Cümleme devam ettim
"Bide benim nasıl olduğumdu" son cümlelerimi sesiz ve bakışlarımı ondan kaçırarak söyledim  ama onun bakışlarını hâla üzerimde hissediyorum.

Ona tekrardan göz ucuyla baktığımda
Güldüğunü gördüm ona bir kaç saniye baktıktan sonra bakışları gözlerimi bulduğunda kafamı şöminenin yandığı tarafa doğru çevirdim

Ardından sesini duydum

"Tamam haklısın nasılılsın? iyimisin?"
Dedi daha devam edecekken "Sus!" Dedim
"Neysa tamam hadi ellerini uzat"
"Ben yaparım benim başımda beklemek zorunda değilsin" dedim

Yanımdan bir saniye bile ayrılmasını istemiyorum oysaki.

Yenidrn ne istediğimi neler hissettiğimi bilmiyorum  tek bildiğim uzağımda olmasını istemem...

Sıkıntılı bir nefes vererek
"Ne istediğini inan hiç bilmiyorum ama bişey anladım-"

Cümlesini yarıda keserek sustu

Gözlerinin içine baktım oldukça soğuk bir ifadeyle bana bakıyor
Işık hızıyla duyguları değişe biliyordu.

Gözlerimi kapatarak ona bağlanmamı sağlayan yolları yıktım

"Git" dedim

"Git " diyerek sözümü tekrarladı "Dün söylediklerini yalanliyorsan giderim"

Dedi sesi içimi acıttı dün söylediklerimi inkar edemem  yapmak istediğim bu değildi

Gözlerim hiç açmadan bekledim öylece
Sorusuna cevap vermedim

Kısa süre sonra elindekilerini yatağın yanına koyup hızlı adımlarla uzaklaştı
Ve ardından kapının hızlıca çarptı gözlerimi yavaşça açtım gitmişti...

Ne yapıyorum ben Amacım gitmesi değil sadece kırgınlığımı belli etmekti belkide ona söylemek daha mantıklı olurdu gitti yoktu yanımda olmasını deliler gibi istediğim adam yanımda yoktu ben gönderdim ben yaptım..

Bütün gücümü toplayıp odanın sonundaki cama gittim bütün karanlık ormanı elinin altına alıyordu camı açtım rüzgarın esintisi tenimi sertçe geçerek saçlarımı geriye savurdu.

Daha fazla durmayıp bütün duygularımla düşüncelerimi sesiz bir sesle dudaklarımdan dışarıya döktüm

"Ben bile ne yaptığımı bilmiyorum ama inan bana konuşsaydık daha kötü olabilirdi

Şimdi belkide bidaha göremiceğim  seni ama benimde suçum yok ki sadece kırgınım buğra ama istediğim gitmen değildi bunu asla istemem "

Gözlerimden bir kaç damla yaş süzüldü

Geçtiği yerlerin sıcaklığını hissediyordum

"Belki bidaha bulurum seni" dedim sesiz bir şekilde

Bir kaç adım sesi duydum arkama dönmeme fırsat vermeden ensemde nefesini hissettim
Arkamı yavaşça döndüm  Burada  karşımda  tabi nasıl inandım ki gittiğine konuştuklarıma duydu  belkide

kulağıma doğru eğilerek

"Burdayım gerek kalmadı" Dedi sesiz bir şekilde
Başını kaldırarak bakışlarımızı birleştirdi yeniden aramızdaki mesafe kapanmış  gözlerimi ondan çekmek istiyordum ama sanki kendi kontrolüm bende değil gibi

"Korkma" Dedi "Bana kendi düşüncelerini söylemek yerine kaçma benden, çünkü hiç bir işe yaramıyor yapma"

Cümleleri her seferinde kalbimi en derininden yakıyor

Ağzımı açıp tek kelime edememi kollarını belime sardı Gözlerim istemsizce kollarına kaydı bütün bedenim kaskatı kesildi

Beynim durmuş gibi konuşmak istemiyorum böyle durabilirim sadece gözlerine bakarak

"Konuşmak zorunda değilsin" dedi

Yine aynı şey oldu konuşmadan düşüncelerimi okudu..

Kafamı hızlı bir şekilde ona doğru döndürürken  Kalp atışlarım hızlanıyor sanki göğüs kafesimden her an yerinden  fırlayacakmış gibi

"Sen nasıl birisin? kafamdan seninle ilgili tonlarca soru var" dedim

Kalp atışlarım gibi heyecanlı ama sesiz bir şekilde

"Tamam ozaman o soru işaretlerini tek tek yok etmeme izin ver"

Dedi en az benim kadar kısık birsesle...