"Evet artık sorunu sorabilirsin?"
"Çok şey var Hepsini sorulara bölüp seni bunaltmak istemiyorum ondan kısa kesip Sana tüm bildiklerini soruyorum"
Bir kaç saniye ara verip devam ettim "Bana ilk önce kendini anlatmaktan başlaya bilirsin yada Nasıl anlatmak istersen dinlerim, ama daha fazla bekleyemem" dedim ciddi bir sesle az önceki ses tonumdan eser kalmamıştı"Anlaşıldı bugün kısa kesip kurtulamıyacağız Peki.. ozaman biyerden başlayım öncelikle daha fazla burda kalamazsın hele anlattıklarımdan sonra kalmak istemezsin bence" dedi oldukça olgun bir tavırla biraz ara verdikten sonra derin bir nefes aldıp devam etti
"Peki ozaman kendimden başlayalım ben kimim? Abim olduğu halde neden tekim? Nasıl kanatlılar hakkında çoğu şeyi biliyorum? Abimden neden bişeyler saklıyorum?Şu kısa süreye kadar tek değildim abimle insanların güvende kalsın diye kurdukları kamplardan birinde kalıyordum ilk başlarda amacına uydu insanlar güvendeydi sorun çıkmıyordu.
Ama bilmiyorduk hiçbirimiz sadece yaşı küçükler vardı en büyüğümüz 19 yaşındaydı ne tesadüfse laboratuvardaki bilim insanlarından başka orta yaşlı yoktu ilk başta bu hiç birimizin dikkatini çekmedi
Onların çoğunun ailesi ölmüştü benim babam o labaratorda çalışanlardan biriydi abim ve ablamda yaşı genç olmasına rağmen onunla gidiyordu.Çok merak ediyordum küçüklüğümden beri o laboratuvarda ne yaptıklarını bir kere duydum sadece.
Sana demiştim ya gözlemlediğimiz garip İnsanların üzerinde birşeyler deniyoruz diye yılların sonunda deneklerimiz sonuç verdi dna larını aldık insan değiller tam olarak. Ama ne olduklarını anlamıyoruz onları çözmeye çalışıyoruz dedi anneme.
Hiç unutmadım o lafını nasıl insan değillerdi? O kampa kurdukları küçük laboratuvara girdim bakmaya değişik anlayamadığım şeylerle doluydu içeriye girdiler saklanıp dinlemeye başladım biri babama
"Sadece yirmi yaşın altındakileri alıyoruz kampa topladık diğerleri kapının önünde durup yerimizi belli ediyorlar ne yapalım" dedi adam
"Vurun onları işimize yaramazlar belki savaşmazlar bile ama dikkat edin küçükten buyuğe burada olan herkese çip takın eğer öldürdüklerinin aileleri olduklarını bilirlerse biteriz" dedi acımasızca
Oradaki kadın
"Bu enjekte fikrinin işe yapacağına eminmisin""Önceden yaradı" dedi babam
"Kandini kandırma onların zaten güçleri vardı normal değillerdi biz sadece ortaya çıkarttık yaptığımız şeylere onlardan bazıları bile dayanamadı onlar dayanamadıysa diğerleri nasıl dayansın"
"Dayanmayacak olanları almadım bu deneyin olasılığı genç yaştakiler hepsi olmasada birkaçı olsa yeter"
"Ne yaparsak yapalım bizi mahfedecekler her kayıplarını ödetecekler bize" dedi kadınDaha fazla dinlemeyip arka taraftan dışarı çıktım
Herşey dahada çirkinleşti konuştukları şeyi işleve soktular bir kaç insani denek olarak kullandılar. Geri kalanıda sıralarını beklerken onlara girmeden önce takılan çıple gözlerinin önüne perde indirdiler bir bir kapının önündeki ailelerini öldürdüler. Kandırdılar hepsini onlar kanatlılardan öldürdüklerini sanıyorlar ben bir biliyorum birtek gerçeği.
Bu deneklerde ölüm sayısı gittikçe arttı tabu bu durumdada denek sayısıda çoğaltıldı artık hergüne bir denek düşüyordu..
Sıra arkadaşıma gelmişti 16 yaşındaydı ondan küçük yaştakilerin çoğu ölmüştü Yanımdan aldılar onu bir yatağa yatırıp vücuduna değişik aletler taktılar, ve dolmuş gözleriyle bana baktı 'Merak etme ella benim ne kadar güçlü biri olduğumu biliyorsun sana söz veriyorum bişey olmıcak yaşıcam' dedi ben biliyordum gerçeği ama demedim birşey zoraki bir gülümseme vardı yüzünde göz yaşları akmasın diye çırpınıyordu"Ella durdu gözlerini kapattı gözlerinden yaşlar süzülüyordu üst dişleriyle alt dudağını sertçe sıktı gözlerini daha sıkı kapattı sakinleştirmek içi elimi omzuna yerleştirdim elindeki bardağı bir seferde kafasına dikti kendini toplayıp davam etti
"İşte ozaman artık insanlar kanatlılalardan daha kötüydü benim için ertesi günü yanına geri gittim sözünü tutumuştu ölmemişti ama mahvolmuşu
Sanki vücudundaki tüm kanı çekmişlerdi nefes zor alıyordu "Kaan!" Dedim Ona doğru koştururken abim Kolumdan tuttu son kezde olsa sarılıcaktım ona'Ella yanına Yaklaşma iyileşince görüşürsünüz' biliyorum iyleşmicekti kurtulmak adına bir kaç kere kıpırdadım abimin emriyle iki kişi Kolumdan tutup beni dışarı çıkarttılar işte ozaman kaçtım
Sadece abim gördü gittiğimi birşey diyemedi çünkü o gün laboratuvardan çıkarken görmüştü beni biliyordu benim bildiğimiBir gece ormanda karşılaştık abimle oturup tüm bildiklerini anlattı nasıl bukadar câni olabildi bilmiyorum
O gün öğrendim aslında onları bir canavara dönüştüren kendi öz babam ve insanlardı" sustu gözlerime baktıOnun anlattıklarını dinlerken bardağımı bitirdim
"Daha fazla anlatamam kayra bu kadar bile bilmemelisin mahfederler seni ama şunu bir abim sizin için geldi sana birşey yapmaz ama dünyayı bilmiyorum gitmeniz gerek sen olduğun yerde doğru kişiylesin ne olursa olsun o kötü biri değil gitme yanından herkes senin gibi şanslı değil"
"Ne yapacağım Peki şimdi ya buğra yoksa?" Bütün bedenimi korku sardı
Buğra beni koruyordu bu konuyu kapatarak bunu düşününce daha çok istedim onu yanımda yanımda olmasını diliyorum gözlerimden yaşlar aktı"Bilmiyorum kayra ama başınıza birşey gelsin istemem tek bildiğim beraber gidemezsiniz sen çık ben elimden gelene kadar korurum dünyayı"
Kafamı salladım
"Bırakamam bırakmam asla""Başka şansın yok eğer ikiniz giderseniz daha kolay bulur bu şekilde en azından biriniz kurtulursunuz git"
"Hayır" dedim ayğa kalkarak "Ya ikimiz ölürüz yada ikimizde yaşarız başka seçenek yok" dünyayı uyandırdım anlamsız gözlerle baktı "Gidiyoruz" dedim sadece elinden tutup kapının önüne gittim
Ella elinde çantayla yanıma gelerek "Al bunları sana aldım içinde yiyecek falanda var ama zaten o senin yanındayken ihtiyacın olmaz ama yine al" dedi buğrayı kast ederek sarıldı bana ardından dünyaya "iyi olmanızı istiyorum sadece" dedi
Kapı çaldı kalp atışlarım hızlandı
Ella sesizce "Arkadan çıkın oyalarım" Kafamı sallayıp hızlı adımlarla arka kapıdan karanlık sokaklara çıktık sadece buğra olma umuduyla ilerliyorum bu yerleri o yerde onu görmek için..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KANATLILAR (DÜZENLENECEK)
FantasyBu zamanın en büyük hatası yaşamak değildi. Sadece güvenmekti.. Ben bu acıları, yaşadığım, için değil, belkide güvendiğim için yaşadım Benim acılarımı, belki benden daha güzel geçirdi ama o yaşattığı güzellikleri saniyeler içinde acıya dönüşt...