CHAPTER 35

17K 478 36
                                    



"Olivia?" napalingon ako sa pinto ng marinig ang boses ni Hector sa labas, agad akong tumayo at dinaluhan ang pinto. Bago ko ito buksan hinigpitan ko muna ang pagpisil sa aking kaliwang kamay upang pigilan ang naginginig nito.

I opened the door and Hector's smile was the first thing I see, he was puting some paper bags on the table at inilabas ang laman nito isa-isa. "I brought some pasta and lasagna for you, let's have dinner," sambit niya at agad akong nilapitan upang hapitin ang aking bewang at pinaupo.

Hinila niya ang upuan ko papalapit sa tabi niya ng mapansin niyang masyado akong malayo sa kanya, siya na 'rin ang naghain ng pagkain sa aking harapan. He was smiling again, sobrang mapanlinlang ang mga ngiti ni Hector.

I couldn't berely see his suffering from pain on those smile, pinagmasdan ko lang siya habang ginagawa niya ang lahat ng ito ng may ngiti sa kanyang labi.

"You've lost weight, you need to eat all of this," he said, glance at me while putting some pasta on my plate. Nakasuot siya ng uniform nila ngayon at kitang-kita ang ganda ng hubog ng katawan dahil dito. I look down and saw his gun at the side of his waist.

Nang mapansin niyang nakatingin ako dito, agad niya itong tinanggal sa kanyang katawan at sinabi, "I'm sorry, I should have put this away first," he said and put his gun on the couch.

Ngayong pinagmamasdan ko siya sa uniform niya, mas lalo kong naiisip kung gaano kaimportante sa kanya ang trabahong ito at ang goal niyang position. Alam ko na hindi lang basta galit ang dahilan kung bakit niya gagawin ito, I know behind those anger he was desiring this job because he really wants it.

I've seen him work so hard since we've met, I know he loves his job.

"Olivia," bumalik ako sa aking sarili ng tawagin niya ang aking pangalan, "Huh?' tanong ko, "You're spacing out, are you ok? You look pale," he said and caress my face.

"Do you want us to go to the hospital?" he asks, nanlaki ang aking mga mata at sinabi, "No! I'm ok let's pray and eat, gutom na ako eh haha," sambit ko at mabilis na umayos ng upo para magdasal.

Nakita kong nagtatakang kumunot ang noo niya bago siya nagsign of the cross, "Pagkatapos natin kumain, maypupuntahan tayo," I said, making him stop eating and glance at me. "Where?" tanong niya.

I smile at him and said, "Basta," I been thinking of this the whole day. Tumango siya na tila naguguluhan sa aking kinikilos pero nagpatuloy sa pagkain habang hinahawakan ang aking kaliwang kamay.

Hindi niya binitawan ang aking kamay hanggang sa matapos kaming kumain, at tinulungan niya 'rin akong mahugas ng plato bago siya magpalit ng damit.

"Tara?" tanong ko ng siya'y lapitan ko. He smiles at me and fix some strand of my face before he speaks, "Yes," he whispers and kiss my forehead.

I held his hand and intertwined it with mine, then pull him out of my condo. Pumunta kami sa parking lot at tumigil sa harap ng sasakyan niya. "Give me your key," I said.

Walang pag-aalinlangan niya itong kinuha mula sa kanyang bulsa at inabot sa akin. I smile at me, "Sakay ka na," utos ko, ngumiti siya bago kami naghiwalay upang sumakay sa BMW niya.

I simply touch my tummy before I enter the car and again, I smile at him before I started the engine.

I drove us away from the hotel, I played music that makes him look at me and chuckle, "You drive like a pro," he said and I knew that was a doubled meaning. So, I hit him on his arm making him laugh.

Seeing him smile and laugh above the pain he's suffering, makes me admire and loved him even more. But I know my love should stay where it is right now because I have no place in his life.

Untouchable  Handcuffs  (LOA 2 #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon