Naivy's POV
"Are you sure about this? We're just gonna wait for her? What if she changes her mind and run away?" nag-aalalang tanong ni Ellouise habang hindi mapakaling naglalakad dito sa loob ng hotel room namin.
We stayed here in New York for a week, para hintayin si Olivia. Ngayong gabi ang flight namin pabalik ng Pilipinas at may dalawang oras na lang kami bago ang flight namin, pero hanggang ngayon wala pa'rin si Olivia.
Alam ko sa sarili ko na may punta si Ellouise, but I wanna trust Olivia. Hihintayin ko siya at alam kong darating siya. I seated on the couch before I glance on the door. "She will come Bunny, don't worry," I whisper.
Nanatili akong nakatingin sa pinto, come on Olivia it's time to go home and rest. Hindi ko maiwasang kagatin ang aking daliri dahil sa bawat pagtakbo ng oras ay katumbas nito ang kaba sa aking puso na baka walang Olivia na kakatok sa pinto na ito.
"Oh my gosh, Olivia where are you?" Ellouise kept mumbling as she was finally seated on the couch beside mine.
Hindi ko inalis ang aking mga mata sa pinto, hinihiling na kakatok at darating na si Olivia ano mang oras ngayon. "Come on, Olivia," puno ng kumpansya kong bulong.
"Naivy, let's just go to her place na lang," sambit ni Bunny sa tabi ko pero mas pinili kong umasa at bantayan ang pinto. She's going home tonight; I know she will.
"Naivy, are you listening?" Bunny tries to tap my thighs but I glance at her and say, "Shh," she stops and at that moment someone knocks on the door.
Mabilis kaming tumayo at tumakbo papunta sa pinto, hinihingal namin binuksan ang pinto at nakita namin si Olivia.
"Olivia," we both whispered, dahan-dahan inangat ni Olivia ang kanyang mukha at ang lumuluhang mata niya agad ang sumalubong sa amin. Nang makita ko ang kanyang mga mata agad akong naluha at hinila siya papalapit upang yakapin ng sobrang higpit.
Bunny and I hugged and she bursted out crying out loud, ramdam na ramdam ang ko ang sakit na kanyang dinadala habang malakas siyang humihikbi sa aking braso.
"N-naivy, h-he s-said he loves me," nanghihinang bulong ni Olivia sa akin bago siya nawalan ng malay. "Ah!" sigaw ni Bunny at agad namin pinagtulungan buhatin si Olivia papasok ng condo.
We both put her in our bed and I wipe my tears after, "Let her take some rest for an hour," I whisper, umupo si Bunny sa tabi ni Olivia at hinawi ang pula nitong buhok.
I saw how Bunny shed tears while staring at our best friend, "Why does she have to suffer this much?" bakas ang lungkot sa boses nito ng tanungin ako nito.
"She chooses this," I whisper, turn my back at her. Lumabas ako para kunin ang lahat ng maleta ni Olivia sa tapat ng pinto ng hotel room namin, then I fix our things.
Lumabas si Bunny mula sa kwarto at tumabi sa akin, "Did you call Tita Aberry and tell her about this?" she asks. Umiling ako bilang sagot at nagpatuloy sa pag-aayos ng gamit.
"How 'bout you did you tell him, where you are?" I ask.
"I'm done with him and he never cares about me, so why would I tell him?" she said, huminga siya ng malalim bago pumikit at umidlip ng ilang minuto, after that bumalik siya sa kwarto kung nasaan si Olivia.
After fixing all our things, I rested my head on the couch, "Thank God," I whisper as I felt relieved that Olivia is really going home with us.
Tumayo ako upang gisingin si Olivia dahil kailngan na namin pumunta sa airport. Pagpasok ko sa loob naabutan kong nakayakap si Olivia sa bewang ni Bunny habang patuloy na lumuluha kahit nakapikit.
