I thought everything that I've heard was just a dream not until I saw a man holding a tray with apple, chocolate drink and a bread with ham and bacon.
"Good morning, it's time for you to eat your breakfast doc" saad niya sabay lapag ng tray sa breakfast table ko na nasa harapan ko.
Kakagising ko lang ngayon at siya na agad ang bumungad sa'kin. He's now wearing a jeans and a simple dark green designer shirt. I can smell his manly scent that make him mpre attractive.
"Hindi ka umuwi?" Tanong ko sa kaniya.
"Umuwi din pero bumalik din kaagad" sagot niya.
Akmang kakain na ako ng bigla siyang lumapit sa akin at inilagay ang kaniyang palad sa noo at sunod naman sa leeg ko.
"How are you feeling?" Tanong niya sa'kin.
"Okay na ako" saad ko.
"Ito ang gamot, inumin mo yan pagkatapos mong kumain at kung pwede lang sana ay huwag ka nalang munang puma-"
"Papasok ako, okay?" Pagputol ko sa sasabihin niya.
"Kaya ka nagkakasakit eh. Ang tigas ng ulo mo" saad niya bago tumingin sa relo niya.
"Kung andito ka lang para sermonan ako, you can now go Dr. Garcia, you might forget that I'm also a doctor. I know how to take care of myself" supladang sagot ko.
Nakakainis naman eh. Ang aga aga sesermonan ako. Hindi ba pwedeng maging mabait siya sa'kin kasi masama ang pakiramdam ko?
What do I expect from the usual David, right? Palagi naman talaga akong sesermonan no'n kahit noon pa.
"You know how to take care of yourself, so bakita ka nagkasakit?" He sarcastically said.
"Perfect ka?" Barumbadong sagot ko.
"Hayst...I guess I have to go, I still have an operation this morning. Send me a picture later na naubos mo ang pagkain mo, okay? Kapag hindi may punishment, understand?"
"What's the punishment?" Tanong ko.
"You'll know kung di mo uubusin ang pagkain mo" saad niya.
Bigla akong napaisip kung ano ang magiging punishment kapag di ko sinunod ang gusto niya. Ano niya ako aso?
"Ewan ko sa'yo. Sige na umalis ka na" naiinis na saad ko.
"Chill Dr. Reyes. We'll still see each other later. Okay, I have to go, mag-iingat ka mamaya" paalala niya bago umalis.
Hindi ko nalang siya pinansin dahil ang buong akala ko ay umalis na siya pero bumalik na naman.
"Ano na naman?" Naiinis na tanong ko ng makita siyang pumasok sa kwarto ko.
"Walang goodbye, or ingat?"
Hindi ko alam kung maiinis o magagalit ako sa kaartehan ng Doctor na 'to.
"Okay, bye. Ingat" tipid na saad ko.
Nakita kong napangiti siya sa sinabi ko kaya tinaasan ko siya ng kilay. Hindi na siya sumagot at nagwave nalang bago lumabas at tuluyan ng umalis.
The usual Dave is back.
Inubos ko ang pagkain na inihanda niya and then I truly take a picture of me na puno ang bibig then sunod naman ang plato na walang laman at sunod ang gatas.
Pero after ko magpicture ay hindi ko sinend sa kaniya dahil nacurios ako sa punishment. Tingnan lang natin kung mapapasunod niya ako.
Inayos ko na ang sarili ko pagkatapos kong kumain. Naligo ako, then pinatuyo ko ang buhok ko bago ako nagbihos ng masusuot ko. Ang ending I just wear a floral skirt with a split at the side ended inches below my knees, may kunting design pa ito sa paligid, and white shirt na nakatuck-in sa skirt. I wear my silver watch, a necklace and a pair of pearl earrings. I wear my silver heels and I bring with me my white designer bag. I curled the end of my hair at hinayaan lang itong nakalugay sa likod. Nang matapos ng mag-ayos ay kinuha ko na ang susi ng kotse ko bago lumabas ng condo.
BINABASA MO ANG
My View Every Night
Novela JuvenilAng tadhana ang pumipili nang taong dapat mong mahalin, hindi ikaw. Kaya kapag siya ang nakatadhanang tao na dapat mong mahalin sa mga oras na 'yan wala ka nang magagawa, kahit nasasaktan ka na mahal mo parin. Hihintayin ko ang araw na mapansin mo...