រឿង : ចាញ់កលស្នេហ៍ក្រមុំឆ្នាស់
ភាគ៤៤
សូមអានដោយក្ដីរីករាយ
" ឆ្កួត!លោកនិយាយស្អី ខ្ញុំមិនបានប្រចណ្ឌទេ ក៏ចេះតែនិយាយផ្ដេសផ្ដាស " ខ្ញុំងាកមុខចេញ ទាំងអៀនខ្មាស់ អាម្សៀនេះឆ្កួតទេដឹង សុខៗក៏មកចោទថាខ្ញុំប្រចណ្ឌគេ ដែលវាមិនមែនជាការពិតអីបន្តិច ។
" បើមិនបានប្រចណ្ឌ ចុះនាងមក
រករឿងញិកញ៉ក់ដាកៀខ្ញុំធ្វើអី? " អឺណ៎...ពិតមែនហើយ បើខ្ញុំមិនបានប្រចណ្ឌ ហើយខ្ញុំមករកគេធ្វើអី? ហើយហេតុអីខ្ញុំត្រូវក្ដៅក្រហាយដែរ ពេលដែលឃើញគេនៅជាមួយស្រីផ្សេង? នេះខ្ញុំប្រចណ្ឌគេមែនឬ?
" អឺ...គឺថា ខ្ញុំគ្រាន់តែមិនពេញចិត្តនៅពេលដែលឃើញលោកនៅជាមួយស្រីផ្សេង មិនបានប្រចណ្ឌទេ "
" នោះគេហៅថាប្រចណ្ឌហើយ នាងឡប់ " ហាស៎!ពិតមែនឬ? អូយ៎...ស្លាប់ហើយ នេះខ្ញុំកើតឆ្កួតស្អីនឹង? ហើយមុននេះខ្ញុំបាធ្វើអ្វីខ្លះ? មិនបានទេ ត្រូវធ្វើពុតជាប្រកែកសិន យ៉ាងណាឲ្យគេដឹងថាខ្ញុំប្រចណ្ឌគេមិនបានទេ ខ្មាស់គេណាស់
" ណ្ហើយចុះ!លោកចង់គិតយ៉ាងម៉េចជារឿងរបស់លោក តែខ្ញុំមិនបានប្រចណ្ឌនឹងលោកទេ " ខ្ញុំបែមុខមករកគេវិញ ពើងទ្រូងព្យាយាមលាក់ពុតកុហក់គេ ទាំងការពិតក្នុងចិត្តឡើងចង់ឆេះឆួល ស្របពេលនឹកឃើញរូបភាពដែលគេឱបស្មានាងក្មេងឈ្លើយម្នាក់នោះ ។
" មាត់រឹងណាស់នាងនេះ "
" អត់ទេ មិនបានមាត់រឹង គ្រាន់តែនិយាយការពិត "
" ហឺុយ...ខ្ចិលនិយាយជាមួយនាងណាស់ អត់ប្រយោជន៍ " អ្ហេ!នេះគេកំពុងបន្លំជេខ្ញុំ ថាជាមនុស្សអត់ប្រយោជន៍ចឹងហកអ្ហេស? យើស...អាមនុស្សឡប់សតិ ។
" ហ្អេ...លោកចង់ទៅណាហ្នឹង? "
" ទៅកន្លែងដែលគ្មាននាង " គេធ្វើមុខធុញទ្រាន់ ហើយបម្រុងនឹងដើរចេញទៅ តែខ្ញុំលឿនជាង រត់ទៅពាំងមុខគេបាមុន ។
" អត់ទេ ខ្ញុំមិនឲ្យលោកទៅណាទាំងអស់ " រឿងអីខ្ញុំព្រមឲ្យគេទៅដោយងាយៗនោះ ខំចុះទន់ ធ្វើមុខក្រាស់ មកតោងទាមគេដល់ម្លឹងហើយ គ្មានផ្លូវដែលខ្ញុំឲ្យគេចចេញទៅដោយស្រួលៗនោះទេ ឆឹុះ! ។
DU LIEST GERADE
រឿង ♡ចាញ់កលស្នេហ៍ក្រមុំឆ្នាស់♡
Actionអ្នកណាថាមនុស្សដែលស្អប់ខ្ពើមគ្នាហើយ មិនអាចផ្លាស់ប្ដូរចិត្តមកស្រឡាញ់គ្នាវិញនោះ ? ធ្លាប់ឮទេ?ចាស់បុរាណពោលថា ស្អប់ជំពប់លើ ។ នេះគឺជារឿងពិតដែលមិនអាចប្រកែកបាន ទោះជាមនុស្សយើងស្អប់គ្នាខ្លាំងប៉ុណ្ណា ឲ្យតែបេះដូងត្រូវការគ្នា នោះអ្វីៗវានឹងប្រែប្រួលយ៉ាងមិនគួរឲ្យជឿ...
