FROM EX TO FOREVER (Completed)

Chapter 4

"Nasaan ka na?"

"Wait mo ako."

"Bilisan mo."

"Papunta na."

"Bakit, ang tagal?
kanina pa ako
naghihintay no."

"oo na, eto na."

(Niligid ko ang aking mga mata, at nakita ang lalaking nakatayo sa harap ko, pero nakatalikod.
anong problema nito?)

"Hi, Binibini, kanina ka pa ba?" tanong sa akin ng nasa harap ko.

Hindi ako makapagsalita dahil sa nakikita ko ngayon, It's Empire, pero parang iba na ngayon ang itsura niya at talagang hindi mo makikilala kung hindi mo tititigan ng mabuti.

"Anong ginagawa mo dito?" taka kong tanong sa kaniya.

"ah, sorry ngayon nga pala ako magpapakilala sayo no,?" nakangiting sabi niya.

"don't tell me, ikaw 'yong nag text sa akin," nagtataka na talaga ako.

"yes, ako nga 'yon," he smirk.

"Nope, hindi ikaw 'yon, your just kidding right?" hindi ako naniniwala sa kaniya.

"ako 'yon" pagpupumilit niya.

"Kung ikaw man 'yon, huwag mo na akong guguluhin, masaya na ako kay Ion, ngayon," pagpapaliwanag ko.

"please, let's talk, alam ko kasi na hindi mo ako kakausapin o kikitain kung magpapakilala ako agad," he said.

"wala na tayong dapat pang pag-usapan, i taught we're done," wala na akong maisip na sabihin sa kaniya kaya, 'yan lang ang nasabi ko.

"please, after nito, hindi ko na kayo guguluhin ni Ion," pakiusap niya.

"Are you sure?" tanong ko ulit sa kaniya.

"yes please," sa pagkakataong ito kailangan ko siyang pakinggan and alam ko naman na gusto talaga niya akong makausap.

"sige, pero after this, layuan mo na ako." pakiusap ko sa kaniya.

"salamat," utas niya at akmang aamba ng yakap, pero umiwas ako.

"ang paguusap na ito ay, para lang mabigyang linaw ang lahat, at wala ng ibang kahulugan," after all, hindi ko siya binigyan ng paliwanag, kaya this time papakinggan ko na siya para din hindi na niya ako guluhin sa piling ni Ion.
aaminin ko, na minahal ko si Empire ng lubusan noon pero, lahat ng 'yon ay binalewala niya.

"Go!" utos ko sa kaniya at hudyat na p'wede na siyang magsalita.

"Hindi ko alam kung saan ako magsisimula, pero hayaan mo na, umpisahan ko sa pagpapaliwanag, kung bakit kita linoko," seryoso niyang sabi.

masakit pakinggan pero hindi maiiwasan at kailangan ko ding pakinggan ang mga sasabihin niya para malaman ang saloobin niya.

"sige, ituloy mo! bakit nga ba?"

"k-kasi...may naging problema sa bahay noon,"

"at ano naman 'yon?"

hindi siya makapagsalita. at tuloy tuloy na umagos ang luha sa kaniyang mga mata. bakit siya umiiyak? hindi ba ang lalaki, hindi pinapakita sa babae kung paano sila umiiyak?

"Hindi na mahalaga 'yon ang mahalaga iniwan kita dahil ayokong masaktan kita," sabi niya. pero hindi ako naniniwala.

"Hindi ko maintindihan ang ipinupunto mo, ayaw mo akong masaktan pero iniwan mo naman ako?" medyo tumaas ang boses ko dahil naiinis ako sa isinagot niya sa akin.

"maiintindihan mo din," paliwanag niya.

"pwes ngayon pa lang, hindi ko na naiinti dihan," nakakainis siya, binigyan ko na nga ng pagkakataon pero hindi pa nagpapaliwanag ng maayos.

"Ang mahalaga, minahal kita noon at hanggang ngayon ikaw pa rin, at walang pinagbago." sa pagkakataong ito gulong gulo ang isip ko, hindi ko mawari kung bakit, pero baka dahil sa mga pinagsasabi niya ngayon sa akin. ayoko na sanang marinig na mahal pa niya ako pero wala akong magagawa, dahil lumabas na mismo sa bibig niya.

"tama na!" utos ko sa kaniya pero hindi pa rin siya nagpatinag.

"Mahal pa rin kita hanggang ngayon Zuri Mae Zolany, at kahit may mahal ka ng iba, mananatiling ikaw." habang sinasabi niya 'yon ay parang nanlalambot ang mga tuhod ko, tumakbo ako paalis ng Coffee shop at hindi lumingon sa kaniya ng kahit isang beses.

minahal kita pero noon lang 'yon at hinding hindi na mauulit. ang naging mali ko dati ay hindi na aabot hanggang dalawang beses.
kahit kailan hindi na ako magiging iyo, Empire.