. . .
ရှောင်းကျန့်ညီလေးက မြို့တော်ဝန်ရဲ့ပါးစပ်ထဲအရည်ပျော်ကျတော့မလိုခံစားနေရတယ် ။
"အဖမ်းခံထားရတာကို မျောမနေနဲ့လေပေါင်ပေ့ ၊ မင်းအလုပ်ကကြိုးဖြည်ဖို့ပဲ "
"တူမလား ခင်ဗျား.. "
မြို့တော်ဝန်က ခေါင်းကိုအဆုံးထိငုံ့ချလိုက်တော့
ရှောင်းကျန့်ခေါင်းလန်ကျသွားတဲ့အထိရူးသွပ်သွားတယ် ။
"ဒါလင်... သင်တာရပ်လိုက်ရအောင် ၊ ကျွန်တော် လိုချင်နေပြီ "
"တစ်လောကလုံးကပေါင်ပေ့လင်တွေမဟုတ်ဘူးလေကွာ ၊ အဖမ်းခံရရင် ဘွာတေးလုပ်လို့မရဘူး "
"ဆော့နေတာကိုရပ်လိုက်ပြီး ကြိုးဖြည်ပေးလို့ပြောနေတယ်နော် "
မြို့တော်ဝန်ကဂရုမစိုက်ဘဲ ရှောင်းကျန့်ပစ္စည်းကိုသာစုပ်ယူဆော့ကစားနေတယ် ။ သူ့လက်တစ်ဖက်နဲ့ သူ့ကိုယ်ပိုင်ညီလေးအပြင်ထွက်လာနိုင်အောင်ထုတ်ဆွဲပြီးပွတ်ဆွဲနေလိုက်တယ် ။
ရှောင်းကျန့်ပြီးသွားတဲ့အချိန်ထိ ကြိုးကအရာမယွင်းသေးတာကြောင့် သူမတတ်နိုင်ဘဲ ခါးကကြိုးတွေကိုဖျက်ပေးလိုက်တယ် ။
"ဘာလုပ်တာလဲ အကုန်ဖြည်ပေးလေ ...ဟေ့လူ "
တုပ်နှောင်ခံထားရတဲ့ခြေထောက်တွေကိုဆွဲကား လို့မရတာကြောင့်တင်ပါးပဲပေါ်လာအောင်သာ
ပင့်တင်လိုက်တယ် ။
"မလုပ်ချင်ဘူးလို့ ၊ မြို့တော်ဝန်တကယ်လုပ်ရင်ကျွန်တော်.... "
နစ်ဝင်သွားတဲ့ပစ္စည်းကို ကြည့်ပြီးမြို့တော်ဝန်ကခပ်ကြမ်းကြမ်းညည်းညူလိုက်တယ် ။ မျက်စိပိတ်ခံထားရတဲ့ရှောင်းကျန့်ကတော့ ဘာကိုမှမမြင်တော့နိုင်သလို မြို့တော်ဝန်ရဲ့အနေအထားကိုထိန်းချုပ်နိုင်ဖို့လည်းမတတ်နိုင် ။
ချစ်တင်းနှောတိုင်း မြို့တော်ဝန်လွတ်မထွက်သွားအောင် ၊ လုံလောက်တဲ့အနေအထားရောက်အောင်ရှောင်းကျန့်ကလမ်းကြောင်းပေးနေကျ ။ မြို့တော်ဝန်ကိုလွှတ်ပေးလိုက်ရင် သူအိပ်ယာပေါ်ကထနိုင်တော့မှာမဟုတ်ဘူး ။ ဆက်ဆံတာအကြိမ်အရေအတွက်တွေများလာရင် ပြဿနာမရှိတော့ဘူးဆိုတာအလိမ်အညာတွေပဲ ။ ဒီလူရဲ့လုပ်အားက ဘာကန့်သတ်ချက်မှရှိတာမဟုတ်ဘူး ။
