Bir Mazoşistin Kaleminden #WATTYS2015 -DÜZENLENİYOR-

BMK-12-

Bölüm şarkısı;
~Cut-Plumb(multide var)

-------------------------------------------

"Aras Hayır ya istemiyorum. Dayımı falan görmeyeceğim. Yeter bırakın beni,bu kadar kırdığınız yetmedi mi" dediğimde boş boş gözlerime bakmaya devam etti.

Ah! Sabah ne mi olmuştu. kapının ayı gibi çalınmasıyla uyanmıştım ve sonra Aras beni dayıma götürmek istiyordu, gerçekten mi? Sahiden mi aras.

Gerçekten saftı. İnsanlara zarar veriyor olabilirdi,bundan zevk alıyor olabilirdi ama gerçekten saftı. Düşünceleri iyiydi. İnsanlar ona bağırınca biran gözleri doluyordu. Farkediyordum. Acıyordum ona. Onun yüzüne kapıyı kapattığımda,kapıyı yumruklaması ve tekmelemesi umrumda değildi.

Odama gittim. odamın içinde birkaç tane ayna vardı. bir tanesi neyime yetmemişti anlamıyordum. Aynanın karşısına geçip kendime baktım.Düşünceler yine beni boğmaya çalıştığında onlara engel olmak istedim.

Düşüncelerimi tenha bir yere bırakıp sadece kendime baktım. Çöküşüme baktım. Enkazdan oluşuyordum. Toparlanmaya çalışıyor ama her toparlandığımda tekrar yıkılıyordum. Hayat zordu. Hayat Gerçekten Zordu.

Mutlu değilken mutlu gibi gözükmek istemiyordum. Mutlu değildim işte. Enkazdım ben. İnsanlara güvenmezdim. Güvenemezdim.

---
Yazardan-

"İlk zamanlar yanlızdım. Ve sonra fark ettim ki. İnsanlar hiçbir zaman yanlız olmazdı. Düşüncelerimiz bizi öyle boğardı ki yanlız olmaya vaktimiz kalmazdı. Biz yanlız değildik,olamazdık.

Mükemmel değildim,biliyordum. Mükemmel falan değildim. Fakat mükemmel olmam gerekmiyordu.

Ön yargı denen şey olmasa herkes daha mutlu olabilirdi. Herkes güzel ve harika yaratılmıştı. Ön yargılar gözümüze opak bir perde çekiyordu. Bu çok kötüydü.

Karanlık günlük. Seni hala neden yazdığımı bilmezken yinede sana yazı yazıyorum. Bingo! Ve her seferinde huzuru burada buluyorum."

Genç kız defterinin kapağını kapatıp yavaşça ayağa kalkarken sandalyeden gelen o iğrenç tiz ses ile yüzünü buruşturmuştu.

Yine bir sandalye alacağını kazıdı kafasına.

"Kendime inanıyordum, ben bunu başarabilirdim. Herşeyin üstesinden gelmiştim." Diye geçirdi içinden. dayısının karşısına geçicekti ve onunla ciddi bir konuşma yapacaktı.

Yoksa içinde kalacağını biliyordu ve Deniz bunu istemiyordu.

Deniz'in büyük sırları vardı. Deniz boşu boşuna böyle olmamıştı. Ona çok kötü şeyler yapmışlardı ve yaptırmışlardı.

Deniz bunları hatırlayınca düşüncelerinden kaçmak için komidinindeki çakmağı aldı ve yaktı. Usulca derisine dokundurdu. Bu his Deniz'e güzel geliyordu.

Genç kız bu sefer masasına doğru yöneldi ve masasının üstündeki sepetten bir jilet aldı. Yanıkların üstünü teker teker çizmeye başladı.

Genç kız bir ara yüzünü buruşturdu, ama bunun nedeni acı değildi. içerden sesler geliyordu.

"Deniiiiieez" diye bağırmaya başladı Aras. Genç Kız Arasın sesini duyduktan sonra gözlerini devirdi.

Denizin kapısı açıldığında Deniz kapıya doğru yavaşça sağ ayağının üstünde döndü.

Boş boş Aras'a bakmaya başladı. Bakışları üzgündü. Bazen yaşamak istemiyordu, o adamların yaptıkları geliyordu aklına. Nefes bile alamıyordu. Çok üzülüyordu. Sadece ben diyen insanlardan değildi. Onun gibi binlerce insan vardı bu dünyada. Belki de ondan bile kötüleri.