Don't you hate me anymore?

hoofdstuk 34

DNA- Little mix
Hi!!! Zoals jullie (denk ik) allemaal weten, is Zayn uit One Direction. Ik vind het super jammer, maar ik zie het maar positief: Hij is zo waarschijnlijk gelukkiger! En het is beter om mensen gelukkig te zien dan ongelukkig!
In mijn boek blijft hij sowieso!
En nu wat goed nieuws (voor mij dan). ik heb sowieso 500 reads!!!!!!!!!!! Thank you sooooooo much! Ik ben echt heel blij!
Lots Of Love

Pov. Lynn

Jesy en ik kijken elkaar bezorgd aan
Ze lijkt wel wit weg te trekken maar lang heb ik niet de tijd om het te zien want voor dat ik het weet stormt ze de kamer uit en rent ze naar beneden. Ik achtervolg haar. Als ik de trap af ren zie ik -pas als ik op de laatste traptrede sta- wat een chaos het is. Liam en Niall liggen over Harry heen, zodat hij nergens meer naartoe kan. Zayn staat beschermend voor Perrie en Leigh-anne. Als ik mijn hoofd nog iets naar rechts draai zie ik iets wat ik nooit had willen zien. Mijn nachtmerrie, een flashback die keer op keer terug zal komen. Ik zie Jesy, Brooke en Louis huilend naast Jade zitten, dat is al vreselijk om te zien. Maar niet het ergste. Jade heeft een glasscherf in haar wang zitten en in haar voorhoofd zit een snee. Bijna haar hele gezicht zit onder het bloed. Ik blijf staan. Niet wetend wat ik moet doen, bevroren alsof ik op Antarctica ben voor een week een niks warms heb. Ik boel het bloed uit mijn gezicht wegtrekken, zo langzaam dat het pijn doet. Mijn ogen doen pijn van dit beeld, maar ik kan mijn hoofd niet wegdraaien. Mijn hoofd begint te kloppen, alsof het beeld letterlijk in mijn hersenen word gebrand. Ik zie niks bewegen, het is een film die op pauze staat. Een horror film. De vreselijkste film die ik in mijn leven heb gezien. Het gevoel alsof mijn longen vol met water lopen. Alsof mijn vader weer voor de deur staat. Zo erg als een familielid verliezen. Misschien verlies ik haar ook wel. Ik blijf nog 2 seconden zo staan en kom dan uit trance door die zin. Ik voel dat ik al die tijd mijn adem heb ingehouden en ik neem een diepe hap lucht. Waar Perrie net stond staat niemand meer, ze staat aan de andere kant van de kamer en is aan het bellen. De film die net bij mij op pauze stond, is doorgespoeld en daar verder gegaan. Jade ligt daar nog steeds, het glasscherf is wel uit haar wang. Harry zit overstuur op de grond, waar hij net lag. Liam en Niall zeggen dingen tegen hem, wat ze zeggen hoor ik niet. Ik stap voorzichtig van de laatste traptrede af. Wat moet ik doen? Brooke ziet mij en komt voorzichtig op mij afgelopen. Ze pakt mijn hand vast en begeleid mij -zonder iets te zeggen- de keuken in. Ze pakt een glas doet er kokend water in en pakt dan kamillethee. Ze zet het boor mij neer en gaat zobder iets te zeggen naast mij zitten. Ik drink rustig mijn thee op. Er rollen meerdere tranen over mijn wangen heen. Maar er blijft één vraag: Wat is er gebeurd? Ik voel mijzelf moe worden en mijn ogen vallen bijna dicht. Brooke neemt mij mee naar mijn kamer en ik ga meteen in mijn bed liggen. Hoelaat het is weet ik niet, maar ik kan er niks aan doen en val toch in slaap. Hoe kan ik uitgerekend nu in slaap vallen, ik moet ze helpen.

Pov. Harry
Ik ga met mijn hoofd in mijn handen op een witte plastic stoel zitten. Dokters hoor ik voorbij lopen maar ik hoor niemand praten, ik hoor alleen een ruis. Wat heb ik gedaan? Hoe kon ik, straks is ze dood en ben ik een moordenaar. Iets wat je liever niet van je reputatie wilt maken. Van bekend naar een bekende -zingende- moordenaar. Waarom moest ik nou uitgerekend verliefd worden op Lynn. En waarom moest Jade daarvoor boeten? Jade, die mij probeerde tegen te houden, die mij probeerde te kalmeren. Die Jade die mij vanaf de X-Factor in 2010 -zij deed toen ook audities- altijd achter mij heeft gestaan, mij altijd heeft geholpen. Ik heb haar vermoord. Denk ik. Ik ben in de war, heel erg in de war. Ik wil omhoog kijken en ze helpen, haar te verzorgen, haar beter te maken. 'Hallo.' Hoor ik iemand zeggen, ik schrik op. Ik kijk met waterige ogen omhoog en knik even om aan te geven dat ik luister. 'Mevrouw Thirlwall ligt in coma.' Zegt de dokter die voor mij staat. Ik doe mijn mknd open om iets te zeggen maar er komt niks uit. 'Voor hoelang zal ze nog in coma liggen?' Hoor ik een stem vragen. Lynn. Ik kijk op naar haar. Haar ogen zijn rood. 'Dat weten we niet. Deze situatie hebben wij nog nooit gezien.' De tranen lopen weer over mijn wangen en ik ga weer met mijn hoofd in mijn handen zitten.

Pov. Lynn

Ik ga voorzichtug naast Harry zitten. Dit is allemaal mijn schuld. Als ik hem niet had afgewezen lag Jade nu niet in coma. Ik staar voor mij uit. Er is niemand anders dan Harry en mij in deze gang. De meiden en andere jongens zitten beneden en halen koffie. Na vijf minuten zo te hebben gezeten voel ik pas de spanning, de spanning tussen Harry en mij. Ik voel.mij vest ongemakkelijk maar denk niet dat Harry hetzelfde vind. Natuurlijk niet, hij zit met zijn hoofd bij Jade. Een goede vriendin zou dat doen maar ik niet. Ik denk alleen maar aan mijzelf en aan mijn verklote leven. 'Sorry.' Waarom zei ik dat opeens? Was het tegen Harry of tegen Jade? Ik kijk bang naar Harry, bang dat hij boos is. Hij kijkt mij niet boos maar eerder verbaast aan. 'Waarom?' Zegt hij met een schorre stem. 'Hoe bedoel je "waarom"?' Vraag ik, ik weet natuurlijk wel wat hij bedoeld, maar ik wil het hem horen zeggen. Zijn stem horen. 'Waarom zei je sorry tegen mij?' 'Weet ik niet.' Geef ik toe. 'Ow.' En toen viel het gesprek weer stil.