Don't you hate me anymore?

Hoofdstuk 20.1

Hi iedereeeeeeen,

Sorry dat het langer dan normaal duurde maar ik had minder tijd enzo... Deze keer een foto van Luuk! (Ik heb gewoon een random foto erbij gedaan van Tumblr)

Pov. Lynn

Ik word langzaam wakker. Ik probeer te draaien en voel dat ik in twee sterke armen lig. Ik doe mijn ogen open en draai mijn hoofd. Luuk. 'Wakey, wakey.' Zeg ik met een ochtendstem. Luuk gaapt, wat er zo lief uitziet, en doet zijn ogen open. 'Hi Star.' Zegt hij. 'Gaan we weer terug naar de bijnamen, kip?' Lach ik. Hij knikt. Ik probeer uit het bed te stappen maar hij houd mij tegen. 'Nog even.' Zegt hij. Ik ga weer liggen met mijn ogen dicht. *klik* hoor ik. Ik doe mijn ogen open en zie dat Luuk een foto heeft gemaakt van zichzelf, die lacht, en mij, het lijkt alsof ik lig te slapen. Ik grinnik. 'Luu-huuk.' 'Ja?' Vraagt hij ontschuldig. Ik pak zijn telefoon af en gooi hem naar de andere kant van de kamer, waar een stapel kussens ligt. Zijn mobiel ligt nu op de stapel met kussens. Ik draai mij om zodat ik met mijn gezicht naar zijn gezicht toe lig. Ik staar een tijdje maar hem totdat ik erachter kom dat ik er waarschijnlijk niet uitzie. Ik wrijf met mijn handen over mijn gezicht en voel dat ik geen make-up op heb. Ik laat van opluchting een zucht horen. Nu denken jullie vast, waarom ben je dan opgelucht? Dat is omdat ik (iedereen trouwens) er beter uitzie zonder make-up, dan dat je make-up overal zit. Ik sluit mijn ogen en ga weer andersom liggen. Ik voel dat Luuk zijn armen om mij heen doet en mij tegen hem aandrukt. 'Wakey, wakey tortelduifjes!' Hoor ik vier stemmen zingen. Ja, zingen. Ik doe mijn ogen open en haal Luuk's armen van mij af. Hij trekt me weer, met nadruk op weer, terug. Deze keer lig ik met mijn gezicht naar zijn gezicht toe. 'Luuk.' Zeg ik weer. 'Ik laat je al gaan.' Zegt hij. 'Laat mij dan los.' 'Op één voorwaarde: ik wil een zoen,' Ik maak een snelle beweging naar zijn wang en geef hem een kus op zijn wang. 'Ik was nog niet klaar.' 'Weet ik...' Mompel ik. 'Op mijn mond.' Maakt hij zijn zin af. 'Zo, jij durft...' Hij grinnikt. 'In je dromen.' 'In mikn visioenen zal je bedoelen? Ik zag dat jij mij een zoen gaat geven.' 'Wie zegt dat dat nu is?' 'Het was in deze kamer, we lagen allebei in dit bed en op de klok stond 09: 48.' Ik kijk naar de klok. 'Dat is over een minuut en nee ik ga je niet zoenen.' Ik kijk naar zijn lippen wat het nog moeilijker maakt. 'Dan,' begint hij en ik kijk weer terug naar zijn ogen, mooie groene ogen zal ik bedoelen, 'blijf je voor altijd in mijn armen liggen.' Zegt hij met een grijns. Ik zucht... misschi- nee ik ga het niet doen! 'Luuk, ik heb heel veel honger!' Zeg ik met een pruillip. 'Wil je onbijt op bed?' Vraagt hij. 'Ja, heel graag.' Zeg ik. 'Dan geef je mij eerst een zoen!' Zegt hij. Okay... die had ik aan kunnen zien komen. 'Dacht het niet Luuk.' Zeg ik. 'Dacht het wel.' 'Luuk!' 'I won't give up.' Zegt Luuk. Opeens komt dat liedje weer in mijn hoofd. En ik begin te neuriën. 'Wat neurie je?' Vraagt Luuk. 'Raad maar.' Ik begin weer te neuriën. 'Nee ik heb geen idee.' Zegt hij na een tijdje. 'Wat zei je nou?' Nee ik heb geen idee.' 'Nee daarvoor.' 'Ik vroeg: wat neurie je?' 'Nee-hee daarvoor.' 'I won't give up.' 'Juist, dat.' Zijn perfecte lippen vormen een "O" gebaar. 'Je had het ook kunnen zingen.' 'Had gekund.' 'Doe dan.' Ik denk na. 'Als je mij loslaat.' Zeg ik als ik door heb dat hij zijn armen nog om mij heen heeft. 'Als jij mij zoent.' 'Dan zing ik ook niet. Niet dat ik dat überhaupt ging doen.' De tweede zin mompelde ik meer. 'Ga je mij nou nog een zoen geven?' 'Heb ik ook een andere keuze?' 'Nee.' 'Dat dacht ik al...' Zal ik het doen of niet? Ik weet het niet, maar gister deden we het toch ook? Maar voelt hij wel echt iets voor mij?