Don't you hate me anymore?

hoofdstuk 14

Bij dit hoofdstuk het lied Towers van Little Mix (Little Mix verslaafd) .

Pov. Lynn

'Eindelijk weer thuis! Nouja... soort van thuis!' Zeg ik. 'Deze maand, is dit jou huis.' Zegt Leigh-anne. 'Deze maand? Ik dacht dat het een week was?' Zeg ik. Mijn mond hangt open. 'Mensen bedenken zich.' Zegt Jesy terwijl ze heel slim probeert te kijken. 'Tuurlijk Jes, je bent heel slim.' Zegt Perrie. 'Ik heb niks over slim gezegt.' Zegt Jesy nep beledigt. 'Ik kan gedachtens lezen.' Zegt Perrie. 'Ow ja waar denk ik nu aan?' Vraag ik. Perrie kijkt mij aan. 'Aan... dat je mij het leukste vind van Little mix.' Zegt ze. Ik lach. 'Hahahaha...Nee.' zegt ik serieus. 'HAHA GEDIST!' roept Jesy. 'Meiden, meiden, meiden geen ruzie.' Zegt Leigh-anne. We kijken Lee allemaal aan alsof we een spook hebben gezien. 'KIETEL AANVAL OP PEZ!' schreeuwt ze. We springen naar Perrie toe en beginnen haar te kietelen.

(A/N even tussendoor dan weet ik zeker dat jullie het lezen. Mijn vraag is als je dit boek leest zou je dan Alsje-alsje-alsjeblieft een comment achter willen laten? Ik wil mijn aantal lezers graag weten. Alvast bedankt!)

Pov. Bryan

Vandaag moet het gebeuren, ik moet naar Lynn toe. Alles om Luuk gelukkig te maken, zodat hij niet meer alles kapot maakt. Shit, ik ben één ding, één heel belangrijk ding vergeten. Waar woont Little Mix? Okay internet. Ik start mijn computer op en zoek het op. 'YES!' roep ik. Het is hier een straat verderop. Dat ik dat niet wist. Ik ren naar beneden doe mijn schoenen aan, schreeuw dat ik even weg ben en ren naar buiten. Ik ren door de straat. Waarom zou ik op de fiets gaan als het toch zo dichtbij is? Ik kom aan bij een heel groot huis met een groot hek erom heen. Hoe moet ik hier naar binnen komen? Ik kijk nog eens goed. Aah, hier is een knopje. Ik klik erop.

Pov. Lynn

'Tringgggg.' Hoor ik. 'Meiden wat is dat?' Vraag ik. 'Iemand staat bij het hek en wilt naar binnen, voor de veiligheid moeten je net als in een flat op een knopje drukken om diegene binnen te laten.' Zegt Leigh-anne.

'Hallo.' Hoor ik Jesy zeggen. 'Ja, ja dat klopt.' 'Dat moet ik even vragen.' 'Lynn voor jou.' Zegt ze. Ik kijk haar bang aan. 'H-hallo.' Zeg ik door het apparaatje. 'Lynn, Bryan hier, alsjeblieft laat mij binnen. Luuk en Zoey zijn hier niet. Alsheblieft.' Smeekt Bryan. Oh-my-god. 'J-ja t-tuurlijk.' Zeg ik verbaast. Ik klik op een knopje en kijk naar buiten, het hek gaat open. Ik loop naar de deur toe en open hem. 'H-hi.' Zeg ik. 'Hi Lynn, laat het mij je alsjeblieft uitleggen.' Zegt nouja... smeekt hij. 'Ja, zit.' Zeg Ik. Hij gaat zitten. De meiden stellen zich één voor één voor en gaan zitten op de bank rechts van hem behalve Perrie die gaat met mij op de bank tegenover hem zitten. We kijken hem allemaal vragend aan. Ik voel me nu al gebroken. 'Waarschijnlijk wil je alleen maar zeggen dat ik lelijk ben en dat je blij bent dat ik weg ben. Ga je gang vertel het mij maar ga daarna wel meteen weg.' Zeg ik. 'Nee, nee Lynn daar gaat het niet om het gaat over Luuk en Zoey.' Zegt hij. Hij spreekt Zoey's naam uit alsof ze een kwal is. Ik laat een traan over mijn wang rollen als ik Luuk's naam hoor. 'Kom maar.' Zegt Perrie. Ik ga tegen haar aan zitten.

'Luuk is een wrak, kapot, niet meer Luuk sinds jij weg bent.'

'Hij heeft nu toch Z-zoe-zoey.' Snauw ik hem toe. Ik heb moeite met haar naam uitspreken, geef ik mezelf toe. 'Hij heeft haar niet gezoend, zij liep opeens naar hem toe en zoende hem, hij duwde haar weg en sloeg haar. Hij is achter je aan komen rennen maar jij was al weg.' Vertelt hij wanhopig. 'I-ik... nee...' zeg ik met een schorre stem. 'Ik heb het uitgemaakt met Zoey en ben hier gekomen, voor Luuk. De enige manier om hem uit zijn kamer te krijgen is door jou te sturen. Hij eet bijna niks meer. Hij-hij hij weet het echt niet meer.' Zegt hij zacht. Wat? Ik zweer dat ik een traan over zijn wang rollen. 'H-huil je nou?' Vraag ik verbaast. 'Nee.' Zegt hij. Hij draait zijn hoofd weg en ik zie iets vallen op zijn broek, een traan. Ik sta op, loop naar hem toe en geef hem een knuffel. Hij schrikt maar knuffelt mij terug. 'Awww!' Hoor ik opeens. Ik schrik op en kijk achter me. Jade staat met een camera in haar handen, en een grijns op haar gezicht. 'Jade!' Roepen ik en Bryan tegelijk. We lachen door onze tranen heen. Dat hij haar naam nog wist. 'Jij bent echt goed met namen!' Zegt Leigh-anne, alsof ze mijn gedachten kan lezen. 'Geloof je me?' Vraagt Bryan opeens. Ik knik. 'Ja, ja ik geloof je, maar het is gewoon dat...' ik stop. 'Hij heeft mij pijn gedaan.' Zeg ik. En ik slik. 'Hij kon er niks aan doen, hij weet zelf nog steeds niet wat hij heeft gedaan, hij denkt dat het zijn schuld is.' Zegt hij onzeker. 'Ik-ik ik bel je als ik heb nagedacht?' Probeer ik te zeggen maar het komt er meer als een vraag uit. 'Is goed.'

------------------------------
Lees het stukje in het midden nog even graag! ♥