hoofdstuk 28

827 46 6
                                    

Change your life- Little Mix
-----------------------

Pov. Lynn

'Doei!' Roepen de meiden, ik en Zayn. De jongens staan op het punt om te vertrekken. 'Kunnen jullie echt niet hier blijven?' Vraag ik hoopvol. Harry trekt mij in een knuffel. 'Ik wil ook niet weg, ik wil bij je blijven, maar ik moet naar mijn familie, ik kom snel weer langs.' Fluistert hij in mijn oor. 'Ik ga je missen.' Fluister ik terug. 'Ik jou ook.' Zegt hij, en ik trek mij uit onze knuffel. 'Jullie komen volgende week toch nog wel? Dat ik hier twee weken bij een paar meiden ga logeren bete-' Zayn wordt onderbroken door Perrie die haar keel schraapt (A/N of hoe je dat zegt...). 'Ik bedoel bij een paar meiden en mijn lieve vriendin blijf-' Deze keer wordt hij door mij onderbroken. 'Pardon?' Hij zucht. 'Dat ik hier bij mijn vriendin mijn technisch gezien, hele lieve, dochter en hun leuke en lieve vriendinnen blijf, betekend niet dat ik dat ook kan volhouden, twee weken met alleen maar meiden, dat is te veel.' Maakt hij zijn verhaal af. Wij kijken Zayn allemaal quasi-boos aan. 'Slim bro, vijanden maken, je moet nog twee weken.' Zegt Louis met een knipoog tegen Zayn. De jongens lachen. Zayn blijft hier twee weken om te zorgen dat mij niks overkomt, en zodat hij bij Perrie kan blijven. Hij gaat later naar zijn familie toe. 'Ja, we komen sowieso volgende week even langs.' Zegt Liam. 'Doen we dat?' Vraagt Niall aan Liam. Liam doet even alsof hij nadenkt. 'Ja, ja dat doen we.' Zegt hij uiteindelijk. 'Harry wil hier vast ook wel weer zo snel mogelijk zijn.' Zegt Louis. Harry begint te blozen. 'We moeten maar eens gaan.' Zegt hij snel. De meiden en ik geven de jongens nog snel een knuffel en Zayn geeft de jongens een bro knuffel of hoe je dat ook noemt, je weet wel wat jongens altijd doen. Ze lopen naar de auto en we zwaaien ze nog even uit. Ik voel dat ik het eigenlijk best koud heb. 'Snel naar binnen.' Zegt Jesy die mij al door heeft. Wat was dat met Harry? Ik loop naar binnen en kijk nog een beetje verbaast. Perrie schijnt dat te zien en zegt: 'Volgens mij is iemand hier verlie-hiefd!' 'Wat? Nee! Helemaal niet! Waarom zou ik?' 'Omdat je ontken? Omdat je hem leuk vind? Omdat je gevoe-' 'Niet! Stop nou maar...' Kraak ik Zayn af. 'Schatje, het is goed hoor.' Zegt Leigh-anne die mij in een knuffel trekt. 'Ik vind hem NIET leuk!' 'Tuurlijk, schat...' Bemoeid Jade zich er nu ook mee. Ik draai me om en ren boos naar boven. Ik sla de deur achter mij dicht. Niemand geeft blijkbaar om mij. Perrie pest mij, Jade, Jesy, Leigh-anne en Zayn. Waarom ben ik hier nog? Mijn vader probeert mij dood te krijgen en mijn moeder... Er loopt een traan over mijn wang. Ik wil bij mijn moeder zijn... Zij is de enige die mij snapte... Soms heb ik het gevoel dat niemand van mij houd. Dat niemand het zou merken als ik naar de andere kant van de wereld zou verhuizen. Ik schrik op als ik geklop op de deur hoor. 'Wat?' Zegt ik bot, wat maakt het hun uit als ze mij toch niet mogen? Exactly, niks. Zayn komt naar binnen gelopen. Ik merk nu pas dat ik in een hoekje op de grond zit. Zayn loopt naar mij toe en gaat voor mij op zijn hurken zitten. 'Wat?' Vraag ik nog een keer. 'Waarom huil je? We zaten je net alleen maar wat te plagen.' Jongens weten wel wat ze moeten zeggen, maar niet hoe. 'Dus? Laat mij gewoon en ga weg.' 'Lynn w-' 'Ga.gewoon.weg.' Antwoord ik nu wat bozer. 'Schat' 'Noem mij niet zo en ga weg!' Schreeuw ik nu naar hem. 'Ik ga al, je kan altijd naar mij toe komen. Dat weet je hè?' Ik antwoord niet. 'Lynn?' 'Ja, ja dat weet ik. Jij weet toch ook wat: "Ga weg!" Betekent?' Zeg ik en ik kijk boos op naar hem. 'Ja.' Hij loopt de deur uit en laat mij achter. Meteen komt er een schuld gevoel naar boven. Hij deed aardig tegen mij en ik heb het verpest. Alweer. Natuurlijk Lynn, je bent weer eens een Bitch.
En lelijk.

Niemand mag je.
ze hebben je nooit gemogen.

Ik haat dat stemmetje achter in mijn hoofd. Het haalt mij neer, alsof ik niks ben.
Dat ben je ook.

Ik begin weer weer te huilen.
Wat ben jij voor jankwijf?

Dat stemmetje moet stoppen.
Of jij moet stoppen.

Stoppen waarmee?
Denken dat je goed ben. Je kan net zo goed dood neervallen.

Ik kan dat stemmetje niet uit mijn hoofd krijgen.
Ik heb gelijk en dat weet je.
'NEE! DAT HEB JE NIET!' Schreeuw ik. Wat heb ik gedaan? Straks hebben ze mij gehoord!
Ze hebben je sowieso gehoord.

Wat als ze naar boven komen? Ik moet hier weg. Ik kijk snel om mij heen, mijn oog valt op de badkamer deur. Ik ren er naartoe, ga naar binnen en draai de deur opslot.
Hier vinden ze je echt wel.

De stem heeft gelijk, maar waar had ik anders naartoe moeten gaan?
Naar b-

'AAAAA!' Ik begin te schreeuwen zodat je stem niks meer zegt. Ik begin gek te worden. Het moet ophouden. Ik doe mijn mond open en wil gaan zingen.
Met zingen los je echt niks op hoor. Probeer iets anders...

Heeft de stem gelijk? Ik los inderdaad niet veel met zingen op... 'LYNN!' We weten dat je in de badkamer bent, doe geen gekke dingen.' Ik sta nog steeds met mijn hoofd naar beneden en met mijn handen tegen de badkamerdeur aan. Bingo. Ik kijk nog een keer of de deur opslot is. Check. En loop naar mijn badkamerkastje. Ik pak een scheermessen en sloop hem. 'Lynn doe die deur open!' Ik pak een mesje en zet hem op mijn pols. 'Sorry mama.' Fluister ik en ik druk het mesje tegen mijn pols aan. Het bloed ontsnapt en loopt over mijn arm heen. 'Lynn ga weg bij de deur.' Ik kijk op en zie dat de deur openvliegt. 'Lynn! Wat doe je!' Roept Jesy. Ik zie Perrie op de grond zakken met haar hoofd in haar handen. Zayn knielt naast haar neer en zegt dingen tegen haar. Leigh-anne kijkt mij aan met tranen in haar ogen. Ik heb dit veroorzaakt. Ik zet het mesje boven mijn snee en probeer nog een snee te maken. Jade loopt naar mij toe een trekt het mesje uit mijn handen. Ik zak ook op de grond. Jesy pakt mijn verbanddoos van mijn kastje en doet van alles om mijn wond te laten stoppen met bloeden.
Je hebt al deze mensen pijn gedaan, nietsnut!

Maar dat betekent wel dat ze van mij houden, toch?

Don't you hate me anymore?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu