Don't you hate me anymore?

hoofdstuk 11

Pov. Lynn

'WAAAAAAAKER WOOOOOORDEN!' Hoor ik iemand schreeuwen. 'Whut?' Mompel ik. Ik voel dat mijn bed aan 1 kant inzakt en dan weer terug veert. Ik rol opzij en ga weer goed liggen. Ik voel mijn bed weer inzakken en- 'AAAAAAAH!' schreeuw ik, volgens mij heb ik nu letterlijk de longen uit mijn lijf geschreeuwd. Ik vlieg omhoog en plof in iemands armen. Ik doe mijn ogen open. 'LEEEEE!' ik draai mijn hoofd en zie Perrie en Jade achter mijn bed duiken. 'AU! Doe is ff normaal!' Hoor ik iemand schreeuwen: Jesy. 'BUUT JESY, PERRIE EN JADE!' Roep ik. Kort samengevat: ik, lig nogsteeds in Leigh-anne haar armen. Perrie en Jade, probeerde zich net te verstoppen door achter mijn bed te duiken, letterlijk duiken, waar Jesy toen waarschijnlijk al lag, dus zijn ze volop Jesy gesprongen. Ik spring uit Leigh-anne haar armen en ren naar de 'duikers' toe. Ik zie dat Jesy nogsteeds onder Perrie en Jade liggen. Ze liggen letterlijk op elkaar, recht op elkaar. Ik trek Jesy onder Perrie en Jade vandaan, waarna Perrie en Jade met een klap op de grond vallen en 'Au!' Schreeuwen. 'HAHAHAHAHAHA!' Leigh-anne ligt op mijn bed te rollen van het lachen.

Ik ren de trap af. 'Bonk bonk bonk bonk BAM!' Ik val van de trap af. Perrie komt er aan rennen, met de andere meiden erachter aan. 'Lynn gaat het! Lynn! Lynn reageer alsjeblieft! Lynn! M-mei-meiden i-is b-bl-bloed...' Zegt Perrie. Jesy komt naar voren. 'Lee pak v-' ik zak weg en alles word zwart.

Pov. Leigh-anne

'Tatuuu Tatuuu.' De ambulance. Ik sta naast Perrie, Jesy en Jade in de ambulance. We kijken alle vier naar Lynn, waarom? Waarom, moet dit haar overkomen na alles, alles wat ze heeft meegemaakt. Bij beroemdheden, ik haat het om mijzelf zo te noemen, alsof ik beter ben dan de andere mensen. Als ik beter was geweest lag Lynn hier niet.

Ik loop achter de dokters aan en ik ga zitten op de plek ik krijg aangewezen. Ik staar voor me uit. Ik voel dat Jade mijn hand pakt, de lieve altijd vrolijke Butterfly, die nu geen lach op haar gezicht heeft, die ze nu niet op haar gezicht heeft. 'Lee, we kunnen er niks aan doen het is niet jou schuld.' Zegt ze met nadruk op niet. Alsof ze mijn gedachte kan lezen. Toen ze naar beneden was gerend had ik kunnen roepen, 'Lynn rustig, straks val je!' Maar ik heb het niet gedaan.

Pov. Jesy

Die meid die altijd stoer doet, die altijd grappen maakt, die meid, is nu verdwenen. Ik haat het als ik me kwetsbaar opstel, ik haat het. Ik mag niet huilen, ik mag geen pijn hebben, niet zoals vroeger. Vroeger, ik heb toen te veel gehuild, alsof dat hrt pesten zou stoppen. Dit mag niet bij Lynn gebeuren. Nooit. 'Jesy.' Hoor ik Perrie zeggen, de stuiterbal, klinkt nu gebroken. 'Jesy, ze is weer bij.' Ik schrik op uit mijn trance en kijk naar de klok. We zitten hier al 2 uur, 2 uur waarin er maar 1 zin is gezegt. Die zin zei Jade tegen Leigh-anne. Ik sta op.

Hoi Wortels,
Awwww zielig hè? :(
Nu even over naar mijn vet goede ideeën:
Ik heb iets bedacht, bij elk hoofdstuk doe ik een liedje! Leuk of niet?
(En naar dingen die ik jullie beveel, nee toch niet... Ik ben daar ten eerste te lui voor, en ten tweede ik haat het als mensen je iets bevelen dus waarom zou ik het wel doen?)
Onthoud: ik schrijf wanneer ik zin en natuurlijk tijd heb.
En Bryan en Zoey komen in 1 van de volgende hoofdstukken weer tevoorschijn (misschien uit hun pov.! Dan zeg jij: Omc (oh my carrot)