Don't you hate me anymore?

hoofdstuk 12

LEEEEEEEES DIIIIIIIT! BELANGRIJK!!!!!!!!!!! HEEEEEEEL BELANGRIJK!!!!!!!
Please lees de liedjes tekst ook!
Als er voor de derde keer een schuine tekst komt heb ik de tekst veranderd (zelf geschreven).
En over de liedjes: boven hoofdstuk 10 staat het liedje Wings van Little mix.  Boven hoofdstuk 11 staat het liedje Boy van Little mix. En bij dit hoofdstuk (12) staat het liedje The hanging tree. Ik zal voortaan bij elk hoofdstuk de titel van het liedje (die bij dat hoofdstuk staat) neerzetten voor de mensen die het niet kunnen zien en voor als je hem zelf een keer wilt opzoeken! Sorry voor dit lange stuk maar sommige dingen zijn best BELANGRIJK(!). Veel lees plezier! X

Pov. Lynn

Are you, are you
Coming to the tree
Where they strung up a man
They say murdered three.
Strange things have happened here
No stranger would it be
If we met at midnight
In the hanging tree.

Are you, are you
Coming to the tree
Where the dead man called out
For his love to flee.
Strange things did happen here
No stranger would it be
If we met at midnight
In the hanging tree.

Are you, are you
Coming to the tree
Where I told you to run,
So we'd both be free.
Strange things have happened here
No stranger would it be
If we met at midnight
In the hanging tree.

Waarom dit lied? Waarom blijft het zich herhalen? Wat is er? Waarom lukt het niet om mijn ogen open te maken? Vragen blijven door mijn hoofd gaan. Het is net een kantoor waar iedereen op de laatste dag zijn werk nog moet afmaken, alles moet in de juiste la. Alles moet op volgorde. Dan pas, is het rustig.

Ik schrik wakker. Waar ben ik? Ik zit in een boom vastgebonden met een touw. Ik zie op de grond mensen lopen, mensen van dezelfde leeftijd, 5 mensen, 1 jongen, ik herken hem. Ze zoeken naar mij. Ik zie er anders uit dan anders. Ben ik dat wel? Nee. Nee, dat ben ik niet. Of wel?

De kinderen kijken om hoog en zien mij zitten. Ze beginnen te zingen, alweer dat lied.

Are you, are you
Coming to the tree
Where they strung up a man
They say murdered three.
Strange things have happened here
No stranger would it be
If we met at midnight
In the hanging t-.

Alles word zwart. De droom is gestopt. Maar, waarom word ik dan niet wakker? Slaap ik nogsteeds? Ik snap het niet meer. Wat gebeurt er? Lig ik in coma? Of is dit ook een droom? Ben ik dood? Ik hoor weer iets. Weer dat liedje. Het blijft zich herhalen ik word gek!

Are you, are you
Coming to the world
Were everything is fair
And you can see everyone
Strange things have happened here
No stranger would it be
Coming out of this
Please just come for me.

Pov. Perrie

Het enige wat ik hier heb kunnen doen, sinds Lynn in het ziekenhuis ligt, is liedjes schrijven. Ik heb zelf een cover geschreven op het lied: The hanging tree, van, Jennifer Lawrence.

Ik begin te zingen:

Are you, are you
Coming to the world
Were everything is fair
And you can see everyone
Strange things have happened here
No stranger would it be
Coming out of this
Please just come for me.

Ik huil, ik hoop dat ze het hoort.

'Wauw Pez, dat is prachtig!' Hoor ik iemand achter mij. Ik draai mij om. Jesy staat daar. Ze huilt, ik heb haar 1 keer zien huilen, bij de X-Factor. Ik sta op en geef haar een knuffel. Ik kijk opzij en zie Leigh-anne zitten met Jade, die in slaap gevallen op haar schoot liggen met haar hoofd. Als ik weer naar Lee kijk zie ik dat zij ook slaapt. Jesy gaat zitten, ik doe het zelfde. We kijken naar Lynn. Ik zie nu pas dat ze heel erg zweet en onrustig ligt, ookal ligt ze wel stil.

We zijn hier al een nacht, het is 6 uur s'ochtends zie ik op de klok in de kamer waar we zitten. Ik pak Lynn haar hand. Ze beweegt haar hand. WACHT WAT?! 'JESY!' Schreeuw ik. Jesy schrikt op uit haar gedachten. 'Wat?' Zegt ze met een schorre stem. 'Lynn! Ze bewoog!' Roep ik. Ik kijk opzij. En zie Leigh-anne en Jade wakker worden. 'WAT?!' Gilt Jesy. 'Wat is er?' Zegt 'de net wakker geworden Jade. 'Ze bewoog!' Zeg ik. Leigh-anne en Jade kijken op. Ze kijken elkaar tegelijkertijd aan, staan op en rennen naar het bed toe. Als we niet in zo'n situatie als nu met Lynn zaten, lag ik nu dubbel van het lachen. Lynn beweegt nu haar been. 'Meiden kijk!' Zegt Leigh-anne. 'Shhht we zien het.' Zegt Jade geïrriteerd. Jesy en ik grinniken. Kom op het is best wel grappig hoe Jade reageerd. Ik zie dat Lynn probeert haar ogen open te doen. 'Kom op Lynn je kan het.' Fluister ik. Ze doet haar ogen open, maar ik denk dat het te veel licht is want ze doet ze snel weer dicht. Ze doet ze weer open maar nu voorzichtiger. 'Hi Lynn, hoe gaat het?' Vraag ik zacht. Ze probeert overeind te gaan zitten maar ze grijpt naar haar hoofd. 'Ga maar weer liggen. Moet ik een dokter halen?' Vraagt Jade. Lynn knikt. 'Zou je iets kunnen zeggen, zodat we weten dat alles goed is?' Vraagt Jesy. 'Wat is er gebeurt?' Zegt Lynn zacht. 'Je bent van de trap afgevallen en met je hoofd ergens tegenaan gevallen.' Beantwoord ik haar vraag.

'Ow.' Is het enige wat ze zegt. 'Hoe voel je je?' Vraagt Leigh-anne. 'Misselijk.' Zegt Lynn. Jade komt de kmer binnen met een dokter. 'We moeten een paar testjes afnemen met haar.' Zegt hij. Ugh... hij is zo onbeschoft, dat haat ik. 'Lekker aardig hoor, ze is wakker en dan worden we er meteen uitgestuurd. Klootzak.' Fluister ik. Hij word rood van woede en wijst naar de deur. 'En jou spreek ik nog wel.' Zegt hij tegen mij. We lopen de deur uit en voor ik de deur sluit zeg ik nog:' natuurlijk, trouwens je lijkt op een tomaat en je bent een zak, een tomatenzak dus.' Zeg ik. Zodra ik de deur heb gesloten. Vallen we op de grond van het lachen.

Evenlater komt de dokter uit de kamer gelopen. 'Ze heeft mazzel, ze is aardig bij en herinnerd zich nog dromen die ze had in haar 'slaap' (A/N een soort van coma/ slaap een hele diepe slaap zegmaar.) Ze mag overmorgen naar huis.' Zegt hij. Gelukkig hij is mij verg-. 'En U mag nog even met mij mee naar mijn kantoor.' 'Shit...' mompel ik. Ik lijk net een kleuter... ik loop maar achter hem aan. 'Mevrouw......' 'Edwards...' 'mevrouw Edwards.' Begint hij opnieuw. 'Ik ben niet zo gediend van wat U zei.' 'Ja ik ben het ook wel eens ergens niet mee eens.' Zeg ik, ik sta op en loop naar de deur van zijn kantoor. Opeens staat hij weer voor mij. 'Waar dacht U heen te gaan.' Vraagt hij. 'Ik ben 21, ik ga naar waar ik heen wil gaan.' Zeg ik. 'Nee, U heeft hier een gesprek met mij, met dokter Goedsok.' 'HAHAHA Heet U serieus zo?' Vraag ik door mijn lach heen. 'Mevrouw Edwards, ga nu zitten of ik word boos!' Zegt hij. 'Jaja rustig maar.' Mompel ik. En ik ga zitten. 'Mevrouw Edwards, ik vind het niet leu-.' 'Jaja dat zei je al ga nou maar verder.' 'Maar goed... bent U altijd zo brutaal?' 'Wat is dit zit je bij de politie ofzo?' Snauw ik. 'Ik vroeg U wat.' Zegt hij. Hoe blijft hij zo rustig? 'Als ik geïrriteerd raak van iemand wel ja.' Antwoord ik. 'Waarom werd U geïrriteerd van mij?' Vraagt hij. Okay, nu gaat hij eraan. 'Omdat je, waar zal ik eens beginnen.' Zeg ik. 'Ehm je bent lelijk, een irritante stem heeft, een rare achternaam heeft, omdat je er om vroeg, omdat j-.' 'Okay nu is het genoeg, uit mijn kantoor!' Schreeuwt hij. Hij heeft het nog best lang volgehouden... 'Je hoeft niet te schreeuwen trouwens je moet je wenkbrauwen eens epileren je hebt een éénbrauw. Doei Meneer Tomatenzak, het was erg leuk kennis te maken.' Zeg ik en ik zet mijn nep glichlach op. 'Tot z-. Doei.' Verbeterd hij zichzelf. 'Alsof ik dat niet hoorde.' Grinnik ik. Ik sluit de deur, ookal is hij half van glas, dus waarom een deur? En ik huppel vrolijk weg. 'Perrie 11- Tomatenzak 0!' Schreeuw ik.