Don't you hate me anymore?

hoofdstuk 36

Imagine Dragons - I bet my life
Pov. Lynn

'Wat.een.lul.ben.jij.' Sis ik tegen hem. 'Maar wel je ex.' Ik kijk boos op, mijn ogen spuwen vuur. 'Niets voor niks ben je mijn EX.' Zeg ik zo kalm mogelijk. 'Ja, omdat IK het heb uitgemaakt.' Zegt hij met een grijns. 'Doei Luuk.' Zeg ik boos tegen hem. 'Ow en trouwens,' zeg ik tegen het meisje wat naast hem zit, 'morgen heeft hij alweer een ander.' Het meisje kijkt mij met grote ogen aan. 'Dat was jij wel!' Sist ze tegen Luuk. Oké, blijbaar heeft hij nog iets anders geflikt... 'Dankje.' Zegt het meisje tegen mij, ze geeft Luuk een bitchclap, spuugt in zijn gezicht en stapt uit. 'What the...' Mompelt Luuk. Opeens zie ik het meisje weer om de auto naar mij toe komen lopen. 'Zullen we bij de starbucks wat gaan drinken? Ik ben je wel iets verschuldigd.' 'Ja gezellig,' ik lach even om Luuk die met open mond in de auto zit, 'maar ik betaal wel zelf.' Zegt ik er snel achteraan. Ze knikt. 'Doei, en hopelijk zie ik je nog een keer, dit was leuk' Zeg ik tegen Luuk. Het meisje en ik zwaaien nog naar hem en lopen dan weg. 'Ik heb mij nog niet eens fatsoenlijk voorgesteld,sorry, ik ben Lynn.' Zeg ik terwijl ik mijzelf een mentale facepalm geef. 'Geeft niet hoor, ik ook nog niet, ik ben Elizabeth.' Stelt ze zichzelf voor. 'Ken ik jou ergens van?' Vraag ik nadenkend. 'Kan, ik herken jou ook ergens van.' Zegt ze. 'Wat is je achternaam?' 'Edwards, Lynn Edwards.' Zeg ik terwijl ik als James Bond een pistool met mijn handen maak. 'O.M.G. Dus jij bent echt...' 'Yes i am.' Zeg ik trots dat iemand mij herkent. 'Maar wie ben jij nou, als ik vragen mag?' 'Eliza Payne.' Mijn mond valt open... dus eigenlijk praat ik nu met het nichtje van één van mijn beste vrienden. Nu schaam ik mij echt....
'Omg, ik schaam mij nu echt, je bent het nichtje van één van mijn beste vrienden.' Zeg ik. 'Heb je hem ontmoet? Ik heb hem in jaren niet meer gezien,' haar gezicht ziet er steeds verdrietiger uit en ik kan zien dat ze elk moment in tranen uit kan barsten. 'Kom maar, ik trakteer je op een Hot chocolate.' Zeg ik. 'Nee, dat kan ik niet aannemen, ik kan het zelf betalen. 'Nee, ik betaal het en jij gaat deze discussie niet winnen.' Zeg ik. Ze mompelt iets en knikt dan. Ik bestel een hot chocolate en we gaan ergens zitten. 'Vertel, waarom heb je hem zolang niet meer gesproken.' Vraag ik. 'Als je het wilt vertellen, natuurlijk.' Zeg ik er snel achteraan. 'Ehm, toen ik 14 was, ik ben nu 16, werd One Direction steeds bekender, ik zag hem bijna nooit meer omdat hij altijd druk was met zijn carrière. Ik werdt altijd heel vrolijk als ik wist dat ik hem zou zien. Maar toen hij naar mijn verjaardag kwam, omdat hij een keertje tijd had, had hij een vriendin,' ze slikt een keertje. Ik geef een knikje dat het goed is, 'Lia, ze verbood mij om hem nog te spreken omdat zijn familie hem zou afleiden van zijn carrière en volgens haar het belangrijkste, het zou hem afleiden van haar.' Ik zie een traan over haar wang lopen. Ik sta op van mijn stoel, ga naast haar zitten op een stoel en geef haar een knuffel. 'Ik ga je helpen.' Zeg ik vastbesloten. Ze kijkt verbaasd naar mij op. 'Echt?' 'Ja, tuurlijk!' 'Maar eerst moeten we naar het ziekenhuis.

'Perrie! Pezza!' Perrie kijkt op. Als ze mij ziet komt ze op mij afgestormd en geeft mij een knuffel. 'Schat, waar ben je geweest? Je was al één uur weg! Ik had je gebeld maar je nam niet op.' 'Sorry, mijn mobiel was leeg. En ehm... ik kwam Luuk tegen...' Perrie's ogen worden groot. 'Heeft hij je wat gedaan? Als-' ze kijkt op als ze Eliza ziet. 'Ow, heey.' Perrie geeft haar een hand. 'Hallo, Eliza aangenaam.' 'Perrie.' 'Luuk heeft haar niks aangedaan. Anders had ik hem wat aangedaan.' Zegt Eliza met een grijns. Ik moet lachen. 'Hoe- wat is er gebeurd?' Vraagt Perrie.

'Maar hoe is het met Jade?' Vraag ik als ik alles- maar dan ook alles, heb uitgelegd. 'Hetzelfde, jullie mogen wel even gaan kijken, de jongens zijn er nog en de meiden zijn koffie halen.' Ik knik. 'D-dus Liam is er?' Vraagt Eliza. 'Eliza, hij zal blij zijn om je te zien.' Zeg ik. 'Moet ik meegaan?' Vraagt Perrie.

Pov. Eliza

Ik knik. Lynn loopt voorop en doet de deur open. 'Heey jongens.' Zegt ze kalm.perrie loopt ook naar binnen, ik haal diep adem en loop ook naar binnen. Mijn ogen zoeken meteen Liam. Als ik hem heb gevonden ren ik naar hem toe en geef hem een knuffel. Ik hoor Perrie lachen. Ik lijk dan ook net een klein kind... 'Eliza? Hij knuffelt mij, tilt mij op en draait mij een rondje. 'Vroeger ging dat een stuk makkelijker...' 'Wedden dat ik sterker dan jou ben, Payne?' 'Kom maar op, Tomlinson.' Zegt Liam. 'Ik Lynn, jij Eliza, wie het het langste volhoud.' 'JONGENS!' Roept Harry.

Pov. Lynn
Harry? Iedereen kijkt hem verbaasd aan. Hij pakt Jade haar hand. 'Ze bewoog. Ik weet het zeker, ze bewoog.' Dat laatste fluistert hij. 'Ik weet het niet Hazza...' Zegt Zayn. 'Ik wel.' Zegt Eliza. Dan zie ik het ook. Ze beweegt haar andere hand. 'Jade? Kan je mij horen?' Vraagt Niall. 'Ik ga de meiden bellen.' Zegt Perrie en ze loopt de kamer uit.

Het is een half uur later en er is één grote chaos, ik ben eruit gevlucht en wacht op de gang. Dit kan niet. De dokters geloven het niet. De mensen die ons vertrouwen moeten geven, maken ons hopeloos.