Don't you hate me anymore?

hoofdstuk 8

Pov. Lynn

Ik stap op mijn fiets en fiets zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. 'LYNN HIER!' hoor ik een bekende stem schreeuwen, mijn vader. Hij rent zo snel mogelijk naar mij toe. 'J-je m-moeder, z-ze is a-aangereden. Ik ren naar binnen. '2e verdieping kamer 275!' Hoor ik mijn vader roepen. De trap maar... de lift duurt te lang. Ik ren de trap op ren over de verdieping en rem af bij kamer 275 ik loop naar binnen. En een traan rolt over mijn wang. 'M-mam ik hou van je vergeet dat nooit.' Zeg ik. Ik geef haar een kus op haar voorhoofd en ga op een stoel zitten. Ik pak haar hand vast. 'Altijd één.' Fluister ik. Piep...piep...pieeeeep. 'NEEEE!' Gil ik. Er komt een dokter binnen gelopen. Hij wilt mij uit de kamer trekken maar ik verzet me. Ik trap hem en ga naast mijn moeder zitten. 'Ik hou van je, ik hou van je.' Fluister ik. Ik wordt weggehaald, ga zitten en ik huil voluit. Ik pak mijn mobiel: Luuk, kom zo snel mogelijk naar het ziekenhuis 2e verdieping kamer 275. Stuur ik naar Luuk. 5 minuten later zie ik hem binnen komen. Ik ren naar hem toe omhels hem en huil. 'Shhh rustig maar schat.' Ik huil harder. 'Wil je vertellen wat er is gebeurt?' Vraag hij lief. Ik knik. 'I-ik zoumetmijnmoedernaardestadnuiszedood.' Zeg ik snel. Hij krijgt tranen in ziin ogen en begint mee te huilen. Hij is zo lief. Na 5 minuten gehuild te hebben vertel ik het hele verhaal. Mijn vader komt uit een kamer naar mij toe. 'Hi lieverd kom maar hier.' Zegt hij ik loop naar hem toe. En geef hem een knuffel.

Volgende dag

'HET IS JOU SCHULD JIJ HEBT HET GEDAAN! JIJ HEBT HAAR VERMOORD! HET IS ALLEMAAL JOU SCHULD!' Schreeuwt mijn vader Ik begin te huilen. Ik zie een hand naar mijn gezicht toe komen. Pats! Hij sloeg me! Ik ren naar boven. Okay wat moet ik doen? Ik doe mijn kamerdeur opslot ik loop naar de badkamer. Ik pak al mijn toiletspullen, kleding en andere benodigdheden, prop het in een tas. Hoe hoog is dit raam? 2.5 meter ongeveer? Dat red ik wel. Ik spring en land pijnlijk op mijn pols. De tranen springen in mijn ogen. Ik ren zo snelmogelijk weg. Dit kan niet, dit is een droom. hoe kan mijn eigen vader zeggen dat ik mijn moeder heb vermoord. Ik wil hem nooit meer zien. Zal ik naar Luuk toe gaan? Nee, Ik ben kapot, Mentaal en fysiek. Ik haat mijn leven, vroeger was alles zo perfect, mama was nog in mijn leven. Nog steeds ik weet dat ze van boven naar mij kijkt. Papa of nee... zo wil ik hem niet meer noemen, die man, nee dat klinkt raar... maar ik kan hem ook niet, nooit noemen. Ik denk na terwijl ik verder ren. Ik noem hem gewoon Will W. Ja... zo ga ik hem noemen! En wat met school? Ik zit net op deze school. School is nu toch niet de hoofdzaak, bij wie moet ik nu gaan wonen! En als ik überhaupt gewn zwerver wordt, waar ga ik wonen? Misschien wel in Dublin, weet ik veel... dan krijg ik ook een hele nieuwe school! En wie wilt mij nou adopteren! Ik ben zo lelijk als een kip! En zo dom als een kip zonder kop! Wat met Zoey en Luuk? Mijn gedachtens vliegen voorbij. Ik ren door het parkje langs school. Is dat Luuk? Ik kijk eens goed. Nee, nee dat kan niet. Hij staat daar niet te zoenen met iemand anders. Zeg me dat dit een droom is, ik knijp mijzelf. 'Au.' Mompel ik. Ik loop er naartoe, tik op zijn schouder en draai hem naar mij toe. Hij kijkt mij geschrokken aan. Ik kijk hem teleurgesteld aan. 'I-ik da-.'.kan ik alleen maar zeggen en ik ren weg. 'NEE LYNN HET IS NIET WAT HET LIJKT!' Schreeuwt hij. Ik kijk om en draai snel mijn hoofd weer terug voor ik val. Degene met wie hij stond te zoenen, haar gezicht komt mij bekend voor. Ik denk hard na. Wie is het nou, het ligt op het puntje van mijn tong. Y iets met de y. Yannick,.ik ken geen eens een Yannick... wacht wat?! Z-zo-zoe-zoey...Dit meen je niet. Zoey heeft met Bryan! Ik dacht nog wel dat ik haar kon vertrouwen, en Luuk trouwens ook.Ik ren door allemaal steegjes zodat hij mij niet kan volgen.

Pov. Luuk

'NEE LYNN HET IS NIET WAT HET LIJKT!' Schreeuw ik. Ik draai me om. 'J-jij VUILE BITCH! SLET! NARCIST!' val ik uit tegen Zoey. Ze grinnikt met een gemeen lachje. 'Oepsie, nu heb je geen vriendinnetje meer, dat is jammer.' Zegt ze met een onschuldig stemmetje. Ze draait zich om en loopt weg. Ik pak haar bij haar schouder vast. Ze draait zich om. 'Wat?' Snauwt ze. 'ZE DACHT DAT ZE EINDELIJK EEN ECHTE VRIENDIN HAD! JE HEBT HAAR OPGELICHT! IEDEREEN HAAT JE! schreeuw ik. Ik begin Zoey te slaan, schoppen en alles wat ik kan doen om haar pijn te doen. Eerst loopt ze onschuldig naar mij toe en begint te praten en als ze Lynn ziet zoent ze mij opeens! Lynn waar zal ze zijn? Ik stop met schoppen en slaan, zak in elkaar en begin te huilen. Ik leg mijn hoofd op mijn benen. Wat moet ik nu?

Pov. Lynn

Na een kwartier rennen stop ik en ga ik zitten op de stoep. Waar ben ik eigenlijk? Ik kijk om me heen: een lange straat met allemaal grote huizen.