Never Say Die!!

30: Stars

This chapter is dedicated to @_MissingSoul_ - Salamat sayo. Take care.

[ Prey's POV ]

Pinagbihis ako nila Jenny ng magandang damit. Pero di ako nag dress. Yung tipong simple. Naka-skinny tapos naka tshirt na may design. Sabi nila ilalabas daw nila ko para mawala sa isip ko kahit papaano yung problema ko. Syempre pumayag ako. Dinala nila ako sa rooftop.

Tinutulak tulak ako nila Jenny and Lea papasok sa roof top, and wow! Ang ganda dito. Pero may biglang kumanta na dahilan na rin ng pagtitig ko sakanya.

Ang cute niya, di kagandahan yung boses, pero wow, kinikilig ako. Grabe. Feeling ko babagsak ako sa sahig sa sobrang nginig ng paa ko.

Habang kumakanta siya. Palapit siya ng palapit. Ano toh? Bakit ganyan siya makatingin? Kurt wag ka tumingin ng ganyan. Please.

"Prey, I'm really sorry. Di ko gustong saktan ka, di ko talaga sinasadya. Please forgive me."-um-umi-iyak siya? Shete otso nuwebe! Umiiyak siya!

"Prey, di ako mapakali kasi , you are the first and last thing on my mind each and everyday. Di ako makatulog. Bawat ring or text messages na natatanggap ko ikaw ang ineexpect ko. Kapag may nagcha-chat sakin inaakala kong ikaw,. Oo Prey nagsinungaling ako, pero kahit kailan di kita niloko! I love you Prey! I really do!"-yumuko nalang siya at umiyak. Kaya niyakap ko siya bigla,na dahilan na rin ng pagkagulat ni Kurt.

"Pina-pinapatawad mo na ako?"

"Hmm hmm. Matagal ko na naman naintindihan eh. Nahihiya lang talaga ako lumapit, o kausapin ka."

"Sorry Prey!"

"Sorry din"

[ Kurt's POV ]

Umiyak ako? . Siya ang pangalawang babae ang nagpaiyak sakin ng ganto. Una ang mama ko.

"Prey,! I'm really sorry"

"Its okay. No secret na huh."

"Promise! Hmm. Pero may paparinig sana ako sayo."

"H-huh? Ano yun?"

"Basta . Tumahimik ka lang okay."-tulad ng sabi ko. Tumahimik siya. Walang nagsasalita. Kaya sinimulan ko na.

*brrrrrrttttr*

"Ayy! Grabe ! Kadiri ka naman Kurt!"

"Hahaha! Atleast walang amoy."

"Kadiri ka parin noh.!"

"Haha. Makiki-kinig ka na nga lang eh. Magrereklamo ka pa. Haha."

"Bakit kasi ang lakas? Haha.!"

"Naipon kasi sa tiyan ko lahat ng kaba ko kanina eh. ^______^"

"Hahaha!"-that smile, ngayon ko na lang siya ulit nakitang ngumiti. "Oh? Bakit ganyan ka makatingin?"

"You're smile."

"Huh?"

"Ngumiti ka dahil sakin. Namiss ko yun"

"I miss everything Kurt."

"I miss everything about you, about us. ^_____^"

"I miss you Kurt"

"I miss you too Prey. A lot."

Hinalikan niya ko dahilan na rin ng pagkakagulat ko. Kaso may sumira sa pagkakagulat ko.

"Ang sweet naman!"-jenny

"Ang daming asukal dito ah!"-andrew

"Kaya pala kinakagat ako ng mga langgam eh."-sandra

"Nagkakasugat na nga ako eh. Masyado kasing sweet dito."-lea

"Hahaha. Ang baduy niyo!"-prey

"Sus inggit lang kayo. Pero guys salamat haha."-ako. Kung di dahil sakanila di madadagdagan yung idea ko kung pano kami magbabati.

"Haha. Welcome ^____^"- jenny

"Sabi ko naman kasi sayo Kurt eh! Tiwala ka lang sakin! Haha. Expert ata toh."

"Ewan ko sayo, haha!"-ako

"Oh pano? Uuwi na kami, bye!"-andrew

"Ingatan mo si Prey huh!"-jen

"Opo!"-jen

"Ughmm. Girl! Una na ako!"-lea

"Ahh. Sige!"-prey

"Ako din, bye!"-sandra

"Oh? Lea! Bakit di mo na sabayan si Sandra?"-pagkasabi ko niya nagtinginan lang yung dalawa at umiwas sa isa't isa.

"May pupuntahan pa kasi ako eh. Si uncle kasi eh."-sandra

"Papa Kurt! Ayaw niya eh. Sige na babush!"-bakla talaga toh. Sana may pagbabago pa sakanila.

"Haha tingnan mo yung dalawang yun, bagay sila noh?"-prey

"Ayoko nga!"

"Eh? Titingnan mo lang naman eh."

"Ayoko nga po kasi"

"Bakit?"

"Gusto ko kasi ikaw lang titingnan ko"

"Alam mo. Last mo na yan! Haha. Ang baduy mo!"

"Ikaw nga eh, sisilay ka nalang sakin madadapa ka pa. Wahaha."

"Alam mo kumain nalang tayo."-at dahil sa gutom na ako. Sumang-ayon na ako sakanya.

Kumauin na kami hanggang sa lumobo na yung tiyan namin. Haha. 8:39 na rin kaya naisipan namin magtingin ng stars.

Date check:
April 1, 2015

Naglatag kami ni Prey ng kumot at doon nahiga at tumingin sa stars. Ang daming stars. May sobrang linaw, may hindi, may mas malaki, may mas maliit. Napatingin ako kay Prey.

"Prey, ang pagmamahal ko sayo ay parang stars"

"H-huh? Bakit stars?"

"Try mo bilangin yung stars."-binilang nia nga isa isa. Pero paulit ulit lang siya.

"Ang hirap naman eh. Di ko mabilang. So ang meaning papahirapan mo ko ganun?"

"Hindi, kaya stars kasi, kahit san ka magpunta may star ka parin na makikita. Unless kung uulan. Pero kahit anong gawin mo di mawawala yun. Di mawawala ang pagmamahal ko sayo, di mo mabibilang kung ilang porsyento, pero alam mong madami sila. Madami ang pag-ibig ko sayo. "

"Ahh. ! Wow. San ka kumuha ng pangbaon, ang yaman mo sa mga hirit ngayon ah. Pero kinilig ako. ^____^"

"*tumingin ako sa stars* Hmm. Sa kanto lang. Dejoke. Pero seryoso, ngayon ko lang talaga naisip yun. Nakita ko kasi yung stars eh. Kaya naisip kita. *tingin sakanya*" Ang bilis niya makatulog ah. Sobrang pagod na ba siya? Hmm. Sabagay masarap nga naman matulog habang nasa ilalim ng star.

Makatulog na nga rin.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ahhh!! *inat/inat/inat* Napatingin ako kay Prey, nakatagilid siya. Kaso nasisikatan na siya ng araw. Kaya ginising ko na rin siya kasi yayayain ko sana siya makipagdate sakin. Ilang araw din kasi kami di nagkita kaya gusto ko bumawi.

"Prey gising na!"-ako. Ang himbing ng tulog niya,.

"Psst. Gising na,!-----Prey ? Prey?"-hinarap ko siya sakin, nakita kong pawis na pawis siya, kaya pinunasan ko agad pero di parin siya nagigising.

Tinapik tapik ko siya, pero wala parin. Di parin siya nagigising.

Ano nangyayari?

-//

AN: Hey guys. Thanks sa pagsuporta sa story na ito. Kahit medyo eng-eng haha. Alam niyo na? First time eh. Hihi. ^____^