အခန္း (၂၀)
" ေယာလ္ .. ေယာလ္ "
မ်က္လံုးတစ္စံုကို မိွတ္ထားလ်က္က ေယာလ္ကို လက္နဲ႔ ပုတ္ၿပီး ေခၚလိုက္သည္။ ဖုန္းက ဆက္တိုက္ ျမည္ေန၍ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေကာင္းေကာင္း အိပ္မရေတာ့ေခ်။ ေနႏုိင္း မ်က္ခြံတစ္ဖက္ကို တစ္ခ်က္ ပြတ္သပ္ၿပီးေနာက္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အားယူဖြင့္လိုက္သည္။ လံုးေထြးထားသည့္ ေစာင္က သူ႔ခႏၶာမွာ ရစ္ပတ္ ကပ္ၿငိေနဆဲ။ ေယာလ္ကို ငဲ့ၾကည့္မိေတာ့ ေခါင္းအုံုးထဲ မ်က္ႏွာတစ္ျခမ္း ႏွစ္ျမႇဳပ္ထားသည္။ ညက မူးေနသည့္ ေယာလ္ကို သူ႔ အိမ္မွာ သိပ္ဖို႔ ေခၚလာခဲ့မိျခင္းပင္။ လူႀကီးေတြ စိတ္မပူရေအာင္လည္း အရိပ္ကတဆင့္ အသိ ေပးခိုင္းထားသည္။
စက္ရုပ္နဲ႔ လူေတာင္ ေရာေထြးပစ္သည့္ ေယာလ္က အေသာက္မ်ားၿပီး မူးသြားတာ မဟုတ္ဘဲ နည္းနည္းေသာက္ၿပီး မ်ားမ်ား မူးသြားတာ ျဖစ္သည္။
" ဖုန္းလာေနတယ္။ ကိုင္လိုက္ဦးဟ ! "
ဖုန္းသံကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး မရမက ဆက္အိပ္ဖို႔႔ ျပင္ေန၍ ေစာင္ထူထူေအာက္က ေယာလ္ငယ္ကို တြန္းထိုးရင္း ေျပာရေတာ့သည္။
ေခါင္းကိုက္ရၾကားထဲ နားပါ ၿငီးေနေရာ။
ေယာလ္က ဖုန္းကို ေတာင္စမ္း ေျမာက္စမ္း စမ္းသည္။ မ်က္စိႏွစ္လံုးက ပိတ္လ်က္သား။ ေနႏုိင္း ေစာင္ကို ရင္ဘတ္ထိ ဆြဲရင္း ေက်ာေပးၿပီး ျပန္အိပ္ဖို႔ ျပင္လိုက္၏။ သို႔ေပမဲ့ ေယာလ္ရဲ႕ ဖုန္းေျပာသံကို ၾကားေနရဆဲ။
" ကိုး ! .. "
တစ္ဖက္က ဘာေျပာလဲ မသိရ။ ေယာလ္က ရုတ္တရက္ ေငါက္ခနဲ ထထိုင္၏။ ေယာလ္ကို ေက်ာေပးၿပီး လွဲေနရာက ပက္လက္အေနအထား ေျပာင္းလိုက္သည္။ မ်က္လံုးေတြကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ထပ္ဖြင့္ရေတာ့သည္။
" ရတယ္။ ရတယ္။ လာမေခၚနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္ အခုပဲ ျပန္လာၿပီ "
ေယာလ္က ကပ်ာကယာ ျငင္းသည္။ ေနႏုိင္း ဇက္ပိုးေအာက္ လက္တစ္ဖက္ လွ်ိဳသြင္းလိုက္ရင္း မ်က္ဝန္းေတြ ေမွးစင္းၿပီး ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
ေယာလ္က ဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႔ သူ႔ဆီ ၾကည့္လာ၏။
" ထေတာ့။ အိပ္မေနနဲ႔။ ငါ့ကို ျပန္လိုက္ပို႔ "
