ခေါက်ရိုးကျိုးဆဲ..စာမျက်နှာ( ေခါက္ရိုးက်ိဳးဆဲ..စာမ်က္ႏွာ)[Completed]

စာမျက်နှာ-(၇)|Uni+Zaw|

Unicode

၇|.ခေါက်ရိုးကျိုးဆဲ..စာမျက်နှာ

သန့်မောင်အတွက်တော့ အတိတ်နှင့်မှတ်ဉာဏ်​
၏ ကြားခံနယ်မှာ အိပ်မက်ဖြစ်သည်။ပျောက်ဆုံး
ဝေဝါးနေခဲ့ပါသော အတိတ်ဟုဆိုပါလျှင်၊ရှာဖွေ
ခြင်းနယ်မြေကလေးမှာ အိပ်မက်ပင်ဖြစ်သည်။

"ကြည်သာ..ကြည်သာ!"

ပုစွန်တုပ်များကဲ့သို့ ကွေးနေရပါသော ဆောင်း​၏
အချမ်းဒဏ်များအကြား သန့်မောင်က ချွေးများ
ပင်နစ်နေသည်။လှိုက်ဖိုစရာအိပ်မက်ထံ သူက အတိတ်ဟုဆိုရမည်ဖြစ်သော မှတ်ဉာဏ်အပိုင်း
အစတချို့ကိုပင် ရှာဖွေနေသူဖြစ်သည်။

တွန့်ချိုးကျနေပါသော မျက်ခုံးတန်းများနှင့်၊
သန့်မောင်​၏ အညိုသန်းသော နှုတ်ခမ်းထံ၌
နာကျင်မှုများက ကပ်ငြိနေသည်။

တိုးပျစွာ နွမ်းနယ်နေသူကဲ့သို့ ယောင်ယမ်းမြည်
တမ်းသည်က"ကြည်သာ"ဆိုသော အမည်နာမ
တစ်ခုကိုသာပင်။

မျက်ဝန်းထောင့်မှ စီးကျလာမှုအရည်ကြည်များ
က စိတ္တဇနာမ်ဖြစ်သော စိုးရိမ်မှု၊နာကျင်ရမှု၊
ပူဆွေးရမှုတို့ပျော်ဝင်နေသည့် မျက်ရည်များဖြစ်
ကြပေသည်။

တိုင်ကပ်နာရီဆီမှ ညရှစ်ချက်တီးပြီဖြစ်ကြောင်း
အသံများမြည်လာပါလျှင် ထိုသည်က သန့်မောင်​အိပ်မက်​၏ အဆုံးသတ်တစ်ဖြတ်လည်းဖြစ်သည်။
သန့်မောင်လန့်နိုးလာပါလျှင် မျက်နှာကြက်အား
ငေးကြည့်နေ​တတ်၏။ဓာတ်ပြားဖွင့်စက်မှ
သီချင်းသံမှာ လာနေဆဲဖြစ်ကာ၊ကုလားထိုင်ပေါ်
၌ အိပ်ပျော်သွားခဲ့မည်မှန်း သန့်မောင်သိပါသည်။

အိမ်မက်များအဆုံးသတ်လျှင် သူသိခဲ့ရသည်က
အတိတ်များ​၏ မှတ်ဉာဏ်အပိုင်းအစတစ်ခုချင်းများကိုသာ ဖြစ်လာခဲ့သည်။

******

ည​၏တိတ်ဆိတ်မှုထက် ကြည်သာ​၏အိမ်အနီး
အနားပတ်ဝန်းကျင်မှာ လူပြတ်ပေ​၏။ယနေ့ည အိမ်၌ဖိုးထီ,မရှိချေ။ရွှေကျွန်းလှရွာရှိသူ​၏ဘကြီးမှာ ဆုံးပြီဟုကြားကြားချင်း ဖိုးထီက နွားလှည်း
ဖြင့် လိုက်သွားရ၍ဖြစ်သည်။