Nagising ako nung naramdaman kong may gumalaw sa tabi ko at napansin ko na umaga na. I opened my eyes and the very first thing I saw, was Pat's eyes. Ang ganda rin talaga ni Pat kahit bagong gising siya.
"Good morning wifey."sabi ko then I smiled. She just smiled back at me. "Bakit hindi mo ako ginising? Natulog ka ba?"
"I didn't want to wake you up kasi alam kong napagod ka from driving."
"Kunyari ka pa, tinititigan mo lang kasi ako."
"Ihulog kaya kita sa kama?"sabi niya tapos kumunot nanaman noo niya.
"Ilang beses mo ba ako kailangang ihulog? Di ba pwedeng ikaw naman mahulog?"
"Kanino?"
"Sa 'kin."sagot ko tapos hinampas niya ako ng unan.
"Bumangon ka na nga dyan. Baka kumakain na sila sa baba."sabi niya.
"Tanga naman kasi ng tanong mo, kama pinag-uusapan ang tanong mo kanino."sabi ko sa kanya then she rolled her eyes. I chuckled tapos nagstretch lang ako tapos bumangon na rin. Pagbaba namin, andun na sila Tito sa dining area.
"O mga anak, gising na pala kayo. Kumain na."sabi niya kaya lumapit na kami. Pagkaupo namin, nilagyan ko ng pagkain si Pat at halatang nagulat siya.
"So, Agnes, kumusta yung project niyo?"
"Okay naman po tito."
"Wag na tito, ano ka ba, dapat by now nagsasanay ka na. Dad na lang or Papa. Pero hindi ka ba pinapahirapan dun? Sabihin mo lang."
"Ah hindi po. Mabait nga po si direk."sabi ko tapos inabot ko na kay Pat yung kape niya.
"Eh bakit sabi nito ni Tricia feeling niya ino-overwork ka nila dun? Naiinis na nga siya kasi napapagod ka daw masyado dun." Napatingin ako kay Pat at namumula siya. I didn't know that she was concerned.
"Protective lang po talaga tong si Pat."sabi ko sabay inirapan niya ako. I just smiled at her in response.
"Nga pala Agnes, are you returning to Sagada today?"
"Ah opo. Nakakahiya na rin po kasi kay direk."
"Well then dapat magdala ka ng pagkain and you should stop over para hindi ka mapagod." I just smiled at him. Napatingin ako kay Pat and I saw that she was frowning. Bakit nanaman siya nakasimangot?
After kumain, nag-ayos na rin ako nung mga dadalhin kong gamit. Mukhang natuyo na rin naman na yung damit ko. Habang nag-aayos ako, biglang nagsalita si Tito Jessie kaya napatigil ako.
"Ay nga pala Agnes. Hanggang kelan nga yang project niyo?"
"Hanggang end of November po tito... uh... dad."
"We're planning na pumunta sana ng U.S. ngayong November. Baka gusto mong sumama."
"Uh... thank you na lang po. Wala rin kasi po akong visa and actually, hindi pa rin naman po kasi tapos yung project by then. And plano ko po sana umakyat ng Baguio sa first week ng December. Medyo matagal na po kasi akong hindi nakakauwi."sabi ko.
"Well, I understand naman. But in case you change your mind, do let me know para magawan natin ng paraan."sabi niya.
"Ayaw mong sumama?"sabi ni Pat.
"Next time siguro wifey. And besides, we'll get our chance to go there next year naman."
"Bakit? Anong meron next year?"
"Kasal natin."
"Mukha mo."
"Relax. Joke lang. And ayaw mo ba nyan? At least you won't see me too much."sagot ko. I don't know kung saan ko kinuha yung lakas ng loob para mabanggit yung kasal. Pero now that I am imagining it, nakaramdam nanaman ako ng kaba and I feel like the room is closing in on me.
"Well, anyway final na talaga 'to. Aalis na ulit ako."sabi ko bago pa ako tuluyang mahilo and Pat just nodded.
"Ingat ka."sagot niya kaya di ko naiwasang mapasimangot.
"Wala man lang ba akong hug? Matagal-tagal tayong hindi magkikita."sabi ko tapos inopen ko yung arms ko pero hindi siya gumalaw.
"Damot."sabi ko kaya binaba ko na ulit yung mga kamay ko.
"Mag-ingat ka okay?"
"Yes wifey."sabi ko tapos naglakad na rin ako palabas ng pinto.
"Aji."sabi ni Pat kaya tumigil ulit ako.
"Hm?"
"Pwede ba kita makita bago ako umalis papuntang U.S.?"
"Let's see."sabi ko. "Final offer?"sabi ko tapos inopen ko ulit yung arms ko. Akala ko tatanggi nanaman si Pat but this time lumapit na siya and niyakap ako.
"Ayan na."sabi niya. I just smiled and hugged her tighter.
"I'll see you soon wifey."
