Bigla na lang umalis si Pat and I didn't know how to react kaya bumalik na lang ako ng bahay at nag-ayos na. Pagdating ko dun sa resthouse, I tried my best para wag lumapit kay Pat.
Pero di ko alam saan ako titingin para lang iwasan siya. Kasi totoo naman na I missed Pat. And despite the fact na nasaktan niya ako, it doesn't erase the fact na mahal ko pa rin naman siya. It still didn't change the fact na gustong-gusto ko na siyang yakapin. Na kahit na nasasaktan ako, siya pa rin yung patuloy kong pipiliin.
Nagmeet lang kami and nagplan for the whole day pero tingin ko awkward din sila around us dahil hindi kami nag-uusap. Nung medyo hapon na, nagready na rin kami para sa gig namin ngayong gabi.
Nung nasa van na kami, magkatabi kami ni Pat. I didn't know what to tell her and somehow na-guilty ako for what I said earlier sa kanya. Sinuot ko na lang yung headphones ko and pinakinggan ko yung huling kantang sinend nila sa 'kin. Pagdating namin sa venue, ang dami ng tao. Nagstart na kaming tumugtog and I had to focus on playing pero somehow hindi ko masyadong ma-enjoy yung set namin.
Nagkaro'n kami ng few minutes break bago kami mag-next song kaya huminga lang din muna ako ng konti. Naiwan ko yata yung tumbler ko sa bahay.
"Water wifey?"sabi niya kaya nagulat ako. Why is she calling me wifey? Pero kinuha ko na lang din yung tumbler at uminom ako.
"Thanks."sagot ko sabay inabot ko na ulit yung tumbler tapos nagtono ulit ako nung bass. Bumalik na rin si Pat sa pwesto niya.
"So yung next song na to, this is actually a song na hindi kami ni Pao yung sumulat." Napatingin ako sa kambal and I wondered anong kanta yung tinutukoy nila.
"This was actually written and composed by our very own Pat Lasaten. The next song is called Lifetime."dagdag ni Migs. Napatingin kaming lahat kay Pat.
And maybe it's wrong to assume, maybe I'm imagining it, but now I know why I keep remembering Pat whenever I listen to it. Cause this song...
She wanted me to hear it.
This song was for me.
