The Billionaire's Ex-Lover (Completed)

Chapter 12: Someone

"Naku! Nasaan na ba iyong batang iyon?!" Napakamot si mama Lozila sakanyang ulo habang luminga-linga sa park.

"Ma, saan ba mahilig pumunta si Bethany kapag malungkot siya?"

Disapointed itong lumingon sa akin at alan ko kung bakit iyon at dahil ay ni anak ko ay hindi ko man lang alam kong anong gusto niya sa ayaw niya o kung saang lugar niya gustong puntahan o pinupuntahan.

"See? Ni ang pinupuntahan ng anak mo ay hindi mo alam? Anong klase kang nanay, anak? Wala namang kasalanan sa iyo iyong bata, iyong ama niya lang, kailan ka ba matuto ha?"

Tumingin ako sa paligid at nakatingin sa amin ang ibang tao, I can see disapointed in their eyes telling me that I do not deserve my daughter, that my daughter does not deserve a mom like me and it hit me.

"Ma, huwag na muna tayong mag-away, kailangan nating mahanap iyong anak ko..."

"Sisiguraduhin mong huwag mong sasaktan ang bata emotionally o physical kapag nakita na natin siya?"

I breathed-heavily. "I'll try... Saan ba siya madalas na pumupunta?" Sumakay muna ako sa motorsiklo habang inaayos ang helmet ko.

"May beach malapit dito, ituturo ko sa iyo dahil doon niya gustong pumupunta."

Tumango ako, kumapit siya sa likuran ko hanggang sa nakarating kami sa beach. Maraming tao sa loob ng beach na iyon at kailangan pa naming magbayad ng entrance bago doon pumasok. Saan siya kumuha ng pambayad kung nakapasok siya?

"Miss, may nakita ba kayong batang babaeng pumasok dito? About 3 ft siya..."

"May picture po ba kayo niya?"

Umiling ako saka tumingin kay Ma Lozila. Napabuntong-hininga siya saka inilabas ang cellphone niya at may ipinakitang larawan.

Kumunot ang noo nito at nang parang may naalala ay kumislap ang mga mata niya, bakit kaya?

"Ay si liit ganda, may kasama siyang pumasok kanina na pogi hunk, mukhang mayaman, tsaka matangos, matangkad at branded ang mga damit. Ayan nga iyong kotse eh! Latest Jaguar Car kaya binabantayan ng guard kasi baka..."

"Sige salamat, pasok na kami..." Hinila ko si Ma Lozila palayo sa talkative na iyon. Hinarap ko siya. "Mag-hiwalay muna tayo ma, doon ka sa bandang iyon at doon rin ako sa bandang iyon..." Itinuro ko sakanya kung saan siya pupunta at kung saan ako pupunta para hanapin si Bethany.

"Sige. Tawagan kita o tawagan mo ako kapag nakita mo na siya o kung nakita ko siya."

Umoo ako sakanya bago kami naghiwalay. I kept on calling Bethany's name, maybe she could hear me. Itinaas ko ang kamay ko atsaka tumingala sa langit nang makaramdam ako na may pumapatak na ulan. Biglang lumakas ang tibok ng puso ko, kailangan kong makita iyong anak ko.

"Bethany! Anak! Nasaan ka?!" Ang ibang tao ay napapatingin sa akin. Napatingin ako sa papalapit sa aking babae. "Ate, may nakita ka bang babae na ganito katangkad," Ni-demonstrate ko sakanya kung gaano katangkad si Bethany. "Short hair iyong buhok niya hanggang sa balikat lang. Baka naman may nakita ka..."

"Hindi ko po masyadong alam pero baka ho siya iyong batang hinahanap niyo." May itinuro siyang isang batang naglalaro at nagbibuild ng white sand castle.

Ang mga mata niya'y kumikislap dahil nagreflect iyong araw sa mata niya, tumatawa siya. Habang nakatingin ako doon ay parang may humahaplos sa puso ko. Nakahinga ako nang maluwag at lumapit sakanya. Walang pakialam sa kung sino man ang lalaking nakatalikod na kasama niya.

Kinabig ko siya ng mahigpit tapos ay hinawakan siya sa magkabilang pisngi niya. "You scared me to death, you made me worried. Is it because I hurt you?" Nakatingin lang siya sa akin tapos ay biglang nawala iyong ngiti at yumuko. "Hey! I'm sorry. I'm so sorry. Mommy didn't mean to hurt you yesterday. Please forgive mommy."

Siya iyong kumalas mula sa yakap ko, nagulat ako sa iniasta niya. Seryoso siyang tumingin sa akin. "I'm sorry too if I was a mistake to you." Tapos ay tumalikod siya sa akin.

"Anak!"

Tumakbo siya hanggang sa nakasalubong niya si mama Lozila at agad niya itong niyakap. Sinenyasan ako ni mama na patahanin niya muna ang bata kaya inilayo niya iyon sa akin. Hindi man lang ako nilingon ng anak ko.

Hindi ko napigilang humikbi habang nakatingin sa anak kong papalayo, hindi niya ako magawang lingunin and I knew it's because I'm at fault. I didn't consider my child's feeling.

"Just prove more that you're a worthy mother on your daughter."

Lumingon ako sa nagsalita, para akong binuhusan ng malamig na tubig nang makilala ang taong nasa harapan ko.

"Cohen here. I was the one who saw your daughter walking alone on the street, she crossed the street just to go here but the red light from the traffic light appeared. She didn't know how to cross, good thing I stopped the car."

"It was my entirely fault. Thank you for helping my daughter."

"Is she really your daughter?" Tanong niya bigla. Lumaki ang mata ko habang nakatingin sakanya. "Just asking." Dugtong pa niya.

May kung ano ang dumaang emosyon sa mata niya na hindi ko mapangalanan.

"Yes. I was the one who gave birth to her."

Tumango siya. "Lucky her... Err... I mean lucky you. She's a good girl, take care of her."

Tumaas ang isang kilay ko kapagkuwa'y inayos iyon saka tumango. Keysa naman makikipag-away pa ako.

"Salamat sa tulong. Maiwan na kita."

"Hindi mo ba ako aayaing magkape man lang?"

"Excuse me?" Malditang tanong ko.

He pursed his lips to prevent himself from laughing? I mean anong nakakatawa right?

"Do you think I don't know who you are?" Bumilis ang tibok ng puso ko dahil doon. "Something happened between us last..."

"What the..." I muttered. He knew?

"And I must say it felt good to be inside you agai..."

"I'll kick your d*ck!"

Ngumisi siya at bigla akong kinabig. "Wanna try it?" Tumama ang hininga niya sa leeg ko at ang kamay niya ay humahaplos sa likuran ko. Sending shivers onto my spine. "If you'll do that then I'll..."

"What?" Ipinakita ko sakanya ang kamao ko. I even tried to act like I'm really angry but inside of me, I am not angry but my bodies says something different.

"Joke, but seriously." Napatingin ito sa mga mata ko. "You really looks like someone I knew. Now you just proved me that you just wore contact lenses when something happened between us." Nanlaki ang mga mata ko nang marealize kong wala akong suot na contact lenses! Hindi ko naman kasi alam na nandito siya!

He licked his lower lip before he bit it. Napalunok ako bigla dahil doon. His lips lifted to the other side and he get a card from his pocket.

"That is my card. If you need my help or if you need me to be your daughter's father, call me. I can be a father and a boyfriend figure, just to you. Call me ah? Bye! See you soonest."

Bigla nalang niyang inilapit ang labi niya sa pisngi ko bago umalis. Naiwan ako doon na nakatunganga at nakatingin sa likuran niya habang papaalis siya.

Pinakiramdaman ko ang puso ko, hindi na ako nagtataka kung kay Cohen parin niya iyon gustong tumibok.