Rewriting the History📖 ( Book 1 ) [ Completed ]

* 34 *

ေရွးေဟာင္းေခတ္နဲ႔ေမာ္ဒန္ေခတ္ နွစ္ခုလံုးမွာေနထိုင္ဖူးလို႔ ဒီႀကိဳးကဘာလဲဆိုတာ သိၿပီးသား။ဒါေပမဲ့ ဘာလို႔သူကဒါႀကီးျမင္ေနရတာလဲ။အခုေရာသူ႔လက္မွာရွိေနတုန္းလား။

လက္ကိုေသခ်ာေလ့လာေနရင္း ျမဴေတြဆိုင္းလာမွ သူေနရာေျပာင္းသြားမွန္းသိေတာ့သည္။ ဒီတစ္ေခါက္က အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ မုရံုဟန္ယြင္ကိုရွာတဲ့အခ်ိန္ေတြ။

အေၾကာင္းမရွိအေၾကာင္းရွာ စကားစေနတဲ့ မ်က္နွာဖံုးခ်န္လ်န္ကိုၾကည့္ရင္း အရင္တုန္းကအေၾကာင္းေတြျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္။ သူထင္တယ္၊ ဒီအခ်ိန္ေလာက္က သူ႔ခံစားခ်က္ေတြကိုအခ်စ္လို႔ေခၚလို႔ရဦးမွာမဟုတ္ဘူး။အင္း .   .   .  စြဲလမ္းတာလို႔ေခၚရမလား.   .   .   .

လူေတြၾကားမွာ နာမည္မေကာင္းတဲ့အျပင္ မီးေလာင္ဒဏ္ေၾကာင့္ပ်က္စီးေနတဲ့ မ်က္နွာနဲ႔ အက္ကြဲေနတဲ့အသံ။ လူေတြကသူ႔ကိုၾကည့္တဲ့အၾကည့္တိုင္းမွာ ႐ြံရွာမႈ၊ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈ၊ မသတီမႈ စတဲ့ခံစားခ်က္ေတြကိုမ်က္လံုးေတြကေနတစ္ဆင့္ျမင္ေနရသည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း သူတို႔အမူအရာေတြကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားဦး .  အကဲခတ္ေတာ္တဲ့သူအတြက္ေတာ့ အတိုင္းသားျမင္ေနရသလိုပဲ။

ဒါေပမဲ့ မုရံုဟန္ယြင္ကမတူဘူး။သူ႔မ်က္လံုးထဲမွာ မေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္ေတြမရွိပဲ ၾကည္လင္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းအစံုမွာ သူ႔ပံုရိပ္တစ္ခုပဲထင္ဟပ္ေနတယ္။ရန္လိုမႈကင္းတဲ့အၾကည့္၊ လွည့္ကြက္ေတြကင္းတဲ့အမူအရာ၊ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြမပါတဲ့ စကားလံုးေတြက သူ႔ကို ခဏတာေလာက္ သာမန္လူတစ္ေယာက္လိုခံစားမိေစတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္လည္းသူက အဲ့ခံစားခ်က္ကိုစြဲလမ္းသြားတာ။သူက ေတာ့အဲ့စြဲလမ္းတာကိုမိတ္ေဆြတစ္ေယာက္၊သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လို႔ခင္မင္တာလို႔ေခါင္းစဥ္တပ္ခဲ့သည္။ဒါေပမဲ့ သူတို႔လက္ကိုခ်ည္ထားတဲ့အနီေရာင္ႀကိဳးကေတာ့တစ္မ်ိဳးေျပာေနသည္။

သူနဲ႔မုရံုဟန္ယြင္တို႔ ေတြ႕ပါမ်ားေလေလ ႀကိဳးကအေရာင္ပိုေတာက္လာေလေလျဖစ္ေနသလိုပဲ။သူပဲစိတ္ထင္ေနတာလားဆိုတာလား၊  ႀကိဳးကပိုက်စ္ၿပီးထူလာသလိုပဲ။

သူတစ္ေခါက္ၿပီးတစ္ေခါက္ စစ္တိုက္ထြက္တိုင္းမွာ သူနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ေကာလဟာလေတြကပိုပိုဆိုးလာသည္။သူ႔မ်က္နွာနဲ႔တစ္ကိုယ္လံုးက ေလာက္ေတြနဲ႔ျပည့္နွက္ေနတာေၾကာင့္အခုလိုခႏၶာကိုယ္ကိုအဝတ္နဲ႔အကုန္ဖံုးထားရေၾကာင္း၊ ရဲမက္မ်ားကို မထင္ရင္မထင္သလိုနွိပ္စက္တတ္ၿပီး ေအာင္ပြဲခံတိုင္းမွာေမြးကင္းစကေလးရဲ႕အသားကိုအစိမ္းလိုက္စားတတ္ေၾကာင္း စသျဖင့္ စသျဖင့္ေပါ့။