Rewriting the History📖 ( Book 1 ) [ Completed ]

* 13 *

နိုးလာၿပီးမၾကာခင္မွာပဲ အပယ္ခံေဆာင္ကိုအပို႔ခံလိုက္ရတဲ့အျပင္ အထိန္းေတာ္ေတြအပ်ိဳေတာ္ေတြကလည္း သူမသိတဲ့လူေတြ။မီးေလာင္ဒဏ္ရာေတြကိုေဆးမထည့္ေပးတဲ့အျပင္ ပုတ္သိုးေနတဲ့စားစရာေတြသာပို႔ေပးၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ေလ သံုးရက္ေလာက္စားစရာေတြပို႔မေပးလို႔ ငတ္တလွည့္ျပတ္တလွည့္။နန္းတြင္းထဲမွာမ်က္နွာရိပ္ၾကည့္ေနရတဲ့ အထိန္းေတာ္ေတြအပ်ိဳေတာ္ေတြက သူ႔ဆီကလာၿပီးေဒါသပံုခ်ၾကတယ္။

အထိန္းေတာ္ေတြရဲ႕ေပါင္ၾကားမွာအားယူၿပီးတြားသြားေနတဲ့ သူ႔ကိုယ္သူျပန္ၾကည့္ရင္း သူ႔နွလံုးသားတစ္ခုလံုးေအးစက္သြားသည္။ေျမႀကီးေပၚျပဳတ္က်သြားတဲ့မန္ထိုကိုအငမ္းမရစားေနတဲ့သူ႔ကိုၾကည့္ရင္း တဟားဟားရယ္ေမာေနၾကတဲ့အထိန္းေတာ္ေတြ. . . . .

သူဒီလိုဘဝကိုတစ္နွစ္ေက်ာ္ေလာက္ေနခဲ့ရတာ။ေဆးမလဲတဲ့ပတ္တီးေတြကအနံ႔ဆ္ိုးေတြထြက္ၿပီး နာက်င္ေနတာေတာင္သူ႔ကိုဘယ္သူမွမကူညီၾကတဲ့အျပင္႐ြံစရာတစ္ခုလိုသူ႔ကိုဆက္ဆံၾကတယ္။

ဒါေတြအကုန္လံုးကိုျပန္ျမင္ေနရတဲ့သူ႔အျဖစ္က ငရဲကိုေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ေရာက္သြားသလိုပဲ။ မင္းႀကီးမသိေအာင္သူ႔ဆီကိုခိုးၿပီးလာေတြ႕တဲ့အိမ္ေရွ႕စံကိုေတာင္ သူ႔မွာထြက္မေတြ႕ရဲခဲ့ဘူး။ အာ. . . သူကအဲ့မွာ မုရံုဟန္ယြင္ကိုစၿပီးေတြ႕ဖူးတာပဲ။မင္သက္သြားရေလာက္ေအာင္ေခ်ာေမာၿပီးသူ႔ကိုသနားတဲ့၊႐ြံရွာတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔မဟုတ္ပဲ ၿပံဳးျပခဲ့တဲ့သူ. . . . သူ႔အတြက္ အေမွာင္ၾကားထဲကလေရာင္ေလးတစ္ခုလိုပဲ. . . ။

အိမ္ေရွ႕စံအျပန္မွာ ေရာင္စံုသၾကားလံုးထုပ္ေလးနဲ႔ မုရံုဟန္ယြင္က သစ္သားမ်က္နွာဖံုးေလးတစ္ခုေပးခဲ့တယ္။မ်က္နွာဖံုးကသူနဲ႔ႀကီးေနလို႔ တပ္မရေသးေပမဲ့အၿမဲေဆာင္ထားတတ္တယ္။အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း အထိန္းေတာ္အခ်ိဳ႕ကမ်က္မွန္းတန္းမိသြားတာ။

" ဘာမ်ားလဲလို႔ တန္ဖို႔မရွိတဲ့သစ္သားႀကီးပဲ။ "

အထိန္းေတာ္တစ္ေယာက္ကသူ႔ကိုခ်ဳပ္ထားရင္း အျခားတစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႔ရဲ႕သစ္သားမ်က္နွာဖံုးကိုစစ္ေဆးေနတယ္