Rewriting the History📖 ( Book 1 ) [ Completed ]

* 30 *

 အမဲလိုက္ကြင္းေရာက္တာနဲ႔ ပြဲမစခင္ညမွာပဲ ေရာက္တဲ့အထိမ္းအမွတ္နဲ႔အတူ မီးပံုပြဲလုပ္ၾကရသည္။လံုၿခံဳေရးတင္းက်တ္စြာခ်ထားၿပီးနန္းတြင္းထဲမဟုတ္ေပမဲ့ သူ႔ေနရာနဲ႔သူတင့္တယ္ေအာင္ျပင္ဆင္ထားၿပီး နွစ္နိုင္ငံရဲ႕အကအလွေတြပါ ပါတာေၾကာင့္အားလံုးစိတ္လြတ္လက္လြတ္ေပ်ာ္ျမဴးနိုင္ၾကတဲ့ပြဲပင္။

စကားေဖာင္ဖြဲ႕ေနၾကတဲ့သူေတြၾကားမွာတည္ၿငိမ္စြာအၾကမ္းရည္ေသာက္ေနတဲ့ ခ်န္လ်န္။

" အလွေလးက သာမန္ေသရည္ေတြဆို ခံတြင္းမေတြ႕ဘူးထင္တယ္။ဒါဆို ကိုယ္တို႔ ရွီးရွားကလာတဲ့ေသရည္ကိုျမည္းၾကည့္ပါလား "

အနည္းငယ္ယိုင္နဲ႔ေနတဲ့ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ပါးေလာ္က လက္ထဲကေသရည္ကို ခ်န္လ်န္အေရွ႕ကခြက္ထဲေလာင္းထည့္လိုက္သည္။

" ဒါကပန္းအမ်ိဳးတစ္ရာနဲ႔လုပ္ထားတာေလ။ပုလင္းကအစထူးျခားတာ .  . ၿပီးေတာ့.  .  .  .  "

အမ်ားမတူတဲ့သရည္အိုးကိုႂကြားလံုးထုတ္ေနတဲ့ ပါးေလာ္ ကေတာ့ေဘးကအမတ္ေတြရဲ႕အၾကည့္စူးစူးေတြကိုမျမင္နိုင္ဘူး။

အနီးကဟန္မပ်က္ေပမဲ့ အသက္ေတာင္ျပင္းျပင္းမရွဴရဲတဲ့အမတ္မ်ား : ငါတို႔ ထပဲတားရမလား၊ဆက္ပဲေသာက္ရမလား၊ ထြက္ပဲေျပးရေတာ့မလား လုပ္ၾကပါဦး။ (╥﹏╥)

" ၿမိဳ႕သခင္ မေသာက္နိုင္လို႔ကြၽန္ေတာ္ကပဲ အစားေသာက္ေပးပါ့မယ္။ "

ခြက္ကိုလုယူၿပီးေမာ့လိုက္တဲ့ မုရံုဟန္ယြင္က ငရဲခံေနရတဲ့အမတ္ေတြအတြက္ ေကာင္းကင္ေပၚက ဗုဒၶ ခ်ေပးလိုက္တဲ့ပင့္ကူမ်ွင္ေလးလိုပဲ

အခုမွ အသက္ရွဴေခ်ာင္သြားေသာ အမတ္မ်ား :  ကယ္တင္ရွင္ႀကီး ဝမ့္ေစြ႕＼（￣︶￣）／

" ငါက အလွေလးကိုေပးတာ မင္းကိုေပးတာမဟုတ္ဘူး။ငါအိမ္ေရွ႕စံရဲ႕တဲနားမွာေနခြင့္ရတာနဲ႔ မင္းကိုယ္မင္း ဘာဆိုတာေမ့ခ်င္ေနတာလား ေသြးေနွာေကာင္။ "

အရက္ျပန္ျဖည့္ထားတဲ့ခြက္ကိုေပးဖို႔လုပ္ေတာ့ မုရံုဟန္ယြင္က တားဆီးလိုက္သည္။

" မင္း !! "

ခ်န္လ်န္က ေဒါသေၾကာင့္မ်က္နွာနီလာတဲ့ ပါးေလာ္ ဆီကေသရည္ခြက္ကိုယူၿပီးေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။